Πέμπτη, Ιανουαρίου 25, 2007

η ΔΡΑΣΗ της αστυνομίας ΜΕΣΑ στα ΑΕΙ




Αν αυτό επιθυμούμε, ας το επιδιώξουμε. Με τις ευλογίες του κ. Γρυσπολάκη και εκείνων των οποίων τη γνώμη και τις προθέσεις υποστηρίζει, φυσικά. Το μόνο που μας σώζει (ΑΝ) είναι ότι δεν έχουμε τόσο ωραίες βιβλιοθήκες. Οποιος ενδιαφέρεται περισσότερο, ας ρίξει μια ματιά στα (όμοια) βίντεο που ανέβασαν φοιτητές. Εκεί θα βρει διάφορα και διαφορετικά σχόλια -και περιγραφές.


Community responds to Taser use in Powell

http://dailybruin.com/news/articles.asp?id=38960
http://www.youtube.com/watch?v=5g7zlJx9u2E




By Sara Taylor

DAILY BRUIN SENIOR STAFF

staylor@media.ucla.edu

RAW FOOTAGE



UCLA Student Tasered by Police in Library



http://www.youtube.com/watch?v=5g7zlJx9u2E


Sara's Taylor reportage
(This video requires the
free QuickTime plug-in)




http://www.youtube.com/watch?v=kbPs4rzcwKE

-----------------------
With reports from Jennifer Mishory, Julia Erlandson and Lisa Connolly, Bruin senior staff.
-----------------------



Keith Olbermann on UCLA Tasing
KO's interview with Sara Taylor




http://www.youtube.com/watch?v=4ZiIebst4fc



Τετάρτη, Ιανουαρίου 24, 2007

Άλλα λόγια να...αγωνιζόμαστε

Τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι το άσυλο και άρθρο 16 του Συντάγματος που απαγορεύει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό το συμπέρασμα θα μπορούσε να εξαγάγει οποιοσδήποτε παρακολουθεί από το εξωτερικό όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό στο χώρο της παιδείας. Αλλά και όσα προβάλλονται από τα ΜΜΕ.
Όλη αυτή η συζήτηση, όμως, είναι εντελώς αποπροσανατολιστική, αφού είναι πασιφανές ότι το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Ποιος νοιάζεται πραγματικά αν θα λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα; Και αν συμβεί αυτό σημαίνει ότι θα αποτελέσουν απειλή για τα δημόσια πανεπιστήμια; Αλήθεια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι η πραγματική απειλή των δημοσίων πανεπιστημίων;
Προφανώς, έχουν βολευτεί όλοι από την εξέλιξη των πραγμάτων, αφού για άλλη μια φορά δε χρειάζεται να γίνει επί της ουσίας συζήτηση για ένα σοβαρό θέμα. Και ίσως το σοβαρότερο όλων.
Προσωπικά δεν έχω πειστεί ότι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα βλάψει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχω πειστεί καν αν θα υπάρξει ενδιαφέρον για ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου. Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το απαξιωμένο δημόσιο πανεπιστήμιο, που υποχρηματοδοτείται, που δεν παράγει έρευνα, που κηδεμονεύεται από το κράτος. Το δημόσιο πανεπιστήμιο κινδυνεύει από τον ίδιο του τον εαυτό. Τον κακό του εαυτό που έχει πλέον επικρατήσει. Η κατάσταση πλέον έχει φτάσει στο απροχώρητο και είναι καιρός να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις. Πρόβλημα των πανεπιστημίων δεν είναι το άσυλο. Δεν είναι οι κουκουλοφόροι. Δεν είναι η «απειλή» ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση μεταφέρει αλλού το ενδιαφέρον και τη συζήτηση για να αποφύγει τις ευθύνες της. Το δημόσιο πανεπιστήμιο χρειάζεται περισσότερους πόρους. Άρα αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Το επισημαίνω γιατί ο Μπλερ πριν μερικά χρόνια στη Βρετανία βρήκε λύση μέσω των διδάκτρων. Εκεί, όμως, δεν απειλήθηκε ποτέ το δημόσιο πανεπιστήμιο από τα ιδιωτικά. Παρότι επιτρέπονται υπάρχουν 2-3 μόνο, αν δεν κάνω λάθος. Διορθώστε με.
Χρειάζεται, λοιπόν, μια γενναία αύξηση της χρηματοδότησης το ελληνικό πανεπιστήμιο, η οποία θα κατευθύνεται στη δημιουργία υποδομών, βιβλιοθηκών και σε ερευνητικά προγράμματα.
Επίσης, το ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους. Πρέπει να αποκτήσει πραγματική διοικητική αυτονομία. Να ορίζει μόνο του τις ανάγκες του και να δημιουργεί όπως θεωρεί καλύτερα τις προϋποθέσεις της ανάπτυξής του. Δεν είναι δυνατόν για την παραμικρή απόφαση να απαιτείται έγκριση από το Υπουργείο Παιδείας. Αυτή είναι μια τριτοκοσμική κατάσταση που πρέπει να εκλείψει. Αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματικά ελεύθερο και δημιουργικό πανεπιστήμιο.
Αυτό συνεπάγεται ότι θα μπορεί μόνο του να διαχειρίζεται τους οικονομικούς του πόρους. Τα περισσότερα χρήματα δίνονται στα πανεπιστήμια μέσα από κλειστούς λογαριασμούς, πράγμα που σημαίνει ότι το πανεπιστήμιο είναι υποχρεωμένο να τα ξοδέψει σε συγκεκριμένες ανάγκες που καθορίζονται από το Υπουργείο Παιδείας. Τα πανεπιστήμια έχουν τη δυνατότητα μέσα από τα συλλογικά τους όργανα να γνωρίζουν καλύτερα ποιες είναι οι ανάγκες τους και πως πρέπει να κατανείμουν τους πόρους τους.
Δίπλα στη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια το ελληνικό πανεπιστήμιο χρειάζεται επιτέλους να αποκτήσει ένα αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης. Όχι μόνο γιατί έτσι επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε επειδή είμαστε η τελευταία χώρα της Ευρώπης (της Ευρώπης, όχι της Ε.Ε.) που έμεινε χωρίς σύστημα αξιολόγησης των πανεπιστημίων. Αλλά επειδή πρέπει να ξέρουμε ακριβώς σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα πανεπιστήμιά μας, ποια είναι τα προβλήματά τους και που κατευθύνονται οι πόροι τους. Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να το εντοπίσεις. Και πρέπει να αξιολογείς και να ιεραρχείς τις ανάγκες σου. Αυτό μπορεί να γίνει καλύτερα με ένα σύστημα αξιολόγησης. Αλλά πρέπει επιτέλους να μπουν κανόνες διαφάνειας και στην διαχείριση των οικονομικών των πανεπιστημίων. Οφείλει ο πολίτης να γνωρίζει με ποιο τρόπο διαχειρίζονται και που κατευθύνονται τα χρήματά του. Μέχρι το τελευταίο ευρώ. (αυτό πρέπει να ισχύσει και σε άλλους τομείς του δημοσίου, αλλά τώρα το πανεπιστήμιο μας απασχολεί.)
Αυτά είναι που πρέπει να συζητηθούν και να αποφασιστούν. Επιτέλους. Για την αναβάθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων. Και για να μην ξυπνήσει ένα πρωί ο κάθε ιδιοκτήτης ΙΕΚ και να πει αυθαίρετα «από σήμερα έχω πανεπιστήμιο ισότιμο με τα δημόσια.». Αν η πολιτεία έχει από πριν θεσπίσει κανόνες λειτουργίας που να ισχύουν για όλους, αλλά και να μπορούν να ελέγχονται από συγκεκριμένο σύστημα αξιολόγησης, το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Επομένως, ας μην αποπροσανατολιζόμαστε από θέματα – πυροτεχνήματα. Τα πραγματικά προβλήματα των πανεπιστημίων είναι αλλού και απαιτούν επειγόντως λύσεις…

Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007

Απορίες επί των πρωθυπουργικών τοποθετήσεων για την εκπαίδευση

Δια των πρωθυπουργικών χειλέων, δηλώθηκε ότι με την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, θα δοθεί τέρμα στις στρατιές των ανέργων πτυχιούχων των πανεπιστημίων.

Μέσα σε μια φράση, ο καλόπιστος παρατηρητής διαπιστώνει δύο ανακρίβειες.
Ή δεν είναι ανακρίβειες;

Πρώτον το Πανεπιστήμιο ΔΕΝ είναι επαγγελματική σχολή.
Ή μήπως θέλουμε να είναι, αν όχι μόνον, κυρίως επαγγελματική σχολή;

Δεύτερον
Η απασχόληση των πτυχιούχων, δεν είναι θέμα που μπορεί να λυθεί από το πανεπιστήμιο, αλλά εξαρτάται από τις συνθήκες παραγωγής και τη μορφή οικονομικής ανάπτυξης που επιχειρείται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Δεν είναι ευθύνη των πανεπιστημίων να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας. Είναι θέμα των γενικών και ειδικών πολιτικών της κάθε κυβέρνησης.

Βέβαια, η άλλη εναλλακτική λύση θα ήταν να μειωθεί ο αριθμός των πτυχιούχων.
Πώς μπορεί όμως να γίνει αυτό, αν στα υπάρχοντα πανεπιστήμια της χώρας, προστεθούν και ιδιωτικά;
Εκτός και αν η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων σημάνει την κατάργηση των κρατικών!!!!

Τι άραγε να εννοούσε ο πρωθυπουργός με όσα είπε;

Κυριακή, Ιανουαρίου 21, 2007

Tα άσχημα Πανεπιστήμια ...

Τα άσχημα πανεπιστήμια άσχημα καίγονται

Του ΤΑΚΗ ΚΑΦΕΤΖΗ*

Ελάχιστοι θα ήσαν εκείνοι που θα μπορούσαν να αρνηθούν ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε κατάσταση πολυδιάστατης κρίσης. Αντίθετα, κοινός τόπος όλων των φορέων της λεγόμενης πανεπιστημιακής κοινότητας είναι ότι σωρεύονται με την πάροδο του χρόνου οι ενδείξεις μιας, οριακής ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις, υποβάθμισης της ποιότητας της πανεπιστημιακής παιδείας και μιας προϊούσας αδυναμίας των ΑΕΙ να παράσχουν εκπαίδευση εναρμονισμένη προς τις γοργές μεταβολές των επιστημών και της τεχνολογίας μέσα στα παγκοσμιοποιημένα δίκτυα γνώσης και έρευνας.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 08, 2007

Άρχισε η πριμοδότηση των ιδιωτικών ΑΕΙ;

Να λοιπόν που πριν "στεγνώσει" το μελάνι μου που σχολιάζοντας εδώ, αναρωτιόμουν για το πού θα βρεθούν ενδιαφερόμενοι να φοιτήσουν και στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, η Υπουργός Παιδείας έδωσε την απάντηση. (Ειδήσεις των 8, του Mega, σήμερα 8/1/2007)

Θα μειωθεί, λέει, ο αριθμός των εισακτέων στα δημόσια(!) Πανεπιστήμια ...

Πρώτον. Από πότε τα ελληνικά πανεπιστήμια ονομάζονται δημόσια; Από όσο θυμάμαι ΔΕΝ άλλαξε ακόμα το Σύνταγμα!
Δεύτερον. Αν αυτό δεν είναι προσφορά στους αδημονούντες ιδιώτες (βλέπε σχόλιό μου, ώρα 4:58 μμ, Ιανουάριος 08, 2007 στο αμέσως προηγούμενο κείμενο), τι ακριβώς είναι;
Η μείωση του αριθμού των εισακτέων στα δημόσια (!) Πανεπιστήμια, λογικά θα αυξήσει τη ζήτηση των υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που θα προσφέρεται από τους ιδιώτες.

Θα είμαι πολύ κακός αν αρχίσω και σκέφτομαι ότι ΟΥΔΕΜΙΑ πρόθεση βελτίωσης της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης υπάρχει, αλλά ότι εξοφλούνται γραμμάτια;

Κυριακή, Ιανουαρίου 07, 2007

Ιδιωτικά πανεπιστήμια, ανοικτή κοινωνία

Στην τελευταία διεθνή έρευνα, μεταξύ 125 χωρών, η Ελλάδα κατετάγη 60ή με βάση την ποιότητα των πανεπιστημιακών της σπουδών, στην ίδια θέση με τη Ζάμπια και είκοσι θέσεις πίσω στον κατάλογο από την Ζιμπάμπουε. Η βαθμολογία αυτή, η οποία δεν είναι φυσικά καθόλου κολακευτική για την Ελλάδα, καταδεικνύει παράλληλα και τη σκοτεινή προοπτική που μπορεί να έχει η χώρα στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, της κοινωνίας της γνώσης, της έρευνας και των νέων τεχνολογιών.

Αυτή λοιπόν η κατάσταση στην παιδεία και η προδιαγραφόμενη εξ αυτού του λόγου δυσμενής πορεία θα πρέπει να ανατραπούν. Θα πρέπει το σκηνικό να αλλάξει άμεσα, για να υπάρξουν οι απαιτούμενες υψηλές σήμερα οικονομικές και κοινωνικές επιδόσεις. Αυτό είναι το ζητούμενο. Και τη βασική αυτή μεταβολή, όπως συμβαίνει και στις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες -για να μη μιλήσουμε για το τι συμβαίνει με τα αμερικανικά πανεπιστήμια- δεν μπορείς να την επιτύχεις αφήνοντας έξω από τη χρηματοδότηση τον ιδιωτικό τομέα. Τον πιο ανήσυχο και δημιουργικό, εξάλλου. Τι στο καλό ανοικτή κοινωνία μπορείς να θεωρείσαι άλλωστε, όταν λειτουργείς κάτω από τέτοια φοβικά σύνδρομα; Μήπως ζημιώθηκε η μέση εκπαίδευση στην Ελλάδα, από τη δημιουργία ισχυρών ιδιωτικών σχολείων; (πλήρες κείμενο>>>)

Τετάρτη, Ιανουαρίου 03, 2007

Ποιά θα είναι η νέα διατύπωση του άρθρου 16 του Συντάγματος;

Δεν είναι περίεργο;
Είναι μερικές ημέρες που έχω θέσει ένα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ερώτημα, και απάντηση δεν φαίνεται να έχει κανείς.

Ποια είναι η διατύπωση που προτείνεται για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος;

Παρόλα αυτά η σχετική συζήτηση συνεχίζεται και οξύνεται και συνεχίζει να φέρνει αναταραχές από το Νηπιαγωγείο, έως τις μεταπτυχιακές σπουδές, στον ελληνικό χώρο.

Όμως, θεματικά το συγκεκριμένο άρθρο αφορά σε τρεις τομείς της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής της χώρας.
Τον Πολιτισμό
Την Εκπαίδευση και την Παιδεία
Και τον Αθλητισμό.

Από τους τρεις αυτούς τομείς, η συζήτηση φαίνεται να εστιάζεται στην Εκπαίδευση (το ευρύτερο θέμα της Παιδείας, αντιμετωπίζεται εξ ανακλάσεως) και ειδικότερα της Τριτοβάθμιας και ακόμα πιο ειδικά στο αν θα επιτρέπεται ή όχι σε κάποιους να κερδοσκοπούν από τη μετατροπή του κοινωνικού αγαθού της φοίτησης σε ίδρυμα πανεπιστημιακού επιπέδου, σε οικονομικό προϊόν.

Στην πραγματικότητα όλη η συζήτηση έχει μετατοπιστεί σε μια σύγκρουση δυο αντιλήψεων.

Εκείνης που θέλει όλα τα αγαθά και υπηρεσίες να αποτελούν αντικείμενα διαχείρισης μέσω της αγοράς, και εκείνης που θεωρεί ότι η κοινωνία οφείλει να προσφέρει ορισμένα ή και πολλά αγαθά και υπηρεσίες, έξω από το σύστημα της αγοράς. Κατά κάποιον τρόπο ως ελεύθερα.

Στην πραγματικότητα έχουμε σύγκρουση νεοφιλελεύθερης θέσης με ένα ιδιότυπο "συνασπισμό" σοσιαλιστικής και συντηρητικής άποψης.

Όλα τα παραπάνω προκύπτουν "εκ των συμφραζομένων", γιατί θα επιμείνω ότι η παρουσίαση ρητά της πρότασης για το πώς θα διαμορφωθούν τελικά οι διατάξεις του άρθρου 16, μπορεί να κρύβει και εκπλήξεις.

Είναι πολύ περίεργο το ότι επιχειρείται να γίνει αυτή η μετατροπή με συνταγματική αναθεώρηση, όταν υπάρχουν πλευρές που ισχυρίζονται με επιχειρήματα, πως μπορεί να γίνουν οι όποιες αλλαγές με Νόμο, χωρίς αλλαγή των Συνταγματικών διατάξεων.

Είναι πολύ περίεργο το ότι οι καλοπίστως προτείνοντες την αλλαγή, δεν παρουσιάζουν ένα συνολικό πλαίσιο ενεργειών, ώστε να δοθούν λύσεις και στα άλλα προβλήματα, που τελματώνουν την εκπαίδευση.

Είναι πολύ περίεργο που οι αντιδρώντες, ΔΕΝ προτείνουν αυτοί ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ αλλαγές παρά μένουν να αμύνονται υπερασπιζόμενοι κάτι που πολλές φορές έχουν και έχουν καταδικάσει.

Είναι περίεργο που κανένας δεν λέει στους οπαδούς των κομμάτων, όλων των κομμάτων, ότι είτε μείνει έτσι το άρθρο 16 του Συντάγματος είτε αλλάξει, το όνειρο για πτυχία χαρισμένα ακόπως και μέσω αυτών βόλεμα σε μια θεσούλα στο δημόσιο, θα μείνει όνειρο.

Αν δεν γίνεις δικό μας παιδί, θέση δεν έχει!!!
Και αν είσαι δικό μας παιδί, τη θεσούλα την έχεις εξασφαλίσει και χωρίς πτυχίο.
Αρκεί μια καλή κουμπαριά.


Ναι η τελευταία παράγραφος ρίχνει πολύ το επίπεδο της συζήτησης, αλλά φοβάμαι ότι είναι η καρδιά του προβλήματος.
Υπάρχει μια σειρά ερωτημάτων, που οι απαντήσεις τους, όποιες και να είναι, δείχνουν ότι στην πραγματικότητα για τη θέση στο δημόσιο μιλάμε ή για θέση ελεγχόμενη από το δημόσιο.
Είναι σειρά ερωτημάτων που οι απαντήσεις τους δείχνουν, ότι στο μυαλό της συντριπτικής πλειοψηφίας, το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια επαγγελματική σχολή μέσω της οποίας, μπορούμε να ελέγχουμε τη ροή των απασχολήσιμων προς τις θέσεις παραγωγής με σχετικά υψηλή αμοιβή.

Θα επαναφέρω όμως το ερώτημα.
Ποιά είναι η διατύπωση που προτείνεται για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος;

Και θα το "εμπλουτίσω".
Έχει ιδέα κανείς για το πώς προτείνεται να διαμορφωθεί το πλαίσιο των Νόμων που θα ακολουθήσουν, προκειμένου να γίνει η εφαρμογή των διατάξεων που θα έχουν αναθεωρηθεί;
Οι άλλοι τομείς στους οποίους αφορά το άρθρο 16, δεν χρειάζεται να εκσυγχρονιστούν;


Στην διεύθυνση αυτή θα βρείτε πώς έχουν κωδικοποιηθεί οι προτάσεις των δυο μεγάλων κομμάτων για την συγκεκριμένη αναθεώρηση, αλλά ...
Όπως και να έχει, καλό θα είναι να διαβαστούν ...