Τετάρτη, Ιουλίου 15, 2009

Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Άντε πάλι στην τηλεόραση (MEGA) να κάνουν αυτή την ώρα, κριτική στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Και ο καλός δημοσιογράφος, ο Παύλος Τσίμας, να θέλει να συγκρίνει το ελληνικό με το φινλανδικό πρότυπο.
Αλλά, καλέ μου κύριε, και καλοί κύριοι και κυρίες που υπήρξατε και Υπουργοί και σας βλέπω να παρουσιάζεστε στο "γυαλί" και να λέτε γνώμες και να κριτικάρετε, για σταθείτε λίγο.
Πώς είναι δυνατόν να κρίνεις την αποτελεσματικότητα ενός συστήματος, αν δεν έχεις ορίσει τι θέλεις να κάνεις με αυτό το σύστημα;

Είμαστε σίγουροι δηλαδή ότι οι δυο κοινωνίες, η Ελληνική και η Φινλανδική, επιθυμούν το ίδια πράγματα, έχουν το ίδιο πρότυπο για τα δεκαπεντάχρονα παιδιά τους;

Είμαστε σίγουροι ότι το εργαλείο αξιολόγησης που χρησιμοποιείται για να κριθουύν τα δυο συστήματα, είναι "σταθμισμένο" και παίρνει υπόψη του τους ειδικότερους σκοπούς και τους στόχους των δύο συστημάτων;

Τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά να πετύχει -όχι τι δηλώνει ότι θέλει- η ελληνική κοινωνία και δεν το πετυχαίνει με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα;
(Μια παράμετρος , που πρέπει να ληφθεί εξαιρετικά σοβαρά υπόψη, ώστε να αναδειχθεί αυτό που θέλει να πετύχει η κοινωνία, είναι οι πόροι που είναι διατεθειμένη να διαθέσει!)

Και γιατί δεν ξεκινάτε μια ανάλυση του σκοπού και των επιμέρους στόχων που υπηρετεί το ελληνικό σχολείο, για να δείτε την αποτελεσματικότητά του σε σχέση με αυτά, και μετά να κάνετε τις αλλαγές που χρειάζονται;

Από όσο φαίνεται, βρισκόμαστε και πάλι προ των θυρών κάποιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, και αυτό που είναι σίγουρο, είναι πως ουδείς ενδιαφέρεται να μάθει σε τι θέλει, πραγματικά, η κοινωνία να εκπαιδεύσει τους νέους ανθρώπους.

Από όσο φαίνεται είναι τόσο εγωιστές οι άρχοντες, ώστε προκειμένου να γραφτεί το όνομά τους στις χρυσές δέλτους των μεγάλων αναμορφωτών της παιδείας (!) , μπερδεύουν τα δικά τους θέλω, με τις κοινωνικές ανάγκες.

Άντε να δούμε, πού θα μας οδηγήσουν πάλι...