λίγη "κακόπιστη" κριτική στα όνειρα, δεν βλάφτει ή μήπως ...

άμποτε το πνεύμα που θέλουμε να φέρουμε στα σχολειά, να μην εξαντλείται στις λίγες σειρές ενός μπλογκοσχολίου.
Οπωσδήποτε η απόσταση που χώριζε, χωρίζει και θα χωρίζει (για λίγο κατ'εμέ) τις δυνατότητες της επαρχιακής δομής, της αστικής δημόσιας και της αστικής εκπαίδευσης 8α μετριέται με παρασάγγες. Ακριβώς επειδή δεν μπορούμε συλλογικά να κάνουμε τπτ για αυτό, όσο είμαστε απ' έξω και όσο οι δυνατότητες είναι κομμένες στα μέτρα και τα σταθμά της πυραμίδας που θέλει να αναπαράγεται αυτή η μιζέρια, να βαλτώνει κάθε θετική προσπάθεια, εξόν και μπει το χέρι στην τσέπη, κάτι δύσκολο σε τέτοιους καιρούς.
Αυτό βέβαια δεν εξηγεί γιατί όποιος μπορεί να κάνει μια προσπάθεια παραπάνω, να μην την κάνει. Εξηγούμαι : υπάρχει λόγος να σαπίζουν σε αποθήκες μηχανήματα με κάποιο κόστος πχ προβολής διαφανειών κλπ με δικαιολογία ότι οι λάμπες κοστίζουν κλπ. Δεν κοστίζουν οι λάμπες, η σπατάλη της λάμπας κοστίζει. και αυτό ο εκπαιδευτικός το μαθαίνει σε 5 ώρες εξάσκηση σαν θεατρικό συγχρονισμό.
Οπωσδήποτε ένα λάπτοπ κοστίζει, όσο και αν υπάρχουν προσφορές τύπου ε-σοπ, όσο και αν οι εταιρείες χειραγωγούν τα λειτουργικά συστήματα, όσο και αν τοανοιχτό λογισμικό είναι μακριά από τα σχολειά, όσο και αν αν τα λύσουμε αυτά για το μέσο καθηγητή (χμ σε ποσοστό 15% έξω από τους πληροφορικούς και τους φυσικομαθηματικούς) πάλι θα ζοριστούμε να βάλαουμε τα παιδιά σε τάξη, όπου κάποιος πιτσιρίκος χακεράς θα μας αφήσει κρεμασμένους και (σεσε)σέκους ή κάποιος πρήχτης θα κοιτάξει να πετάξει το βαρίδι του (πάντα τυχαία) πάνω στο μηχάνημα που χρεωθήκαμε ή αγοράσαμε.
Σαν γονιοί, ας μην το συζητήσω. Οι επιτροπές και οι σύλλογοι κατά κανόνα ζουν σε άλλο χώρο. τα παιδιά καλύπτονται στο φροντιστήριο και τα λόγια φουσκώνουν τα στομάχια, εκνευρίζουν τα μυαλά και γεμίζουν σελίδες. για να προστατευτούμε σκεφτόμαστε το μισθό, τα εξτρά, τις διακοπές , την όλη κατάσταση και φυσικά τι κάνουμε (ή τι μπορούμε να κάνουμε).
όσο αναπαράγεται η μιζέρια, το θέμα κολλάει και βαλτώνει. εννοείται ότι όπου υπάρχει ελπίδα διαφυγής το άτομο ξεχωρίζει (στο δημόσιο) γιατί στο ιδιωτικό τάχα μου μπάινουν άλλες νόρμες. Φυσικά μετά τα τεστ του ΟΟΣΑ και της πίτσας όλοι κόβονται ότι για 1002 λόγους δεν παράγουμε σοφούς ή ότι η παλιά γενιά που έβγαζε επιστ'ήμονες που κατείχαν τη γνώση οριζόντια και κάθετα υπερισχύει της νέας που θέλει δυναμικό εξειδικευμένο και κλεισμένο σε ένα καλούπι να "αυτο-αναπαράγεται" μηχανικά.
Εύλογα όποιος συνεχίζει να ξεχωρίζει παίρνει ταμπογαλάκια του και φεύγει για έξω για να διδάξει, να δουλέψει, να κάνει έρευνα, να καταξιωθεί. βέβαια και κει μια από τα ίδια περίπου. η κοινωνική ψαλίδα μεγάλη, αλλά τα μιστά 3-5 φορές πάνω από το επίσημο δικό μας.
το επίπεδο του μέσου ιδιιωτικού παν/μίου με τα τρία έτη και από τα 3 το μακρύτερο στο τέλος (πχ στην πρακτική που οδηγεί άμεσα στο πελατειακό και το ξεσκάρτισμα του ξένου) δε μας λένε γιατί αυτή η έλλειψη. μπας και είναι ελλειπείς στο μυαλό ή γνωστικά άχρηστοι ή απλά κονομάνε οι επιχειρήσεις τον άμπακο και παίρνουν όποιον θέλουν και απ' όπου θέλουν και απλά θέλουν να τον ελέγχουν ναμη τους φύγει αν βρει τα καλύτερα κάπου αλλού.
και αν για τους γιατρούς έχει νόημα, για εκπαιδευτικούς ΔΕΝ ΕΧΕΙ. μήπως πιά όλοι αυτοί γίνανε πολλοί και απειλούν το σύστημα που ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ νοιάζεται όσο δουλεύει έτσι μηχανικά μονότονα.
Ναι, σαν αδελφές του ελέους, ας κράξουμε, βοήθεια χριστιανοί, με αποπροσανατολίζουν, γιατί ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΘΩ,εμπιστευόμενος το σύστημα σαν την Αμαλία. και θα με δικαιώσει η ρημάδα η ιστορία που παράγουν οι συνάδελφοι ή οι σοφοί του μέλλοντος που θα λύσουν τη γραφειοκρατία με τα άπειρα αποθηκευτικά μέσα και τις γιγάντιαιες ταχύτητες και την τεχνητή νοημοσύνη που θα πιάνει τις σκέψεις μας και θα τις μεταφέρει στο άγραφο ... για να τις συνδέσει με όσων σκέφτονται μια από τα ίδια (και τους πεσιμμιστές, και τους κουλάντζες, κα ιτους βολεμένους, τους καιρσκόπους, και τους κερδοσκόπους, κτλ)
Οι γενιές των μαθητών μας που ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ εμάς και τα αντικείμενα που διδάσκουμε (γιατί ?? επειδή ... στο σπίτι υπάρχει το χάος, παντού κάλπικες υποσχέσεις και απαίτηση για φοβερό αγώνα, επειδή ο διπλανός.. μού'ρχεται να τον σαπίσω να του βουτήξω το κασκόλ, επειδή το κανε η άλλη με τον άλλο και γώ μπάφιασα, επειδή όλοι φαίνονται τρελλαμένοι - επιθετικοί, μίζεροι, πάνε στον β'άζελο ή στην χανούμισα ή στο διάβολο ακ ιακόμα παραπέρα, επειδή ακούμε μέταλλα, σκυλάδικα, ή επειδή κόβει αλλιώς το μυαλό τους).

ΜΑΣ (δείχνουν ότι ) ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ το σύστημα που μεταφέρουμε και απλά το παίρνουν στην πλάκα. φυσικά όταν παίρνουν κάπως το πάνω χέρι (πχ στις καταλήψεις), το απωθημένο βγαίνει (αλλά η ζημιά έχει γίνει ήδη). ΜΙΣΟΣ και αγωνία και κανένας μας δεν ξέρει που θα βγει (μήπως σε καμιά 5ήμερη, ή καμιά αυτοκτονία ααπό ένα μαλάκιο έμο, σε καμιά πρέζα του -βρήκε, ρίξανε, κτλ- στο πανκιό που πρωτο-επαναστάτησε, στη διαρκή αποβολή του κνίτη που μίλησε ή ΄σηκωσε μια αφίσα, στο μαχαίρωμα, στην διαρή απειλή του φασίστα που σωτήρια επεμβαίνει με την ανοχή της τοπικής κοινωνίας να δικάσει "τον αλβανό", "την αμάρυνθο", "το σημαιοφόρο", τα @@ μου τελικά.
Ξεκολλάτε ρε ... ΜΟΝΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ (δε φτάνει αλλά αλλάζει το συσχετισμό και τη νωθρότητα).

α, να ευνουχίσουμε και κανένα παιδεραστή, τι να πρωτοκάνει η δικαιοσύνη. ΔΕΝ μπορεί να κάνει τπτ (και πιθανά δε θέλει) και απλά καλύπτεται πίσω από τον τύπο και σου λέει, ά η προοδευτική ολλανδία επιτρέπει τους παιδερες (και χωρίς δλδ οικονομικό στοιχείο της ανταλλαγής με χρήμα άρα και μεις αντίς να απαιτήσουμε η δικαστική αστυνομία να παίρνει μέτρα ριζικά ΑΜΕΣΗΣ απονομής δικαιοσύνης, να μας πρήζουν με τις βλακο-αναλύσεις τους και αν αλέμε και φχαριστώ που μας σκοτίζουν.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ..