Βρήκα τα ποστ του Jason (και εδώ το δεύτερο ) για τα θέματα εκπαίδευσης, να έχουν πολύ ενδιαφέρον.
Ένα νέο παιδί, μόλις που έχει απεμπλακεί από τα γρανάζια της βασικής εκπαίδευσης (σύστημα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) καταγράφει σκέψεις και καταθέτει προτάσεις για τα θέματα που αφορούν κυρίως στο σύστημα που μόλις άφησε.
Έχει ενδιαφέρον γιατί ό,τι καταγράφει είναι από καρδιάς και από βίωμα. Έτσι τα βίωσε έτσι τα αντελήφθη.
Και έχω την αίσθηση ότι απηχεί το τρόπο που αντιλαμβάνεται τα θέματα αυτά ο μέσος πολίτης αυτού του τόπου.
Έχει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον το κείμενό του, γιατί πολλά από αυτά που έχει αντιληφθεί, όπως τα έχει αντιληφθεί ΔΕΝ ανταποκρίνονται στην αλήθεια!!!
Λέει για παράδειγμα ότι Σκοπός του Γυμνασίου είναι να προετοιμάζει το μαθητή για το Ενιαίο Λύκειο.
Λάθος!
Μια απλή ανάγνωση του Νόμου που περιέχει τους σκοπούς του Γυμνασίου, θα αποδείξει ότι αυτό ΔΕΝ είναι σκοπός του Γυμνασίου!!!
Και μάλιστα ως σκοποί του Γυμνασίου, επίσημα διατυπωμένοι, είναι αυτά ακριβώς που ζητά και προτείνει ο καλός μας φίλος.
Διατυπώνει την άποψη ότι ο απόφοιτος του Γυμνασίου έχει στις εναλλακτικές του λύσεις μεταξύ των άλλων τις ιδιωτικές σχολές.
Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο!!!!
Εκείνο που υπάρχει είναι ιδιωτικά ΤΕΕ, αλλά αυτά δεν είναι κάτι διαφορετικό από τα δημόσια ΤΕΕ. (ΤΕΕ και όχι Τεχνικά Λύκεια, αν και τώρα επανέρχεται ο θεσμός των Επαγγελματικών Λυκείων[ΕΠΑΛ])
Απλώς οι μαθητές πληρώνουν για υπηρεσίες που θα μπορούσαν να τις έχουν δωρεάν!!!
Και τα ΤΕΕ, δημόσια και ιδιωτικά, είναι επιλογή που μπορεί να κάνει κάθε μαθητής μετά το Γυμνάσιο (μπορούσε πιο σωστά, γιατί από φέτος ΘΑ αλλάξουν πολλά πράγματα) και η οποία επιλογή, οδηγεί στην αγορά εργασίας αλλά ΚΑΙ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Είναι μια επιλογή που την κάνουν αρκετές χιλιάδες μαθητών.
Παρακάτω σημειώνει ότι "το παρόν σύστημα σε κατευθύνει προς τις πανελλήνιες εξετάσεις".
Μα δεν σε κατευθύνει.
Είναι περίεργο που οι μαθητές οι γονείς αλλά και αρκετοί εκπαιδευτικοί, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ένα ουσιαστικό στοιχείο του εκπαιδευτικού συστήματος.
Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν σε κατευθύνει σε πανελλήνιες εξετάσεις.
Τις έχει συμπεριλάβει ως θεμελιακό του στοιχείο.
Οι πανελλήνιες εξετάσεις δεν είναι εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο.
ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.
Οι γνωστές πανελλήνιες εξετάσεις είναι απολυτήριες για το Λύκειο.
Και γι αυτό κατά την άποψή μου, ΚΑΚΩΣ περιλαμβάνουν μερικά μόνον μαθήματα.
Σε ΟΛΑ τα μαθήματα θα έπρεπε να εξετάζονται οι μαθητές.
Αυτή η επιλεκτική εξέταση, παλιότερα σε 9 και τώρα σε 6 μαθήματα είναι μια από τις αιτίες που αποπροσανατολίζει τους νέους ανθρώπους και τους "πειθαναγκάζει" να ασχολούνται μόνο με τα μαθήματα των εξετάσεων, μόνο με την εξεταζόμενη ύλη, μόνο με την επιτυχία σε αυτά.
Αν οι εξετάσεις ήταν καθολικές τότε ενδεχομένως οι μαθητές να αντιμετώπιζαν διαφορετικά τις λειτουργίες του σχολείου.
Θα μπορούσε ίσως, αφού οι μαθητές εξεταζόντουσαν σε όλα τα μαθήματα με πανελλήνιες εξετάσεις, στην συνέχεια, για την επιλογή σε κάθε σχολή τα μαθήματα να σταθμιζόντουσαν.
Εδώ ακριβώς οφείλει να ανοίξει μια άλλη συζήτηση.
Ποιος είναι ο λόγος της αξιολόγησης της επίδοσης του μαθητή στα μαθήματα του Λυκείου,για την επιλογή του στο Πανεπιστήμιο;
-Επιδιώκεται να αξιολογηθεί αν ο μαθητής έχει αποκτήσει ένα ελάχιστο γνώσεων, που θεωρείται προϋπόθεση για να μπορέσει να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Πανεπιστημίου;
-Επιδιώκεται να αξιολογηθεί αν ο μαθητής είναι ικανός να προσεγγίσει την επιστημονική γνώση; Αν διαθέτει δηλαδή τις πνευματικές ικανότητες να ενταχθεί σε ένα Πανεπιστημιακό πρόγραμμα σπουδών;
Υπάρχει μια τεκμηριωμένη μελέτη, που να προσδιορίζει τις ελάχιστες ικανότητες και δεξιότητες που οφείλει να έχει κάποιος για να γίνει επιστήμονας;
Γιατί για παράδειγμα λείπουν οι εξετάσεις σε χειρονακτικές δεξιότητες; Μπορεί να γίνει για παράδειγμα κάποιος χειρουργός, αν έχει μυοσκελετικές δυσκολίες;
(Οι αλήθεια είναι ότι δεν απουσιάζουν εντελώς. Υπάρχουν. Για παράδειγμα στις εξετάσεις για την Αρχιτεκτονική, για τη Σχολή Καλών Τεχνών κλπ)
Μπορεί κάποιος να "θεραπεύει τις επιστήμες" αν δεν έχει αντίληψη της Κοινωνικής εργασίας και της κοινωνικής προσφοράς;
Μπορεί να γίνει επιστήμονας αν δεν έχει μάθει να μαθαίνει και απλώς έχει αποθηκεύεσει στο μυαλό του πληροφορίες;
Μπορούν να διαπιστωθούν όλα τα παραπάνω, αξιολογώντας την επίδοση του μαθητή στις ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ εξετάσεις του Λυκείου;
Αυτά είναι κατά την γνώμη μου, μερικά περισσότερο ουσιαστικά ερωτήματα, από όσα επισημαίνει ο φίλος.
Λέει σε κάποιο άλλο σημείο ότι "Το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να εκπαιδεύει".
Μα το εκπαιδευτικό σύστημα εξ ορισμού ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΙ. Τι άλλο να κάνει;
Το θέμα δεν είναι αν εκπαιδεύει ή απλά κρατάει ασκόπως έγκλειστους νέους ανθρώπους σε τέσσερα ντουβάρια.
Το θέμα είναι ποιοι είναι οι ΣΚΟΠΟΙ.
Και εδώ είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το να ψάξουμε και να αναδείξουμε το τι λένε οι Νόμοι και το Σύνταγμα για την εκπαίδευση δεν είναι ένας περιττός σχολαστικισμός!!!
Είναι ουσία.
Και εδώ βρίσκεται ένας από τους "κόμπους" της στρεβλής λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος.
Σύνταγμα υπάρχει.
Νόμοι με σκοπούς για τα Γυμνάσια και τα Λύκεια και τα ΤΕΕ και ό,τι άλλο υπάρχουν.
Ποιοί τα γνωρίζουν;
Οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές κάτι έχουν ακούσει γι αυτά, από θεωρούμενα "σημαντικά πρόσωπα" όπως είναι συνδικαλιστές, παλαιότεροι εκπαιδευτικοί, σχολικοί σύμβουλοι κλπ, αλλά δεν έχουν εμβαθύνει οι ίδιοι στα συγκεκριμένα θέματα.
Και αυτή η έλλειψη γνώσης γεννάει προβλήματα.
Αν λοιπόν οι μεταξύ των "τεχνικών" της εκπαίδευσης που κατά τεκμήριο οφείλουν να είναι γνώστες, επικρατεί σύγχυση, τι να υποθέσει κανείς για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο;
Εδώ ο ρόλος των ΜΜΕ είναι καταλυτικός.
Και εδώ μπορεί κανείς να δει τα προβλήματα να σχετίζονται με εντελώς διαφορετικά θέματα που έχουν να κάνουν με τα ειδικότερα συμφέροντα όσων διαχειρίζονται αυτά τα μέσα.
Όμως ο αγαπητός jason θίγει και πολλά άλλα θέματα και η προσέγγισή τους παρουσιάζει σημαντικό ενδιαφέρον.
Σκέφτομαι να επανέλθω σύντομα με ένα άλλο κείμενο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
At 23/6/06 1:10 μμ, Ανδρομεδα said...
πραγματικά αξιόλογο, ευχαριστώ για την παρουσίαση...
At 23/6/06 2:07 μμ, Markos said...
Ανδρομέδα σε ευχαριστώ πολύ.
Καλό σου μεσημέρι.
Εγώ πάλι νομίζω πως η ουσία είναι να απεμπλακεί εντελώς το σχολείο από το Πανεπιστήμιο. Και το σχολείο δεν θα έπρεπε να εκαπιδεύει αλλά να μορφώνει. Κι όχι να παραμορφώνει, ούτε να διαμορφώνει. Να δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ανοίξουν τα φτερά τους, να καλλιεργήσουν τα ταλέντα τους, όποια κι αν είναι αυτά.
Το πώς θα βγάζουν το ψωμί τους αργότερα είναι μια άλλη υπόθεση, άσχετη με το σχολείο.
Κανονικά και με το πανεπισ΄τημιο θα έπρεπε να ειναι άσχετη αλλα αυτό προϋποθέτει ριζικές αλλγές στη δομή της κοινωνίας, οπότε, μεγάλη κουβέντα.
Επίσης, δεν κατάλαβα για ποιο λόγο εδώ καιδ εν ξέρω πόσα χρόνια οι μαθητές στη Γ Λυκείου έχουν δικαιώμα να δηλώσουν 6οτόσες σχολές; Μα, σε ενδιαφέρουν 60 γνωστικά αντικείμενα? είναι δυνατόν; Εγώ προσωπικά ενδιαφερόμουν για ένα και μόνο, και είχα δηλώσιε κια άλλα 5-6 για να μη γκρινιάζουν οι γονείς μου, ξέροντας πολύ καλά πως δνε θα πήγαινα να φοιτησω σ εμια σχολή που δε με ενδιαφέρει, μόνο και μόνο για να πάρω ένα κωλόχαρτο (συγγνώμη) που μετά θα το ακδράρω και θα χαίρρεται η μαμά μου.
Πάλι κάδρο το κανα βεβαια και χαιρεται η μαμα μου, αλλά αυτη ειναι άλλη συζήτηση.
Το θέμα ειναι να δείξουμε και καλά μειωμένους δείκτες στην ανεργία και γι αυτο στρέφουμε σωρρηδον τον κοσμο στα πανεπιστήμια, τα οποια πάλι μοιαζουν πλεόν με άλλου ειδους ιδρύματα και ουχι εκπαιδευτικά...
Αμα δεν το γκερεμισεις, να το ξαναφτιάξεις από την αρχή, δεν θα εξυγιανθεί το σαράβαλο, τσοντάροντας δεξιά κι αριστέρα φιοριτούρες. Αυθαιρετο θα παραμείνει...
Συγγνωμη για την μακρυγορία. Αλλά ειμαστε παρολίγον συνάδελφοι και το θεμα με ενδιαφερει τα μαλα....
Όπως αναφέρει ο Μάρκος, νομοθετικά το σχολείο είναι απεμπλεγμένο από το πανεπιστήμιο. Εμείς δεν του το επιτρέπουμε. Όχι το σχολείο, όχι το πανεπιστήμιο, όχι το κράτος. Εμείς. Και για να διορθωθεί κάτι όντως πρέπει να ξεκινήσεις από τα θεμέλια.
To θέμα λοιπόν είναι γιατί έγιναν αυτές οι παρερμηνείες των νόμων και του εκπαιδευτικού συστήματος.
Γιατί ακριβώς εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα και ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να λυθεί.
Με τη νοοτροπία μας, τον λάθος χειρισμό των γονέων της δεκαετίας του '70 (δεν τους κατακρίνω, το καλύτερο για τα παιδιά τους ζήτησαν, δεν ήξεραν ότι θα χρησιμοποιηθεί για ψηφοθηρικούς λόγους η ανάγκη τους και θα οδηγήσει στην καταστροφή του συστήματος εκπαίδευσης), και την χαρτοθηρία μας μετατρέψαμε το εκπαιδευτικό σύστημα σε προπαρασκευαστικό σύστημα!
Μιλάμε για παιδεία και αντί να ζητήσουμε σωστά δομημένους και σκεπτόμενους ανθρώπους με επιχειρήματα και θέσεις, ικανούς να λύνουν προβλήματα, απλά, για να ικανοποιήσουμε την δική μας ανάγκη για τα παιδιά μας εννοούμε την διάνοιξη ενός εύκολου δρόμου προς το ανώτατο δυνατό πτυχίο (εγωισμός).
Ένας σκεπτόμενος και σωστά δομημένος εργάτης όμως αξίζει πολύ περισσότερο από έναν επιστήμονα που πήρε ένα πτυχίο αλλά ουδέποτε έμαθε να σκέπτεται και να επιχειρηματολογεί. Και στην κοινωνία αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό. Τι να το κάνεις να είσαι γεμάτος γνώσεις, αν δεν ξέρεις πώς να τις χρησιμοποιήσεις προς όφελος και του εαυτού σου αλλά και της κοινωνίας; Έχουμε πάρει την παιδεία λάθος. Οι κυβερνήσεις μας το βλέπουν και το εκμεταλλεύονται. Όσοι θέλουν να θησαυρίσουν επίσης, μιας και τους βολεύουν οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν και δεν ακολουθούν μηχανισμούς αλλά απλά πιστεύουν. Οπότε οι δύο μεγαλύτερες εξουσιαστικές δυνάμεις προτιμούν να μην υπάρχει πραγματική παιδεία. Και αφού ο λαός έχει παρερμηνεύσει την παιδεία και επίσης αφού, ενώ η πολιτεία δεν δέχεται άγνοια νόμου, όλοι μας αδιαφορούμε και δεν μαθαίνουμε τους νόμους, γιατί να μην του δώσουν αυτό που ζητάει, αφού τους βολεύει; Τους νοιάζει για το ποιοι θα είναι οι αυριανοί άνεργοι; Τα δικά τους παιδιά θα είναι ούτως ή άλλως οι αυριανοί πολιτικοί και βιομήχανοι και άρα είναι εξασφαλισμένα. Οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμες μονάδες με αδιάφορη άποψη.
Όταν ο λαός καταλάβει τι σημαίνει παιδεία, τότε θα αρχίσει να λύνεται το πρόβλημα. Μέχρι τότε καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να το λύσει. Όταν όμως ο λαός ζητήσει την πραγματική παιδεία, τότε όλα θα λυθούν από μόνα τους «δια μαγείας».
Έχει ευθύνη ο εκπαιδευτικός;
Έχει.
Αλλά όταν βλέπει ότι οι ίδιοι οι μαθητές του ενδιαφέρονται για άλλα πράγματα, όταν του αφαιρούν την ικανότητα να εκπαιδεύσει (μην ξεχνάμε αυτό το -παιδ- στην μέση και από το πού βγαίνει) αλλά του λένε μόνο να ρητορεύει, όταν οι μαθητές του αδιαφορούν, όσο ελκυστικό και να κάνει το μάθημα, και δεν έχει την δυνατότητα να τους επαναφέρει στην τάξη, όταν οι πρώτοι διδάσκαλοι (βλέπε γονείς) δίνουν στα παιδιά τους λάθος ιδανικά και ινδάλματα, τους κάνουν ωχαδερφιστές και βολεψάκιδες και τους μαθαίνουν ότι το σύστημα θα τους οδηγήσει ούτως ή άλλως στο πτυχίο, και όλα αυτά μόνο ΑΝ τύχει και ασχοληθούν με τα παιδιά τους, τότε κανένας εκπαιδευτικός δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Αντίθετα αυτός που προσπαθεί να κάνει κατηγορείται ως λανθασμένος και αυταρχικός. Όταν δεν του επιτρέπεις να αναλάβει τις ευθύνες του, δεν μπορείς να τον κατηγορείς για ανευθυνότητα.
Αυτό το -παιδ- στην μέση κάποτε ίσως το καταλάβουμε…
Χαίρομαι που σου φάνηκαν ενδιαφέροντα τα κείμενά μου, αν και φοβάμαι πως δεν τα διάβασες πολύ προσεκτικά.
Διευκρινίσεις:
Όλα αυτά που αναφέρεις ότι σχολιάζω έχουν να κάνουν με τον τρόπο που λειτουργεί το σχολείο πρακτικά. Όχι με τον τρόπο που θα έπρεπε να λειτουργεί.
Έγραψα ότι "Σκοπός του Γυμνασίου είναι να προετοιμάζει το μαθητή για το Ενιαίο Λύκειο." και λες ότι είναι λάθος. Και όμως, δεν είναι. Δυατυχώς, είναι ακριβώς μα ακριβώς έτσι. Δε θα έπρεπε να είναι έτσι και εγώ είμαι ο πρώτος που το υποστηρίζει. Αν διαβάσεις προσεκτικά το κείμενο, θα το δεις. Περιγράφω αναλυτικά πώς θα ήθελα να ήταν το Γυμνάσιο. Και μάλιστα σχολιάζω: "Ζώντας, κανείς, μέσα σ’ αυτό, συνειδητοποιεί τη λογική με την οποία έχει χτιστεί. Ναι, είναι απλούστατο: η πρωτοβάθμια σε προετοιμάζει για τη δευτεροβάθμια, η δευτεροβάθμια για την τριτοβάθμια και η τριτοβάθμια για τη δουλειά.
Έτσι πρέπει να είναι;
Μήπως θα έπρεπε το ίδιο ακριβώς πράγμα να το σκεφτόμασταν λίγο αντίστροφα; Να θεωρούσαμε, δηλαδή, απλώς, ότι η μία βαθμίδα θα είχε ως βάση της την προηγούμενη. Χωρίς, όμως, να θεωρούμε, ότι αυτοσκοπός της μίας βαθμίδας είναι η προετοιμασία για την επόμενη. Γιατί, έτσι, η κάθε βαθμίδα χάνει την αυταξία της και, παράλληλα, χάνεται στην πορεία και ο τελικός στόχος, εξατμίζεται ο όποιος αρχικός προσανατολισμός." Όμως, δυστυχώς, η νοοτροπία που κυριαρχεί στα σχολεία σήμερα δεν είναι αυτή και μπορώ να σε διαβεβαιώσω γι' αυτό. Και ας λέει ότι θέλει ο νόμος, αγαπητέ μου. Εγώ σου λέω τι είδα εγώ ότι συμβαίνει στην πράξη. Επίσης, ότι "το παρόν σύστημα σε κατευθύνει προς τις πανελλήνιες εξετάσεις" είναι κάτι που είναι εξίσου βέβαιο. Έτσι είναι. Δυστυχώς, αλλά έτσι είναι.
Όπως και για το ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο. Φυσικά και είναι. Πώς μπαίνει κανείς σε ένα πανεπιστήμιο; Είτε μέσω των πανελληνίων εξετάσεων (με το σύστημα του 90% και του 10%), είτε με κατατακτήριες (σύστημα το οποίο αφορά σε θέσεις μετρημένες στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού, για την κάθε σχολή και για τις οποίες συνήθως προαπαιτείται φοίτηση σε άλλη σχολή). Εγώ, στο κείμενό μου, υποστηρίζω την ανεξαρτητοποίηση των εισαγωγικών από τις απολυτήριες. ("Η επόμενη σημαντικότατη αλλαγή που θα πρότεινα είναι πολύ πιο συγκεκριμένη. Αφορά τη σχέση λυκείων και πανεπιστημίων.
Αποδέσμευση των απολυτήριων εξετάσεων από τις εισαγωγικές. Γενικώς αποδέσμευση του σχολείου από τα πανεπιστήμια.") Δυστυχώς, όμως, προς το παρόν, οι απολυτήριες είναι εξ ορισμού και εισαγωγικές. Και από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα.
Όσο για το ότι το παρόν σύστημα μόνο εκπαιδεύει, το εξήγησα κι αυτό. ("Το παρόν εκπαιδευτικό σύστημα είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να εκπαιδεύει. Όμως είναι διαφορετικό πράγμα η εκπαίδευση από την παιδεία. Και παιδεία δεν προσφέρει. Λείπει η ανθρωπιστική παιδεία. Επίσης, είναι διαφορετικό πράγμα η εκπαίδευση από τη μόρφωση. Και ούτε μόρφωση προσφέρει. Λείπει η γενική παιδεία. Απλώς εκπαιδεύει. Βγάζει τεχνοκράτες."). Για μένα, η παιδεία είναι το σύνολο των αξιών και των ιδεών που θα ήταν όμορφο να καλλιεργούνται στα σχολεία. Η μόρφωση είναι το σύνολο των γενικών γνώσεων που κάνουν έναν άνθρωπο καλλιεργημένο. Η εκπαίδευση είναι απλώς η δημιουργία ενός τεχνοκράτη. Ή, τουλάχιστον, έτσι τα εννοώ εγώ. Και με βάση τους δικούς μου ορισμούς, το παρόν σύστημα μόνο εκπαιδεύει, ενώ θα έπρεπε να προσφέρει πολύ περισσότερα.
Όσο για τις ιδιωτικές σχολές, δίκιο έχεις - πρόκειται περί ιδιωτικών ΤΕΕ, τα οποία, όμως, είναι κάτι διαφορετικό από τα δημόσια, γιατί απλούστατα συχνά προσφέρουν διαφορετικές εξειδικεύσεις. Είναι, λοιπόν, ένας διαφορετικός δρόμος, που θα ήταν χρήσιμο να εξετάζεται ως μία επιπλέον επιλογή.
Φοβάμαι ότι παρεξήγησες τις απόψεις μου, γιατί δεν πρόκειται περί "λαθών", πρόκειται απλώς περί βιωμάτων και απόψεων - εξηγώ δηλαδή πώς ένιωσα εγώ ότι λειτουργεί το σχολείο και πώς θα ήθελα να λειτουργεί. Τώρα τι λέει ο νόμος και τι δε λέει, άλλο θέμα...
Ή, μάλλον, για να έχει κανείς πλήρη άποψη, αν μου επιτρέπεις:
Περί εκπαιδευτικού συστήματος (1)
Περί εκπαιδευτικού συστήματος (2)
Krotkaya δεν θα διαφωνήσω στο ότι το σχολείο οφείλει να μορφώνει.
(Βέβαια θα χρειαστεί να συμφωνήσουμε γιαι αρκετούς ορισμούς των εννοιών που χρησιμοποιούμε, καθώς ελπίζω θα προχωράει η συζήτηση και εδώ και αλλού. Για παράδειγμα θα χρειαστεί να αποσαφηνιστεί η έννοια "μόρφωση").
Θα έλεγα όμως ότι οφείλει ΚΑΙ να μορφώνει.
Οφείλει (;) να κάνει και άλλα πράγματα. Αυτά τα άλλα, αποτυπώνονται στους ΣΚΟΠΟΥΣ, του σχολείου. Και με βάση αυτούς τους ρητά διατυπωμένους ΣΚΟΠΟΥΣ, (οφείλει να) οργανώνεται το σχολείο.
Συμβαίνει έτσι;
Και ναι και όχι θα έλεγα.
Και οι αιτίες είναι πολλές, κυρίως για τα όχι.
Ναι στα επιμέρους επίσης που σημειώνεις δεν έχω διαφωνίες.
Τι νόημα έχουν οι 60 και βάλε επιλογές του υποψηφίου φοιτητή στο μηχανογραφικό. (Εδώ που τα λέμε, προηγείται το ερώτημα, "τι διάβολο είναι αυτό το Πανεπιστήμιο"...)
Για να δούμε, θα "αντέξουμε" μια μεγάλη συζήτηση εδώ;
Την Καλησπέρα μου
darthiir, έτσι είναι. Τουλάχιστον κι εγώ έτσι τα βλέπω τα πράγματα.
Όσο πιο γρήγορα πούμε τα συμβαίνοντα με το όνομά τους, τόσο πιο πολλες πιθανότητες έχουμε να αρχίσουμε να βλέπουμε "φως".
Το πιο σημαντικό είναι να αναλάβουμε, κάθε μέρος, και τις ευθύνες που του αναλογούν.
jason Να είσαι σίγουρος ότι διάβασα πολύ προσεκτικά όσα έγραψες.
Και αν προσέξεις στην τρίτη παράγραφο του κειμένου μου, σημειώνω ότι αυτά που έγραψες είναι αυτά που εσύ βίωσες.
Τα κείμενά σου τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα, γιατί ακριβώς απηχούν και τη γνώμη του μέσου ανθρώπου, που έχει στοιχειώδες ενδιαφέρον για τα θέματα της εκπαίδευσης. Και γι αυτό το λόγο αποφάσισα, "πατώντας" στα δικά σου γραφόμενα, να ξετυλίξω μερικές από τις σκέψεις μου.
Θα μου επιτρέψεις όμως σε κάθε περίπτωση να επιμείνω στο ότι για να ξεκινήσεις να ψάχνεις τα θέματα της εκπαίδευσης, καλό θα είναι να ψάξεις να δεις, ποιες ήταν οι προθέσεις της κοινωνίας όταν σχεδίασε το εκπαιδευτικό σύστημα.
Πιθανόν έτσι να προσεγγίσεις και τις αιτίες των όποιων προβλημάτων.
Έτσι το τι λένε το Σύνταγμα, οι Νόμοι, αλλά και άλλες κανονιστικές πράξεις, είναι εξαιρετικά, μα εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Για παράδειγμα. Οι Πανελλήνιες εξετάσεις, θα επιμείνω, είναι ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΕΣ εξετάσεις.
Γίνονται για να απολυθεί ο μαθητής από το Λύκειο.
Οι βαθμολογίες που επιτυγχάνει ο μαθητής σε αυτές ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ως δείκτες για την επιλογή του ενδιαφερόμενου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Αλλά ακριβώς αυτή την ΑΛΗΘΕΙΑ, η πρακτική την έχει ανατρέψει!!!
Θα την αντεξουμε τη συζητηση Μαρκο μου, απλως ειμαι εν μεσω κιβωτιων και μετακομισης. Δεν προλαβαινω αλλα θα επανελθω.
Συμφωνω απολυτως μαζι σου, ΑΠΟΛΥΤΩΣ (μα την ιδια βιβλιογραφια εχουμε μελετησει?), αλλα ειπα να μην το παω τοσο μακρια....
Ιδεολογικος μηχανισμος του Κρατους, ετσι?
Krotkaya για να είμαι ειλικρινής, την κόπωση φοβάμαι και όχι τις όποιες ενδεχόμενες αντιθέσεις. Φυσικά το blog θα είναι ανοιχτό, άρα μπορεί και να περιμένει και τις μετακομίζουσες :)
Δεν ξέρω αν έχουμε μελετήσει την ίδια ιδεολογία, (που είναι και το πιθανότερο να έχει συμβεί αυτό), προσωπικά έχω και την .. τύχη να ασχολούμαι με αυτά τα τελευταία τριάντα χρόνια στην πράξη.
Έτσι δεν είναι μόνο βιβλιογραφία, είναι και καθημερινή πρακτική.
Μα θα έχουμε τον καιρό να τα λέμε...
Ωραια, αφου ξεκρεμασα και τις κουρτινες, επανερχομαι (ειμαι πρεζακι τελικα!).
Περί μόρφωσης: τι ειναι αληθεια η μορφωση. Εξαρταται σε ποιο κοινωνικο πλαισιο την οριζεις. Η μορφωση για μενα, παντως ειναι, περα απο τη γνωση (που δεν αρκει και ειναι και το λιγοτερο), και αγωγη, και κοινωνικη συμπεριφορα, και αναπτυξη κρισης και διαμορφωση φιλερευνου πνευματος και το να δινεις τα εργαλεια στους νεωτερους ωστε να ειναι ικανοι να αναζητησουν, να αγαπησουν την αναζητηση και να καταφερνουν να βρισκουν δρομους.
Αυτο απαιτει να εχεις και τους αντιστοιχους εκπαιδευτικους, οι οποιοι θα εχουν γινει εκπαιδευτικοι επειδη αγαπησαν αυτη τη δουλεια, όχι επειδη τοσα μορια επιασαν, ενω νομικη ηθελαν να σπουδασουν για να βγαλουν φραγκα (λεμε τωρα), και μετα εδωσαν ΑΣΕΠ, παπαγαλισαν και περασαν, γιατι πως αλλιως θα βγαλουν το ψωμια τους;
Που σημαινει, διαφορετικη νοοτροπια, διαφορετικες διαδικασιες που θα εχουν ηδη ξεκινησει απο το σχολειο που θα προετοιμαζει τους μελλοντικους εκπαιδευτικους. Φαυλος κυκλο δηλαδη, η γνωστη ιστορια με τη κοτα και το αυγο.
Πανεπιστημιο: τι ειναι το πανεπιστημιο αληθεια. Για μενα θα επρεπε να ειναι χωρος ζυμωσης, αναπτυξης ιδεων και ερευνας που δινει εφοδια για να εντριφυσει κανεις στην επιστημη του, αλλα και για να κοινωνικοποηθει, να γινει ενεργος πολιτης (αυτο βεβαια οφειλει και το σχολειο να το κανει. στο πανεπιστημιο ειναι ηδη αργα). Κι οχι προθαλαμος για επαγγελματικη αποκατασταση. Και αυτο, γιατι ειναι πολύ σημαντικη η επαγγελματικη αποκατασταση, αλλα οχι μονο και αποκλειστικα αυτο. Παλι φαυλος κυκλος βεβαια, γιατι και τους Πανεπιστημιακους, τα ιδια σχολεια και πανεπιστημια τους κατασκευασαν.
Οσο για την ποιοτητα της παρεχομενης στο πανεπιστημιο γνωσης, εχοντας τελειωσει και Φιλοσοφικη, ας μη μιλησω καλυτερα για την αθλιοτητα και τη μιζερια και την οπισθοδρομηση που χαρακτηριζει ακομα, τη δικη μου τουλαχιστον σχολη.
Και μετα μας πειραζεουν τα συνθηματα στοςυ τοιχους, αντι να μας πειραζουν τα μυαλα των καθηγητων...
Αν θελησουμε να παμε τη συζητηση ακομα παραπερα, αλλα τοτε μπαινουμε σε αλλα μονοπατια, εγω και με τις εξετασεις εχω προβλημα, διοτι εχω προβλημα με την αξιολογηση εν γενει. Διοτι θεωρω πως δεν γινεται να αξιολογεις με τα ιδια κριτηρια, ανθρωπους που δνε ειχαν τις ιδιες ευκαιριες, ασε που δνε γινεται να αξιολογεις τις γνωσεις, την καλλιεργεια και τη μορφωση τους, με βαση τις απαντησεις που εδωσαν σε 4 ερωτησεις μεσα σε 2 η 3 ωρες... Αλλα, αυτη ειναι μια πολυ μεγαλη συζητηση.
Οσο για την αποδεσμευση της δευτεροβαθμιας απο την τριτοβαθμια εκπαιδευση, συμφωνω και επαυξανω. Ειναι δυνατον να ειναι το σχολειο θερμοκηπιο κατασκευης φοιτητων; Κι οσοι δνε πανε στο πανεπιστημιο γιατι δεν θελουν ή γιατι δεν τα καταφερνουν, να μεινουν στουρναρια δηλαδη;
Και δεν καταλαβαινω και κατι ακομα. Γιατι αυτο το πανεπιστημιακο χαρτακι να θεωρειται αυτοσκοπος, το α και τπ ω της επιτυχιας, κι οποιος δεν τα καταφερνει να περασει τις πυλες των Ιδρυματων (να μην ξαναπω τι σοι ιδρυματα ειναι), να θεωρειται αποτυχημενος κια να στιγματιζεται και να μπαινει στο τριπ των ΙΕΚ, της Αγγλιας ή οσονουπω δυστυχως του ιδιωτικου ΑΕΙ; Φτανει πια με τους ανεργους και απελπισμενους πτυχιουχους!
Μακρυγορησα παλι, συγγνωμη... Αλλα το θεμα με ενδιαφερει παρα πολυ...
Εμ είδες;
Ανοίγει κανείς ένα θέμα και προκύπτουν πολλά νέα θέματα προς αποσαφήνιση για να προχωρήσει.
Λέω να απαντήσω-τοποθετηθώ γι αυτά, με ένα καινούργιο κείμενο.
Σύντομα.
Σου βλαζω δουλεια για το σπίτι, ε; Λέω να σε εξετάσω κιόλας!!! λολ
krotkaya αυτό είναι το κακό, ότι παίρνω και δουλειά για το σπίτι.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτό δεν είναι απλώς συνηθισμένη κατάσταση, αλλά είναι ο τρόπος ζωής, τουλάχιστον για τα της εκπαίδευσης.
Και το τρις χειρότερο;
Είμαι μόνιμα αδιάβαστος!!!!
:-)))))
Καλημέρα
Εξετάσεις. Μεγάλο πρόβλημα. Και από την αντίθετη ακριβώς πλευρά από αυτή που αναφέρεις krot.
Ξέρεις πόσους φοιτητές πέρασα στην τελευταία εξεταστική, επειδή αν έβλεπες στεγνά τις απαντήσεις που έδωσαν στο γραπτό τους, μπορούσαν άνετα να πάρουν το 5, αλλά αν έκρινες την συνολική εικόνα του γραπτού, αντιλαμβανόσουν ότι όχι μόνο δεν ήξεραν τίποτε, αλλά δεν ξέρουν καν να διατυπώσουν σωστά μια φράση ή άποψη και να αντιμετωπίσουν ολοκληρωμένα ένα πρόβλημα; 40 στους 50.
Οι εξετάσεις όντως δεν είναι πάντα αντικειμενικές, αλλά πρέπει να βρεθεί ένας επιτυχής και μή χρονοβόρος τρόπος αξιολόγησης. Αναγκαστικά. Δεν μποερίς ανά έτος πχ να έχεις έναν μήνα όπου θα παίρνεις συνεχείς σσυνεντεύξεις από τον κρινόμενο για να δεί τί πρέπει να κάνει, ώστε τελικά και η επιβράβευση και οι προοπτικές που θα του ανοίγεις να είναι "άξιες" και "σωστές".
Πάντως κάνεις λάθος. Από 4 ερωτήσεις μπορείς πολύ άνετα να κρίνεις αν ο μαθητής/φοιτητής πέτυχε τον σκοπό ενός έτους, ώστε να προχωρήσει στο επόμενο. Άσχετο αν δεν μπορείς ορισμένες φορές να βάλεις τον σωστό βαθμό....
Είναι μεγάλο το θέμα, Darth,μάλλον χρήζει εκτενέστερης προσέγγισης. Πάντως και αυτό ειναι πολιτικό θέμα....
Δημοσίευση σχολίου