Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006

Πάλι για το άρθρο 16 ..

Γνωρίζει κάποιος το τι λέει η πρόταση της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος ή πού θα μπορούσε κανείς να τη βρει αυτή την πρόταση;

Όχι ποια είναι η πρόθεση, αλλά πώς ακριβώς διατυπώνεται ...

Κυριακή, Δεκεμβρίου 24, 2006

Διάλογος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση...

Εγκαίνια η Μαριέττα, γιαούρτια οι φοιτητές

«Το υπουργείο Παιδείας, ανεξάρτητα απ' όλα, στηρίζει με τις ενέργειες και τις πράξεις του την πραγματική και ουσιαστική αναβάθμιση σε μια εποχή καταλυτικών εξελίξεων στην κοινωνία της γνώσης, που θέλει πανεπιστήμια γνώσης τα οποία θα ανταποκρίνονται στα καλύτερα διεθνή και ευρωπαϊκά κριτήρια, και όχι απλώς μικρά καταστήματα μετάδοσης πληροφοριών».

Αυτό επισήμανε χθες στην Πάτρα η υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου και πρόσθεσε:

«Τα πανεπιστήμιά μας είναι σε θέση να παίξουν αυτό τον αναβαθμισμένο ρόλο και το υπουργείο έχει ως ρόλο του να τα στηρίξει. Εντός του 2007 θα παρουσιαστεί ο νέος νόμος για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ο οποίος βρίσκεται στο στάδιο της διαμόρφωσης, καθώς καταθέτουν τις προτάσεις τους πολλοί πανεπιστημιακοί από διάφορους πολιτικούς χώρους. Η κυβέρνηση θα δώσει στα πανεπιστήμια της χώρας πλήρη αυτοδιοίκηση με σύστημα κοινωνικής λογοδοσίας».

Η υπουργός Παιδείας θεμελίωσε χθες τις πρώτες κτιριακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου στην περιοχή Περιβόλα Πατρών.

Την «υποδέχτηκαν» με πανό διαμαρτυρίας και συνθήματα φοιτητές και λιγοστοί δάσκαλοι, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν μπροστά από την είσοδο της υπό ανέγερση πανεπιστημιούπολης. Οι φοιτητές προσπάθησαν να φτάσουν μέχρι τον χώρο που έγινε η τελετή θεμελίωσης, χωρίς όμως αποτέλεσμα, καθώς παρεμποδίστηκαν από δυνάμεις των ΜΑΤ.

Τότε άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον της υπουργού και των αστυνομικών δυνάμεων, πετώντας γιαούρτια και αβγά, τα οποία όμως κατέληξαν στο οδόστρωμα. Τελικά, εκπρόσωπος του υπουργείου παρέλαβε το ψήφισμα και συνομίλησε με τους συγκεντρωμένους φοιτητές. Πάντως, τα μέλη του συλλόγου των φοιτητών δεν ήρθαν καθόλου σε επαφή με την υπουργό, η οποία και έφυγε από άλλο δρόμο.

(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2006)

Κυριακή, Δεκεμβρίου 17, 2006

Για το άρθο 16 του Συντάγματος

Η συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, έχει ήδη αρχίσει.

Ας το καταστήσουμε σαφές από την αρχή.
Δεν μιλάμε για αλλαγή σε κάποιο Νόμο του Κράτους.
Μιλάμε για άρθρο του Συντάγματος των Ελλήνων.
Και δεν ξεχνάμε ότι το Σύνταγμα των Ελλήνων στη λεγόμενη ακροτελεύτια διάταξη ρητά λέει:

"
Άρθρo 120

1. To Σύνταγμα αυτό, πoυ ψηφίστηκε από την E' Aναθεωρητική Boυλή των Eλλήνων, υπoγράφεται από τoν Πρόεδρό της, δημoσιεύεται από τoν πρoσωρινό Πρόεδρo της Δημoκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα πoυ πρoσυπoγράφεται από τo Yπoυργικό Συμβoύλιo και αρχίζει να ισχύει από τις 11 Ioυνίoυ 1975.

2. O σεβασμός στo Σύνταγμα και τoυς νόμoυς πoυ συμφωνoύν με αυτό και η αφoσίωση στην Πατρίδα και τη Δημoκρατία απoτελoύν θεμελιώδη υπoχρέωση όλων των Eλλήνων.

3. O σφετερισμός, με oπoιoνδήπoτε τρόπo, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξoυσιών πoυ απoρρέoυν από αυτή διώκεται μόλις απoκατασταθεί η νόμιμη εξoυσία, oπότε αρχίζει και η παραγραφή τoυ εγκλήματoς.

4. H τήρηση τoυ Συντάγματoς επαφίεται στoν πατριωτισμό των Eλλήνων, πoυ δικαιoύνται και υπoχρεoύνται να αντιστέκoνται με κάθε μέσo εναντίoν oπoιoυδήπoτε επιχειρεί να τo καταλύσει με τη βία. "


Τι μας λέει λοιπόν το άρθρο 16 και γιατί χρειάζεται να αναθεωρηθεί;

Προσωπικά, και το λέω εκ προοιμίου, δεν έχω πεισθεί ότι υπάρχει λόγος να αναθεωρηθεί το συγκεκριμένο άρθρο, ή αν υπάρχει λόγος, αυτός δεν μπορεί να έχει σχέση με τα αφορώντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επειδή όμως μιλάμε για Συνταγματική αναθεώρηση, καλό θα είναι για αρχή να μελετήσουμε το συγκεκριμένο άρθρο, και όσο μας πέφτει λόγος να καταγράψουμε τις απόψεις μας.

(Αν είναι δυνατόν να σημειώνω "όσο μου πέφτει λόγος", όταν, σε περίπτωση που κάποιος θελήσει να το ανατρέψει, ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ να πάρω ακόμα και τα ΟΠΛΑ) !!!

Ιδού λοιπόν τι λέει ακριβώς.

'Αρθρο 16 - (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)

1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους. H ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
3. Tα έτη υποχρεωτικής φοίτησης δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννέα.
4. Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Tο Kράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους.
5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Tα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Kράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους. Συγχώνευση ή κατάτμηση ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων μπορεί να γίνει και κατά παρέκκλιση από κάθε αντίθετη διάταξη, όπως νόμος ορίζει.
Eιδικός νόμος ορίζει όσα αφορούν τους φοιτητικούς συλλόγους και τη συμμετοχή των σπουδαστών σ' αυτούς.
6. Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί. Tο υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα, με τις προϋποθέσεις που νόμος ορίζει. Tα σχετικά με την κατάσταση όλων αυτών των προσώπων καθορίζονται από τους οργανισμούς των οικείων ιδρυμάτων.
Oι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν μπορούν να παυθούν προτού λήξει σύμφωνα με το νόμο ο χρόνος υπηρεσίας τους παρά μόνο με τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 88 παράγραφος 4 και ύστερα από απόφαση συμβουλίου που αποτελείται κατά πλειοψηφία από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, όπως νόμος ορίζει.
Nόμος ορίζει το όριο της ηλικίας των καθηγητών των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων? εωσότου εκδοθεί ο νόμος αυτός οι καθηγητές που υπηρετούν αποχωρούν αυτοδικαίως μόλις λήξει το ακαδημαϊκό έτος μέσα στο οποίο συμπληρώνουν το εξηκοστό έβδομο έτος της ηλικίας τους.
7. H επαγγελματική και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση παρέχεται από το Kράτος και με σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, όπως προβλέπεται ειδικότερα από το νόμο, που ορίζει και τα επαγγελματικά δικαιώματα όσων αποφοιτούν από τις σχολές αυτές.
8. Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ' αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους.
H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.
9. O αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Kράτους.
Tο Kράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους, όπως νόμος ορίζει. Nόμος ορίζει επίσης τη διάθεση των ενισχύσεων που παρέχονται κάθε φορά στις επιχορηγούμενες ενώσεις σύμφωνα με τον προορισμό τους.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 11, 2006

Μεταρρύθμιση και συντεχνίες

Α. ΛΙΑΚΟΣ

Υπάρχει μεγάλη σύγχυση με το άρθρο 16 του Συντάγματος. Γι' αυτό νομίζω ότι πρέπει να είμαστε σαφείς. Η ανώτατη εκπαίδευση δεν μπορεί να είναι μόνο κρατική εξαιτίας του δυναμικού της ρόλου αλλά και της πολυμορφίας που αποκτά και πρόκειται να αποκτήσει στο εγγύς μέλλον, καθώς γίνεται το κύριο και μαζικό πεδίο εκπαίδευσης, κατάρτισης, εξειδίκευσης και προετοιμασίας της κοινωνικής ένταξης των νέων ηλικιών. Το κράτος ούτε μπορεί να προβλέψει αλλά ούτε και να οργανώσει μιας παρόμοιας έκτασης μαζική δραστηριότητα.

Με τους νόμους της αγοράς

Γιατί όμως τόσοι πολλοί έχουν αντίθετη γνώμη; Διότι φοβούνται ότι η Ανώτατη Εκπαίδευση θα ενταχθεί στην κατηγορία των «υπηρεσιών». Θα λειτουργεί με τους κανόνες και την πειθαρχία της παγκοσμιοποιημένης πλέον αγοράς ως μια υπηρεσία παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Δηλαδή άντληση των πόρων της από τον ιδιωτικό τομέα, περιορισμός ως και κατάργηση των κρατικών επιδοτήσεων, σεβασμός των κανόνων ανταγωνισμού, κλείσιμο των μη αποδοτικών μονάδων κλπ. Στους διεθνείς οργανισμούς και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες η εκπαίδευση χαρακτηρίζεται ήδη ως υπηρεσία, αλλά υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις από τις ακαδημαϊκές κοινότητες και πολλές προσωπικότητες του επιστημονικού χώρου έχουν επιχειρηματολογήσει εναντίον μιας τέτοιας προοπτικής.

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα είναι ότι ούτε η αποτελεσματικότητα ούτε η δυναμική ανάπτυξη εξυπηρετείται από τη μετατροπή αυτή και ότι εκφράζει περισσότερο τρέχουσες ιδεολογικές ροπές παρά ρεαλιστικές προσαρμογές. Ο βασικός κίνδυνος, επισημαίνουν πολλοί, είναι ότι με τον τρόπο αυτό θα εξαφανιστεί ο ευρύτερος πολιτισμικός ρόλος της εκπαίδευσης και μαζί του διανοητικές πειθαρχίες όπως οι ανθρωπιστικές ή οι κοινωνικές επιστήμες που δεν βρίσκουν άμεσο οικονομικό αντίκρισμα. Εκφράζεται ο φόβος ότι στον βωμό των ιδεοληψιών ή του πρόσκαιρου οφέλους διακυβεύονται μακροπρόθεσμα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης και τον ρόλο που της αποδόθηκε στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μοντέλο κοινωνίας.

Μεταρρύθμιση εδώ και τώρα

Αυτός ο φόβος κυριαρχεί και στην Ελλάδα, απλώς το ζήτημα εδώ είναι ότι στην ιδιωτικοποίηση δεν θα οδηγήσουν οι μεταρρυθμίσεις αλλά οι μη μεταρρυθμίσεις, η ματαίωσή τους. Αν δούμε το ευρωπαϊκό πεδίο της ανώτατης εκπαίδευσης θα διαπιστώσουμε ότι εκεί όπου τα δημόσια πανεπιστήμια είναι ισχυρά, η ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι περιορισμένη ή δρα συμπληρωματικά. Αντίθετα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θάλλουν εκεί όπου η δημόσια εκπαίδευση είναι αποδιοργανωμένη και καθυστερημένη. Στην Ελλάδα επομένως το κύριο πρόβλημα είναι η αναδιοργάνωση της ανώτατης εκπαίδευσης.

Η κυβέρνηση απέτυχε να κάνει τη μεταρρύθμιση. Το γεγονός ότι συνάντησε αντίσταση δείχνει ότι δεν ήταν καλό το σχέδιό της, ότι δεν έπεισε για τις προθέσεις της και για την ικανότητά της, ότι δεν μπόρεσε να συγκροτήσει τις κατάλληλες συμμαχίες. Η αναβολή των μεταρρυθμίσεων του δημόσιου πανεπιστημίου και η πρόταξη της αναθεώρησης του άρθρου 16 δυστυχώς επιβεβαιώνει τις χειρότερες υποψίες ότι δεν ενδιαφέρεται για τη δημόσια εκπαίδευση, επομένως ότι θα την αφήσει στην τύχη της να καταρρεύσει και ότι εκείνο που την ενδιαφέρει είναι η ιδιωτική και μάλιστα χωρίς όρους και κανονισμούς. Δυστυχώς στην πορεία αυτή ρυμουλκήθηκε και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η απλόχερη παραχώρηση της δυνατότητας στην κυβέρνηση να αναθεωρήσει το άρθρο 16 με απλή πλειοψηφία, χωρίς να απαιτηθεί ένας νόμος διασφάλισης της ποιότητας και των κριτηρίων της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ήταν τεράστιο λάθος. Το ΠαΣοΚ απέτυχε να παρουσιάσει έναν πειστικό λόγο μεταρρύθμισης με σαφείς στόχους και οριοθετημένες κατευθύνσεις.

Οι μόνες υπεύθυνες στάσεις που καταγράφηκαν είναι εκείνες οι οποίες εκφράστηκαν μέσα από τις πανεπιστημιακές κινήσεις μεταρρύθμισης. Ως τώρα έχουν καταγραφεί τρεις και έχουν καταθέσει προτάσεις λιγότερο ή περισσότερο λεπτομερείς. Είναι επείγον τώρα αυτή η συμφωνία να καταγραφεί με συγκεκριμένο τρόπο και να αποτελέσει τη βάση ενός πανεπιστημιακού μετώπου που θα πάρει τη μπάλα από τα αδρανή πόδια της κυβέρνησης και από τα αδύναμα της αντιπολίτευσης και θα παίξει επιθετικά. Στόχος πρέπει να είναι η σύνταξη ενός σχεδίου μεταρρυθμίσεων οι οποίες να περάσουν στην τρέχουσα και όχι να παραπεμφθούν στην επόμενη Βουλή. Μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό προτάσεων, έχοντας συνείδηση ότι οι μεταρρυθμίσεις θα αποτελέσουν μέρος μιας μεταρρυθμιστικής πορείας. Επομένως να συμφωνήσουμε στα βασικά γιατί επείγουν μέτρα ανάταξης του πανεπιστημίου. Ως πανεπιστημιακοί οφείλουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλία πολιτικών επαφών πέραν της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και των πρυτανικών αρχών.

Οι προτάσεις των καθηγητών

Οι προτάσεις μας για τη μεταρρύθμιση πρέπει να έχουν δύο άξονες. Ο ένας είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, για το οποίο πρέπει να ζητήσουμε μεταρρύθμιση εδώ και τώρα, καθώς και τη σύνδεση αναβάθμισης, προγραμματισμού και χρηματοδότησης. Ο άλλος θα πρέπει να αφορά τη συνταγματική ρύθμιση. Ας ξεφύγουμε από το δίλημμα «διατήρηση ή αναθεώρηση του άρθρου 16». Χρειάζεται μια σαφής δήλωση στο Σύνταγμα ότι η εκπαίδευση είναι δημόσιο αγαθό υπό την εγγύηση της πολιτείας που θα διασφαλίζει την ποιότητά του, όπως ειδικός νόμος θα ορίζει, και παράλληλα να ζητήσουμε και να συμμετάσχουμε στη σύνταξη αυτού του νόμου, ο οποίος θα καταργεί το κρατικό μονοπώλιο αλλά θα θέτει κανόνες τους οποίους κρατικά και μη κρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πρέπει να σέβονται. Η κατάρτιση αυτού του νόμου είναι πλέον αναγκαία για οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική πολιτική μετά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την αναθεώρηση του επίμαχου άρθρου. Διαφορετικά η κοινή γνώμη θα δυσπιστεί δικαιολογημένα, η μεταρρύθμιση θα φαλκιδεύεται και η μπάλα θα είναι εκτός γηπέδου.

Αν υποστηρίζουμε ότι χρειάζεται να αναβαθμιστεί ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών, τότε γιατί να μην αναλάβει την πρωτοβουλία η κοινωνία των πανεπιστημιακών; Η πρώτη συνάντηση της πρωτοβουλίας πανεπιστημιακών για την αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης στις 13 Δεκεμβρίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών νομίζω ότι είναι κρίσιμη. Μπορεί να αποτελέσει μια καλή αφετηρία για την ανάταξη του ελληνικού πανεπιστημίου.

Ο κ. Αντώνης Λιάκος είναι καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
το ΒΗΜΑ, 10/12/2006

Σάββατο, Δεκεμβρίου 09, 2006

«H Παιδεία θέλει αλλαγές από το Δημοτικό»


Θα αξιολογηθούν όλα τα νέα βιβλία

Πολυεπίπεδο αναμένεται το έργο της αξιολόγησης των νέων βιβλίων σε δημοτικό και γυμνάσιο, που θα αρχίσει από την άνοιξη. Θα κρατήσει δύο χρόνια και θα συμμετάσχουν μαθητές, εκπαιδευτικοί, στελέχη της εκπαίδευσης και οι γονείς. Ηδη το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει αρχίσει την σχετική προετοιμασία καθώς, όπως αναφέρει - μιλώντας στην «Κ» - ο πρόεδρός του και ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Δημήτρης Βλάχος «τα νέα βιβλία αποτελούν πολύ σοβαρή προσπάθεια παρέμβασης στον τρόπο που διεξάγεται η διδασκαλία, διότι φέρνουν μία νέα φιλοσοφία: τη διαθεματική διδασκαλία ενός θέματος, και ευρύτερα ενός μαθήματος».

Η ουσία των νέων βιβλίων αποτελεί ένα πρώτο βήμα για τις παρεμβάσεις που χρειάζεται η βασική εκπαίδευση στη χώρα μας, η εικόνα της οποίας προβληματίζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στην υπέρτατη στιγμή, στην προσπάθεια για την είσοδο στο πανεπιστήμιο, οι τέσσερις στους δέκα δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τη βάση του 10. «Η αναμόρφωση της παιδείας μας χρειάζεται συναίνεση, υπομονή και συνδυαστικές λύσεις που θα στοχεύουν στα προβλήματα και των τριών βαθμίδων. Αλλωστε, είναι αλληλένδετα», λέει ο κ. Βλάχος. «Προϋποθέτει ειλικρίνεια εκ μέρους όλων, ώστε η αντιμετώπιση των προβλημάτων να είναι πάνω από τις σκέψεις για το όποιο πολιτικό κόστος. Η νεολαία είναι η ελπίδα ενός τόπου και πρέπει όλοι να αντιμετωπίζουν τα σχετικά ζητήματα θετικά».

Τα κριτήρια

Ειδικότερα, όπως εξήγησε στην «Κ» ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, η αξιολόγηση θα αρχίσει την άνοιξη του 2007 στα 56 νέα βιβλία, που εισήχθησαν φέτος στο δημοτικό (30 νέα βιβλία) και το γυμνάσιο (26). Ηδη, σχεδιάζονται τα κριτήρια βάσει των οποίων θα αξιολογηθούν τα βιβλία. Στην αξιολόγηση θα λάβουν μέρος εκτός από τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, τα στελέχη της εκπαίδευσης, τα στελέχη της διοίκησης καθώς και γονείς. Θα γίνει σε δύο επίπεδα. Το πρώτο θα είναι με απαντήσεις σε ερωτηματολόγια, τα οποία θα συνταχθούν από το Π. Ι. και θα απευθύνονται στη μεγάλη μάζα των εμπλεκόμενων. Το δεύτερο θα είναι ποιοτική αξιολόγηση και θα γίνει με συνεντεύξεις που θα κάνουν ειδικοί παιδαγωγοί σε μικρότερο δείγμα ατόμων, και κυρίως σε εκπαιδευτικούς. Η αξιολόγηση θα συνεχισθεί και στα υπόλοιπα 58 νέα βιβλία, τα οποία θα εισαχθούν το σχολικό έτος 2007-2008.

Διαφορετικές απόψεις

«Είμαστε ανοιχτοί σε όλες τις προτάσεις. Πρέπει να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος. Πρέπει να πω ότι έως τώρα έχουν διατυπωθεί διαφορετικές απόψεις για τα νέα βιβλία από έγκριτους επιστήμονες. Από πολύ αρνητικές έως πολύ θετικές. Ομως, τελικά, χαίρομαι γι’ αυτό το διάλογο. Είναι σημαντικός στην από κοινού προσπάθειά μας», προσθέτει. Ο ίδιος άλλωστε μετά σχεδόν τέσσερις δεκαετίες θητείας στα πανεπιστημιακά έδρανα δηλώνει ότι το βάρος πρέπει να δοθεί στην βασική εκπαίδευση. «Για να μιλήσουμε για το θέμα των ημερών, δεν νομίζω ότι πρέπει να μας απασχολεί τόσο η προοπτική των μη κερδοσκοπικών μη κρατικών πανεπιστημίων. Εχει λάβει μεγαλύτερη σημασία από ό,τι του αξίζει. Ας κοιτάξουμε στο δημοτικό, στο γυμνάσιο. Εκεί διαμορφώνονται οι αυριανοί πολίτες…»

Τομές και θάρρος

«Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το πρωταρχικό στοιχείο για την επιτυχία των όποιων αλλαγών. Απαιτείται κέφι και μεράκι, όπως πάντα είχαν οι δάσκαλοί μας», λέει ο κ. Βλάχος για τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στην ελληνική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Παραδέχεται μάλιστα ότι το μεράκι εξακολουθεί να υπάρχει «φτάνει να το ενισχύσουμε» όπως παραδέχεται. Εστιάζει όμως σε μία βαθιά πληγή του ελληνικού δημοσίου ευρύτερα. «Δυστυχώς η δημοσιοϋπαλληλία και τα γραφειοκρατικά γρανάζια ακυρώνουν και τις πιο αγνές προθέσεις των ανθρώπων που μπαίνουν στο “παιχνίδι”. Χρειάζεται θάρρος, τολμηρές τομές, μακροχρόνιος σχεδιασμός και υπομονή. Αυτά δεν αλλάζουν από την μια ημέρα στην άλλη» καταλήγει, μιλώντας στην «Κ».

(του Αποστολου Λακασα, Καθημερινή 9/12/2006)

Ριζικές αλλαγές στην Παιδεία

του Ανδρέα Ανδριανόπουλου (τα ΝΕΑ, 8/12/2006)

Στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ημίμετρα και σταδιακές αλλαγές δεν πρόκειται να σώσουν την κατάσταση. Διότι απλώς δεν θα προλάβουμε τις εξελίξεις και δεν θα έχουμε εγκαίρως μια ανθρώπινη εργατική - παραγωγική δύναμη ικανή να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής. Με ό,τι τραγικό αυτό θα σημάνει για τη χώρα. Γι' αυτό, κατ' αρχήν, θα πρέπει να καταλάβουμε πως το Σύνταγμα δεν είναι νόμος ή κανονιστική διάταξη που να ρυθμίζει τα πάντα λεπτομερειακά. Ρόλος του καταστατικού χάρτη είναι να ανοίγει δρόμους και να αφήνει ανοιχτές τις δυνατότητες για κάθε λογής ρυθμίσεις και εξελίξεις. Γι' αυτό και δεν θα πρέπει να θεσμοθετηθεί διάταξη που να μιλά για μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Απλώς θα πρέπει να καταργηθεί η υπάρχουσα φρασεολογία που εναποθέτει στο κράτος την ευθύνη για την παροχή της ανώτατης παιδείας. Από εκεί και πέρα ο νόμος θα καθορίζει τις υπόλοιπες λεπτομέρειες και εφαρμογές.

Στον τομέα της μέσης εκπαίδευσης εκτιμώ σαν απαραίτητη την ενδυνάμωση του ρόλου των γονιών στη λειτουργία των σχολείων, στην επιλογή δασκάλων και καθηγητών αλλά και στην εξειδίκευση της διδακτέας ύλης μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο γνωστικού αντικειμένου που θα καθορίζεται από κάποιον κεντρικό φορέα. Στόχος θα πρέπει να είναι το λιγότερο κράτος και η περισσότερη κοινωνία. Η εισαγωγή του θεσμού των κουπονιών θα ήταν μια καλή ιδέα ώστε οι γονείς να αποκτήσουν πραγματική δυνατότητα επιλογής, αλλά και δύναμη για το σχολείο που θα πηγαίνουν τα παιδιά τους και που ταυτόχρονα θα επιβάλει ένα καθεστώς υγιούς ανταγωνισμού ανάμεσα σε σχολεία και καθηγητές, διότι εκείνα που δεν θα συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις του κόσμου θα έχουν σοβαρό πρόβλημα υπο-χρηματοδότησης.

Στον τομέα της ανώτατης παιδείας εκτιμώ πως πριν από όλα τα άλλα επιβάλλεται η εισαγωγή ενός συστήματος ανταγωνισμού ανάμεσα στα δημόσια πανεπιστήμια. Γιατί είναι διαφορετικά τα μόρια που χρειάζονται οι υποψήφιοι φοιτητές για να μπουν από τη μία σχολή στην άλλη; Διότι προφανώς εκτιμώνται διαφορετικά οι δυνατότητες και το κύρος της κάθε σχολής. Γιατί όμως μόλις βγουν τα πάντα ισοπεδώνονται; Είναι όλοι μηχανικοί ή νομικοί ανεξάρτητα από το ποια σχολή έχουν βγάλει. Και με βάση αυτήν την ισοπέδωση τρέχουν εν συνεχεία στη ζωή. Αυτό είναι λάθος. Οι σχολές θα πρέπει να έχουν την αυτονομία να επιλέγουν τους φοιτητές που θα δεχθούν (πόσους, με ποιο βαθμό απολυτηρίου) και να καθορίζουν τα μαθήματα που θα διδάσκουν, δίχως την παραμικρή ανάμειξη του υπουργείου Παιδείας.

Οι πανεπιστημιακές σχολές επίσης θα πρέπει να καθορίζουν τον τρόπο επιλογής των καθηγητών, τι προσόντα θα πρέπει να έχουν καθώς και την εσωτερική τους διάρθρωση (συμμετοχή ή όχι φοιτητών σε διάφορες επιλεκτικές διαδικασίες, με τι τρόπο, αντίληψη περί ασύλου κ.λπ). Είναι αδιανόητο κεντρικοί νόμοι να καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας όλων των πανεπιστημιακών σχολών και να ισοπεδώνονται τα πάντα προς τα κάτω.

Μοναδική δουλειά του κράτους θα πρέπει να είναι η εξασφάλιση αντικειμενικής αξιολόγησης της δουλειάς που γίνεται σε κάθε πανεπιστήμιο (με εκτιμητές ίσως της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ώστε η ισοπέδωση να εξαφανισθεί. Και οι απόφοιτοι σχολών που θα είναι κάτω κάποιας βαθμίδας να μη γίνονται δεκτοί σε εξετάσεις κάποιων και κρατικών ακόμη φορέων (λ.χ. υπ. Εξωτερικών και Εθνικής Οικονομίας). Τα δε μη κρατικά πανεπιστήμια, που σε δεύτερη φάση θα μπορούν να ιδρυθούν, να έχουν την ίδια ανεξαρτησία λειτουργίας αλλά και τις ίδιες υποχρεώσεις δημόσιας αξιολόγησης.

Έτσι, θα αναπτυχθεί ένας σοβαρός ανταγωνισμός που θα οδηγήσει την Παιδεία προς τα πάνω και θα διευρύνει τις δυνατότητες της γνώσης για τη χώρα. Επίσης και η χρηματοδότηση θα διαρθρώνεται ανάλογα με την αξιολόγηση και οι γονείς/φοιτητές θα έχουν δυνατότητες επηρεασμού της εφόσον επιλέγουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, ενώ έχουν επιτύχει σε κρατικές σχολές, μεταφέροντας έτσι προς αυτά τον όγκο της ατομικής τους χρηματοδότησης (ατομικό κόστος ανά φοιτητή που μεταφέρεται στα πανεπιστήμια που επιλέγει).

Αυτές δεν είναι παρά μερικές γενικές εισαγωγικές σκέψεις, αλλά υποδεικνύουν τη λογική πάνω στην οποία θα πρέπει να κινηθεί η παιδεία της χώρας για να γίνουμε πραγματικά ανταγωνιστικοί σαν χώρα και ιδιαίτερα σαν οικονομία.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006

Ψηφίστε!

για το άρθρο 16 του Συντάγματος από το www.in.gr:

ΕΜΠ: ασχήμιες από καταληψίες

Tεταμένο είναι το κλίμα στο ΕΜΠ μεταξύ πρυτανικών αρχών και φοιτητών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Η επιχείρηση της πρυτανείας να αποκατασταθεί η τάξη στη φοιτητική εστία προκαλεί την αντίδραση των φοιτητών, οι οποίοι χθες προχώρησαν σε διήμερη κατάληψη της πρυτανείας. «Δεν απαντώ σε τίποτε. Θα το συζητήσω με τους συντρόφους εάν μιλήσουμε στον Τύπο» ήταν η απάντηση στην «Κ» ενός εκ των καταληψιών της πρυτανείας. Παράλληλα, για σήμερα το απόγευμα (6 μ.μ.) έχουν προγραμματίσει πορεία από τα Προπύλαια «ενάντια στην κρατική καταστολή» όπως αναφέρει η ανακοίνωση που υπογράφει το «Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου».

«Ως εδώ»!, ήταν η απάντηση των πρυτανικών αρχών αλλά και της πλειονότητας των πανεπιστημιακών του ΕΜΠ στα συνεχή έκτροπα που προκαλούν φοιτητές, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. «Πρέπει να λήξει αυτό το τροπάρι» ήταν τα λόγια στην «Κ» πανεπιστημιακού του ιδρύματος.

Το τελευταίο διάστημα οξύνθηκε η κατάσταση ενώ γίνονται καταστροφές σε εργαστήρια και χώρους εστίασης, κλοπές, χρήση και διακίνηση ναρκωτικών ουσιών σε χώρους του ιδρύματος. Μάλιστα, οι πρυτανικές αρχές απηύθυναν έκκληση προς το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας να δεσμευτεί για την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων (Το θέμα είχε αναδείξει η «Κ» στο φύλλο της Πέμπτης 23 Νοεμβρίου).

Η αντιπαράθεση ξεκίνησε όταν ασκήθηκαν οι πρώτες πιέσεις να εκδιωχθούν οι φοιτητές που, από τις αρχές Ιουνίου, έκαναν κατάληψη σε νέα πτέρυγα της φοιτητικής εστίας του ιδρύματος στην Πολυτεχνειούπολη. Η επιτυχής προσπάθεια των πρυτανικών αρχών, που έβγαλαν με το... ζόρι τους καταληψίες από το χώρο, δημιούργησε νέα ένταση, η οποία οδήγησε και σε επεισόδια - ξημερώματα της περασμένης Κυριακής. Υστερα από συναυλία εντός της Πολυτεχνειούπολης, περί τα 100 άτομα βγήκαν από το ίδρυμα και επιτέθηκαν σε αστυνομικές δυνάμεις επί της οδού Κοκκινοπούλου στου Ζωγράφου. Κατεστράφησαν ένα αστυνομικό όχημα, φωτεινοί σηματοδότες, κάδοι απορριμμάτων και το φυλάκειο στην είσοδο της Πολυτεχνειούπολης, ενώ αναρχικοί πέταξαν βόμβες μολότοφ στο Α.Τ. Ζωγράφου.

(Καθημερινή, 28/11/2006)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Ιδεολογία και σχολείο

Να, λοιπόν, πώς μια επιστολή, επιχειρώντας να αναστρέψει την εικόνα των εκπαιδευτικών ως «εκ προοιμίου απορριπτικών» των νέων σχολικών βιβλίων, εν τέλει την επιβεβαιώνει. Πριν από λίγες μέρες πήρα στα χέρια μου μια επιστολή του κ. Γιάννη Π. Τζήκα, σχολικού συμβούλου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Λάρισας, όπου, πολύ ευγενικά, διατυπώνει τις ενστάσεις του. Παραθέτω μερικές, αφού η μακροσκελέστατη επιστολή του είναι αδύνατον να δημοσιευτεί ολόκληρη: «Τα κείμενα δεν είναι αθώα και πρέπει να δούμε γιατί επιλέχτηκαν τα συγκεκριμένα: ποιους σκοπούς εξυπηρετούν, ποια είναι τα νοήματα που περιέχουν και ποια τα μηνύματα που εκφέρουν και, τελικά, τι "αποκρύπτουν" και τι "σερβίρουν" στους μαθητές». «Δεν υπάρχει κανένα κείμενο που να αναφέρεται στις εργασιακές σχέσεις, στην ανεργία, στην απεργία, στους αγώνες των εργαζομένων. Τι λέτε, δεν θα μπορούσε ο απεργιακός αγώνας των δασκάλων να αποτελέσει μια καλή διδασκαλία για τους μαθητές; Ποικίλα αυθεντικά κείμενα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν: προκηρύξεις, ενημερωτικά φυλλάδια, άρθρα, αφίσες». «Αναφορά στο πρόβλημα του ρατσισμού (...) με τη φωτογραφία ενός μαύρου κοριτσιού που κλαίει. Συνεχίζεται έτσι η αναπαραγωγή ενός ρατσιστικού στερεότυπου που τείνει να ταυτίσει το ρατσισμό με την καταπίεση των μαύρων, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί υλικό που θα αναδείκνυε άλλες μορφές του σύγχρονου ρατσισμού και της ξενοφοβίας, όπως φυλετικές, θρησκευτικές, κοινωνικές». «... μια μικρή Τσιγγάνα, η οποία, αφού χαρίσει στο μπαλαμό φιλαράκι της μια φυσαρμόνικα κι εκείνο ανταποδώσει με ένα ζωγραφισμένο βότσαλο, φεύγει τρέχοντας προς το λιμάνι και ο μικρός φίλος της τη βλέπει να τον χαιρετά από το πλοίο που σαλπάρει. Εδώ η μικρή Τσιγγάνα μπορεί και να εκληφθεί ως ανύπαρκτη, κάτι σαν ξωτικό, ενώ δίπλα μας τα προβλήματα των Τσιγγάνων βοούν».

Νομίζω πως είναι εμφανής η ιδεολογική διαφωνία του κ. Τζήκα προς ορισμένα από τα κείμενα των βιβλίων. Σεβαστή. Ωστόσο ας υπενθυμίσω ότι η ευαισθητοποίηση των παιδιών σε κοινωνικά ζητήματα μάλλον τελεσφορεί όταν γίνεται ήπια, σταδιακά, μέσα από οικεία και αναγνωρίσιμα παραδείγματα, παρά με κορόνες του τύπου «Οχι στον ρατσισμό!» ή μέσω της ανάλυσης προκηρύξεων. Στερεότυπα και μανιχαϊσμοί δεν ανιχνεύονται μονάχα στην πλευρά των «αντιδραστικών», αλλά και στην πλευρά των «προοδευτικών» -καμιά φορά μάλιστα ακλόνητα στερεότυπα. Η συνωμοσιολογία, π.χ., η οποία δυστυχώς επανέρχεται κάθε τόσο στην επιστολή του κ. Τζήκα. Ερώτηση: «Γιατί είστε τόσο σίγουρη ότι ο διαγωνισμός ήταν αδιάβλητος και αξιολογικός;» Απάντηση: «Γιατί δεν έχω (ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος απ' ό,τι φαίνεται) στοιχεία που οδηγούν σε αντίθετο συμπέρασμα». Ερώτηση: «Μπορείτε να μας εξηγήσετε πώς τρεις μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι και ό,τι κρύβεται πίσω τους μοιράστηκαν την "πίτα" και πήραν πάνω από το 90% του έργου;» Απάντηση: «Προφανώς γιατί διαθέτουν τεχνογνωσία και ειδικές εκπαιδευτικές ομάδες, αφού επί χρόνια ασχολούνται με το εκπαιδευτικό βιβλίο (αλήθεια, τι κρύβεται πίσω τους; ας μας διαφωτίσει ο κ. Τζήκας που φαίνεται να γνωρίζει)». Ερώτηση: «Γιατί γίνεται υπέρμετρη προβολή του ένθετου παιδικού περιοδικού "Ερευνητές" της Καθημερινής;» Απάντηση: «Μήπως γιατί απλούστατα είναι ένα από τα ελάχιστα παιδικά περιοδικά, επιτυχημένο, έξυπνο και κυρίως δημοφιλές στα παιδιά;» -και πάει λέγοντας· η αλυσίδα των αδιέξοδων ερωταποκρίσεων δεν έχει τέλος, αφού, όπως ξέρουμε, δεν υπάρχει ικανοποιητική απάντηση σε ένα λανθασμένο ερώτημα.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στα επίμαχα βιβλία. Είναι φανερό ότι τα κριτήρια της επιλογής των κειμένων αντιστοιχούν στις σύγχρονες θεωρίες της διδακτικής, τις οποίες ούτε ο κ. Τζήκας αμφισβητεί στην επιστολή του. Σκοπός των συγγραφέων τους ήταν να αντιπροσωπευτούν όλα τα είδη λόγου -και αυτό το κατόρθωσαν. Αν αναγνώρισα την αξία των βιβλίων (δεν διετέλεσα ποτέ «εκ προοιμίου θαυμάστρια» κανενός) είναι γιατί θεωρώ ότι αυτή απορρέει από τη διαφορετική μέθοδο διδασκαλίας, από τη διαφορετική αντιμετώπιση του γλωσσικού μαθήματος την οποία εισηγούνται τα νέα βιβλία. Ο κ. Τζήκας υποδεικνύει στην επιστολή του ότι «προηγείται το "τι;" θα διδάξουμε από το "πώς;" θα το διδάξουμε». Εχω εντελώς διαφορετική γνώμη. Σημασία έχει το «πώς» -το πόσο ενεργητικά, κριτικά, ουσιαστικά, ακόμη και αποδομητικά (αν έχουμε τα κότσια) θα προσεγγίσουμε τα κείμενα- και σ' αυτό το «πώς» τα καινούρια βιβλία είναι οι πιο χρήσιμοι οδηγοί. Και μια τελευταία παρατήρηση, μια και μιλάμε για αξίες: χρειαζόμαστε επειγόντως, όπως θα 'λεγε και ο Νίτσε, μια επαναξιολόγηση των αξιών στην εκπαίδευση. Αλλιώς αυταπατώμαστε με ιδέες περί προόδου, ενώ στην πραγματικότητα υπερασπιζόμαστε τη στασιμότητα και την ακινησία.


ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Ελευθεροτυπίας - 24/11/2006

Τετάρτη, Νοεμβρίου 22, 2006

Για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Είναι αρκετές ημέρες που την είδα τη συνέντευξη του Μπαμπινιώτη, και ιδιαίτερα το τμήμα που αφορά στις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Εν ολίγοις, η πρόταση λέει να διεξάγονται οι εξετάσεις αυτές από τα Πανεπιστήμια και τα Ιδρύματα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Το ερώτημά μου, είναι γιατί;
Αν είναι γιατί, ε, να αλλάξουμε λίγο βρε παιδί μου, μας έφαγε η ρουτίνα, να συμφωνήσω.
Ή αν υποκρύπτεται η "πονηρά" σκέψη πλήρους ελέγχου όλου του εκπαιδευτικού συστήματος από τους πανεπιστημιακούς, διαφωνώ μεν, έχει όμως λογική βάση.

Αν όμως δεν είναι τίποτα από αυτά, ομολογώ ότι δε την καταλαβαίνω.

Θα ήθελα ειλικρινά, να ακούσω τα επιχειρήματα, που θα αποδεικνύουν ή έστω θα με βοηθήσουν να κατανοήσω το πώς με μια τέτοια κίνηση, έστω σε συνδυασμό με ορισμένες άλλες δευτερεύουσες διορθωτικές κινήσεις, θα βγει από το τέλμα το εκπαιδευτικό σύστημα.

Να θυμίσω μόνον μερικά από τα ουσιώδη προβλήματα, που φαίνονται να βρίσκονται στην ρίζα όσων ταλανίζουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα, κυρίως στην πρακτική τους εφαρμογή.

Το κοινωνικό σύνολο, στρέφει τα παιδιά του στην με οποιοδήποτε τρόπο απόκτηση τίτλου ή τίτλων ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εστιάζουν την εκπαιδευτική τους προσπάθεια, κυρίως στις διαδικασίες εισαγωγής τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι μαθητές, έχουν αποθέσει τις προσπάθειές τους και τη φροντίδα για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, στα χέρια της λεγόμενης παραπαιδείας. Αυτό με την ανοχή και των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, δημόσιας και ιδιωτικής.
Οι εξετάσεις -απολυτήριες μέχρι τώρα, που τα αποτελέσματά τους χρησιμοποιούνται σταθμισμένα για την επιλογή των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση- θεωρούνται αντικειμενικές ως προς το μονοσήμαντο τουλάχιστον των απαντήσεων των θεμάτων, και συνεπώς αδιαμφισβήτητες ως προς την τυπική τους αμεροληψία, αλλά σε κάθε περίπτωση οδηγούν τους μαθητές σε ανάπτυξη ικανοτήτων, που δεν βοηθούν, ή βοηθούν ελάχιστα, στην προαγωγή της επιστημονικής σκέψης (παπαγαλία κλπ )

Ανλοιπόν τα παραπάνω ισχύουν, που το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι ισχύουν τι τι νέο μπορεί να φέρει η πρόταση για εξετάσεις από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, που θα επιλύσει τα προβλήματα αυτά και όσα προκύπτουν από αυτά.;

Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006

Γιατί μπάζει το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο;

Ο θεσμός του Ανοιχτού Πανεπιστημίου είναι μια δημοκρατική κατάκτηση. Υπακούοντας στην απαίτηση για μια διά βίου εκπαίδευση, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο προσφέρει οργανωμένα και συστηματικά προγράμματα επιστημονικών σπουδών σε ανθρώπους κάθε ηλικίας, που για λόγους ποικίλους, αλλά κυρίως οικονομικούς (και ταξικούς) δεν μπόρεσαν εγκαίρως να μορφωθούν πανεπιστημιακά, επειδή μπήκαν νωρίς στη βιοπάλη ή ξενιτεύτηκαν ως μετανάστες ή μπαρκάρισαν ή, ακόμη, απογοητεύτηκαν από αποτυχίες και αργότερα, ωριμότεροι, αποφάσισαν να ξαναδοκιμάσουν.

Πρωτίστως πάντως λόγω οικονομικής δυσπραγίας και για τους παλιότερους ακόμη και οι πολιτικοί διωγμοί γονέων, τα φακελώματα, οι αποκλεισμοί, τα πιστοποιητικά φρονημάτων και μια αρκετά σημαντική ομάδα με έλλειψη τυπικών προσόντων. Ιδιαίτερα την εποχή του Εμφυλίου και αργότερα σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας, η αβελτηρία των εξουσιαζόντων άφησε χωρίς σχολεία και δασκάλους ορεινά χωριά ή απομονωμένα νησιά της άγονης γραμμής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλοί Έλληνες ­ περισσότερες γυναίκες ­ χωρίς απολυτήριο καν Δημοτικού.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 νέος φιλόλογος εργάστηκα ωρομίσθιος στο Νυχτερινό επταετούς φοιτήσεως Γυμνάσιο των εμποροϋπαλλήλων, στην Πλατεία Κουμουνδούρου, όπου, στο σπίτι παλιού πολιτικού στεγαζόταν την ημέρα το διαβόητο 9ο Γυμνάσιο Αθηνών (τώρα αλάνα, υπαίθριο πάρκινγκ). Το ηλικιακό φάσμα των μαθητών μου π.χ. στην Α' Γυμνασίου ήταν παιδιά, αγόρια και κορίτσια, δώδεκα ετών και νέοι/νέες και άνδρες/γυναίκες έως σαράντα ετών. Ανάμεσά τους παπάδες με παιδιά, χωροφύλακες, κλητήρες υπουργείων και πωλητές, γκαρσόνια. Οι μεγαλύτεροι έφταναν στο Γυμνάσιο ως λειτουργικώς αναλφάβητοι. Παιδιά της επαρχίας και του Εμφυλίου είχαν τυπικά προσόντα, απολυτήριο Δημοτικού, αλλά δεν γνώριζαν γραφή και μόλις υποτυπωδώς διάβαζαν κείμενο.

Σ' αυτά τα ημιιδιωτικά σχολεία (πλήρωναν δίδακτρα!) φοίτησαν χιλιάδες αξιόλογα και διψασμένα για γνώση παιδιά που ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ανέχεια, οι διωγμοί, τα είχαν καταδικάσει σε εκπαιδευτική πενία. Από αυτά τα σχολεία αποφοίτησαν πραγματικά σπουδαίοι Έλληνες που πρόκοψαν και έφτασαν ακόμη και σε ανώτατες δημόσιες θέσεις και σε υπουργικά γραφεία! (πλήρες κείμενο>>>)

(ΤΑ ΝΕΑ, 21/10/2006)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 16, 2006

Πανεπιστημιακό άσυλο Ι

Η ΓΣΕΕ υπέρ της αναθεώρησης του ασύλου

«Έχει μετατραπεί σε άσυλο βίας και βανδαλισμών», δήλωσε στη Βουλή ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Γ. Παναγόπουλος

Την ανάγκη αλλαγής του ισχύοντος πλαισίου για το πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο «έχει μετατραπεί σε άσυλο βίας και βανδαλισμών», επεσήμανε χθες στη Βουλή ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κ. Ι. Παναγόπουλος, εκθέτοντας τις απόψεις της Συνομοσπονδίας επί του προσχεδίου του υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση. Δύο μόλις ημέρες πριν από την κορύφωση του εορτασμού του Πολυτεχνείου και λίγες ώρες μετά την κατάληψη του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας έκανε λόγο για «στοχοποίηση ανθρώπων, που ελεύθερα διατυπώνουν τις απόψεις τους για όλα τα ζητήματα».

Ο κ. Παναγόπουλος τόνισε ότι το άσυλο πρέπει να επανακτήσει την έννοια που είχε στην αρχαία Ελλάδα, όπου, όπως είπε, ο μεν Παυσανίας μπήκε στον ναό διωκόμενος, αλλά οι διώκτες του έκτισαν τους τοίχους. Είπε ότι όντας ο ίδιος στα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του '73 βλέπει σήμερα με πόνο ψυχής έναν από τους ναούς της Δημοκρατίας, του ελεύθερου λόγου και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών να κινδυνεύει να καεί και πάλι: «Δεν μπορεί να απαγορεύεται σε καθηγητές και φοιτητές να μπουν στις σχολές τους. Αντί για ένα άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών βλέπουμε σε ορισμένες περιπτώσεις ένα άσυλο ανεξέλεγκτης βίας. Αυτό είναι η μεγαλύτερη στέρηση ελευθερίας. Το πρυτανικό συμβούλιο με τη συμμετοχή των φοιτητών θα πρέπει με πιο ευέλικτο και οργανωμένο τρόπο να αποφασίζουν για την προστασία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από τους βανδαλισμούς. Δεν γίνονται αυτά σε καμία άλλη χώρα».

(του Φ. Καλλιαγκoπουλου, Καθημερινή, 16/10/2006)

Υπεύθυνη στάση

Πολλοί εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν υπερασπίστηκε τα ιδεολογήματα του παρελθόντος και δεν νομιμοποίησε την ανομία περιθωριακών ομάδων, οι οποίες διά των καταλήψεων ακυρώνουν την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα πανεπιστήμια, αγαθό που θέλει να προστατεύσει το πανεπιστημιακό άσυλο.

Εντυπωσιάστηκαν διότι ο κ. Γιάννης Παναγόπουλος υπερασπίστηκε τα συμφέροντα όσων εκπροσωπεί, αφού οι εργαζόμενοι πληρώνουν με τους φόρους τους τις καταστροφές που συνοδεύουν κάθε κατάληψη.

Είναι τελικά η κοινή λογική τόσο σπάνια ώστε προξενεί εντύπωση;

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ εξέφρασε το κοινό αίσθημα κι αυτό που καιρό τώρα φωνάζει η «Καθημερινή»: η Παιδεία είναι όμηρος έξαλλων μειοψηφιών και συντεχνιών, οι οποίες στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας προωθούν είτε τα συμφέροντά τους είτε τον «χαβαλέ» τους. Αυτά τα συμφέροντα κι αυτόν τον «χαβαλέ» πληρώνει ο τόπος, η δημοκρατία και τελικά όλοι μας. Με πρώτους, φυσικά, τους εργαζόμενους.

(Καθημερινή, 16/10/2006)


Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006

Τα νέα σχολικά βιβλία

Είναι πολύ σημαντικό το ζήτημα των σχολικών εγχειριδίων για να τύχει της αντιμετώπισης που του επιφυλάχτηκε πρόσφατα από μεγάλη μερίδα των απεργούντων εκπαιδευτικών. Με λύπη μου είδα δασκάλους να ωρύονται δημοσίως και να καταγγέλλουν, με τους βαρύτερους χαρακτηρισμούς, τα καινούρια σχολικά βιβλία που δοκιμάζονται από φέτος στις τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου· με λύπη μου διάβασα ενστάσεις για βιβλία που όχι μόνο δεν είναι «εξωτικά», αλλά υλοποιούν αρχές και εφαρμόζουν πρακτικές που κάθε εκπαιδευτικός έχει διδαχτεί στο Πανεπιστήμιο. Και επιμένω να αμφιβάλλω όχι αν τα διάβασαν οι διαμαρτυρόμενοι συνδικαλιστές, αλλά αν, έστω, τα διέτρεξαν, γιατί αλλιώς θα έπρεπε να αρχίσω να ανησυχώ: ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκε η δημόσια καταδίκη των νέων εγχειριδίων δεν δίνει εγγυήσεις για την ποιότητα των δασκάλων μας ή για το είδος της εκπαίδευσης που είναι πρόθυμοι να παράσχουν στα παιδιά μας.

Η αντιπολίτευση είναι ολότελα στείρα, όταν οτιδήποτε θέτει σε εφαρμογή μια κυβέρνηση αντιμετωπίζεται εκ προοιμίου απορριπτικά· πολλώ δε μάλλον όταν ο διαγωνισμός (προσοχή: επιτέλους διαγωνισμός και όχι ανάθεση) για τα νέα σχολικά εγχειρίδια έγινε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, το εγχείρημα προχώρησε επί υπουργίας Ευθυμίου και η νυν υπουργός απλώς ενέκρινε το έργο. Η απεργία των δασκάλων είχε στόχο -και μάλιστα δίκαιο στόχο· όμως η μαξιμαλιστική αρνητική διάχυση προς όλες τις κατευθύνσεις αυτόν τον στόχο τον θόλωνε και τον αδικούσε. Οι δάσκαλοι ορθότατα διεκδικούν. Πόσο παρήγορο θα ήταν, ωστόσο, να υπογράμμιζαν με τον αγώνα τους πως οραματισμός και δράση δεν βρίσκονται σε διάσταση, πως μπορεί να συμπορεύονται ρεαλισμός και ουτοπία. Πόσο σπουδαίο θα 'τανε να βρεθούν για λίγο και από την απέναντι πλευρά της έδρας τους και να μιλήσουν, όχι για τη δική τους απαξίωση, αλλά για την κριτική, ηθική, πρωτοβουλιακή, εν τέλει, απονεύρωση, στην οποία υποβάλλονται οι μαθητές τους, τόσο από το εκπαιδευτικό σύστημα όσο και από τον ενήλικο κόσμο, που πριν τους υποδεχτεί, φροντίζει, με κάθε τρόπο, να τους εξουδετερώσει ως σκεπτόμενες μοναδικότητες. Και πόσο γόνιμο να διακηρύξουν πως πέρα από τα οικονομικά αιτήματα ζητούν να παραμείνει ανόθευτο εκείνο το άλλο, το μη μετρήσιμο, το μη κοστολογημένο άλλο που συνθέτει την ίδια τους την ιδιότητα: η ουσία της παιδείας.

Αυτό το «άλλο» φαίνεται ότι επιχείρησαν να προσεγγίσουν τα καινούρια σχολικά βιβλία ή, έστω, ότι σ' αυτό προσέβλεπαν. Και ας γίνω αναλυτικότερη: Το μάθημα της γλώσσας δεν εστιάζεται πια στην κατανόηση του νοήματος («τι λέει το κείμενο»), αλλά στην αναγνώριση του είδους του κειμένου και στον εντοπισμό του λειτουργικού του ρόλου («γιατί έχει αυτή τη μορφή το περιεχόμενο, για ποιο λόγο έχει παραχθεί»). Στόχος του γλωσσικού μαθήματος είναι να κατανοούν και να παράγουν οι μαθητές όλα τα είδη κειμένων, ώστε να γίνουν ικανοί χειριστές της γλώσσας, γι' αυτό και επιτέλους διδάσκονται (με την κατάλληλη επιλογή, ανάλογα με την ηλικία τους) και άρθρα εφημερίδων και ενημερωτικά φυλλάδια και διαφημίσεις (έδωσαν και πήραν εδώ οι κοντόφθαλμες καταγγελίες περί «εισβολής της αγοράς στα διδακτικά βιβλία» και μετατροπής των δασκάλων «σε πλασιέ εμπορικών προϊόντων). Τα νέα βιβλία κινούνται στο πλαίσιο της κριτικής ανάγνωσης-αποκωδικοποίησης κειμένων και αποσκοπούν στη διαμόρφωση κριτικής στάσης από την πλευρά των μαθητών. Το κείμενο της διαφήμισης δεν είναι εξ ορισμού δαιμονικό (όπως και το κείμενο της λογοτεχνίας δεν είναι καθαγιασμένο): είναι ένα μέσο επικοινωνίας όπως όλα τα άλλα, με ιδιαιτερότητες και ψυχολογικό περιεχόμενο που πρέπει να αναλυθούν και να κατανοηθούν στην τάξη. Οσο για το πολυσυζητημένο βιβλίο της ιστορίας της Στ' Δημοτικού, που ενόχλησε τόσο τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο όσο και την ΚΝΕ (βλ. «Ριζοσπάστης» 8/10), αυτό επιχειρεί, να απομακρυνθεί από την Ιστορία ως μάθημα αποστήθισης γεγονότων και ημερομηνιών, ως μάθημα εθνικής προπαγάνδας και εθνικών μύθων και να γίνει ένα βιβλίο-εργαλείο: να μάθει τα παιδιά να μην εθίζονται στη λογική τού άσπρου - μαύρου, αλλά να διακρίνουν τις αποχρώσεις· να συνδυάζουν την πληροφορία με την πηγή της· να αποφεύγουν τις απλουστεύσεις και τα στερεότυπα και να μη βολεύονται με έτοιμες «αλήθειες». Αν όλα αυτά δεν αποτελούν την ουσία της παιδείας, τότε, πράγματι, το περιεχόμενο αυτής της έννοιας πρέπει, επειγόντως, να αναπροσδιοριστεί.

(ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Ελευθεροτυπίας, 10/11/2006)

Πέμπτη, Νοεμβρίου 09, 2006

Τα χάλια μας ...

Πολύ γέλιο...

« Σαν μητέρα και σαν εκπαιδευτικός εκτιμώ πως οι σημερινοί μαθητές ............
.... Ο γιος μου πηγαίνει στην Δ’ τάξη του Δημοτικού και εκτός από το καθημερινό διάβασμα και τις ώρες του σχολείου, ασχολείται με το καράτε και τη μουσική, μαθαίνει αγγλικά και κάνει παραδοσιακούς χορούς ........
.................................................................................................................
...........................................................................................
Γονείς και Πολιτεία πρέπει να σεβαστούμε την ηλικία των παιδιών και να οργανώσουμε την εκπαίδευση προς όφελός τους
»

Ευγενία Κίττα
Καθηγήτρια – Κοινωνιολόγος
Εφημερίδα ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΠΟΛiTΗΣ
9-15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006
Σελίδα 7"

Αλήθεια κα Καθηγήτρια Κοινωνιολόγε, το να αφιερώσετε μερικές ώρες στο παιδί σας και να του χαρίσετε λίγο ελεύθερο χρόνο, σάς πέρασε από το μυαλό, ή αυτό δεν ....;

Αλλά εδώ που τα λέμε, έχετε δίκιο.
Αφού είστε ΣΑΝ μητέρα και ΣΑΝ εκπαιδευτικός (κάτι ΣΑΝ ολίγη από γιουβέτσι δηλαδή ..), τι ζητάω από εσάς;

Καληνύχτα σας . Χαιρετισμούς στο σύζυγο...
Φιλάκια

Αλήθεια όμως, αφού είστε κάτι ΣΑΝ ..., τι διάβολο θέλετε και υπογράφετε και δημοσιεύετε τέτοια κείμενα;
Ή και αυτό το υπογράφετε ΣΑΝ ειδικός;

Κυριακή, Νοεμβρίου 05, 2006

Ανέτοιμοι για δουλειά οι απόφοιτοι των ΑΕΙ

Δεν προετοιμάζονται επαρκώς για να καλύψουν τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας. Του Αποστολου Λακασα

Οι δύο στις τρεις ελληνικές επιχειρήσεις –συνολικά το 67,3%– θεωρούν ότι οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένοι για να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Χωρίς να διαγράφεται ο μορφωτικός ρόλος του πανεπιστημίου, η ... δυσφορία των ελληνικών επιχειρήσεων καταδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια, στραβά αρμενίζουν. Και οι λόγοι είναι πολλοί, όπως ευθαρσώς καταδεικνύει η έρευνα του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ): κακοδιαχείριση, κομματικές παρεμβάσεις, καταχρήσεις του αυτοδιοίκητου, ψηφιακό έλλειμμα, απουσία ουσιαστικής έρευνας κ.λπ.

Μήπως λοιπόν χρειάζονται περισσότερα κονδύλια προς την εκπαίδευση, αφού η Ελλάδα σε όλες τις σχετικές κατατάξεις (ΟΟΣΑ, Ε.Ε.) βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις; «Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι μόνο πόσα χρήματα, αλλά και πώς χρησιμοποιούνται», παρατηρεί η έρευνα, και συμπληρώνει εμφατικά: «Η αρνητική σχέση ποσότητας και ποιότητας συνδέεται άμεσα με τον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων, καθώς και με την ανορθολογική χρήση ανεπαρκών οικονομικών πόρων» (πλήρες κείμενο>>>).

(KAΘHMEPINH, 5/11/2006)

Εκπαιδευτήρια Χριστόδουλου Α.Ε.

της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Ενα βήμα πιο κοντά στο... Βατικανό βρίσκεται ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο οποίος πρότεινε την ίδρυση σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στά χνάρια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Με τη βοήθεια της κυβέρνησης, ο Χριστόδουλος βλέπει ένα-ένα τα σχέδιά του να αναπτύσσονται. Ετσι, μετά τη δημιουργία πανεπιστημιακού επιπέδου εκκλησιαστικών σχολών, άνοιξε ο δρόμος για να υλοποιήσει μια ιδέα που είχε εδώ και χρόνια στο μυαλό του για τη διαπαιδαγώγηση των νέων, «εισβάλλοντας» στο χώρο της εκπαίδευσης με σχολεία της Εκκλησίας.

Τις τελευταίες ημέρες, στα κηρύγματά του είχε προετοιμάσει την κοινή γνώμη ασκώντας κριτική στα νέα βιβλία θρησκευτικών και ιστορίας, που, όπως έχει πει, «δεν δίδουν το πρέπον βάρος σε γεγονότα που αφορούν το έθνος» (πλήρες κείμενο>>>).

Τετάρτη, Νοεμβρίου 01, 2006

Ο Θ. Βερέμης απειλεί με παραίτηση

Λόγω της καθυστέρησης κατάθεσης του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στα ΑΕΙ

Την έντονη αντίδραση του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας, κ. Θάνου Βερέμη, προκαλεί η απόφαση της κυβέρνησης να μεταθέσει για τον ερχόμενο Ιούνιο την κατάθεση του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στα πανεπιστήμια. Σε δηλώσεις του στην «Κ», ο κ. Βερέμης έκανε γνωστό ότι θα ζητήσει να συναντηθεί με την υπουργό Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου με θέμα τις προθέσεις του υπουργείου ως προς τις μεταρρυθμίσεις στα ΑΕΙ.

Δεν απέκλεισε μάλιστα το ενδεχόμενο να υποβάλει την παραίτησή του από το Συμβούλιο στην περίπτωση που διαπιστώσει ότι οι συνεχείς αναβολές ακυρώνουν την εκπεφρασμένη βούληση της πανεπιστημιακής κοινότητας να προωθηθούν οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Παράλληλα χαρακτήρισε «ταφόπλακα» για τις μεταρρυθμίσεις την πρόταξη της συζήτησης του άρθρου 16 του Συντάγματος για τη θεσμοθέτηση μη κρατικών ΑΕΙ.

(Καθημερινή, 1/11/2006)

Δευτέρα, Οκτωβρίου 30, 2006

Η μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ μπορεί να περιμένει;

Αναβάλλεται, τουλάχιστον, μέχρι τον Ιανουάριο η κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου

Μολονότι κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας εκδηλώνουν τη σαφή πρόθεση η εξαγγελθείσα μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια να προχωρήσει, αυτό δεν πρόκειται να γίνει πριν από τον ερχόμενο Ιανουάριο, όταν δηλαδή αναμένεται να κατατεθεί το νομοσχέδιο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, που τόσες αντιδράσεις προκάλεσε σε φοιτητές και καθηγητές τον περασμένο Ιούνιο.

Η αναβολή αυτή κρίθηκε αναγκαία προκειμένου να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις και οι αλλαγές να προωθηθούν σε ευνοϊκότερο κλίμα. Ηδη έχει αρχίσει μια μεταστροφή της κατάστασης. Η πλειονότητα των φοιτητών που τον περασμένο Ιούνιο ήταν υπέρ των καταλήψεων, σήμερα μοιάζει να τάσσεται κατά, και από φόβο απώλειας του εξαμήνου.

Ακόμη, περίπου 500 πανεπιστημιακοί δάσκαλοι με ανοιχτή διακήρυξή τους τονίζουν ότι είναι απαραίτητες οι μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια. Δεν είναι λίγοι οι καθηγητές που συμφωνούν. Ωστόσο, τον Ιανουάριο συζητείται το επίμαχο άρθρο 16 του Συντάγματος, που προκαλεί σφοδρές αντιδράσεις. Το μέλλον της μεταρρύθμισης, λοιπόν, άδηλο... (πλήρες κείμενο>>>)

(Καθημερινή, 28/10/2006)


Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

Η αναγκαιότητα μεταρρυθμίσεων

Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην αποθήκευση των μηνυμάτων του blogspot
ή μόνο εγώ έχω πρόβλημα και βλέπω "There were errors" ??

Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006

Ο εγκέφαλος θέλει μάθηση...

Ασκησέ τον, αλλιώς τον χάνεις
Ο εγκέφαλος αποκτά εσαεί νέους νευρώνες,
αλλά για να ζήσουν θέλουν μάθηση

H διαρκής εξάσκηση των διανοητικών μας δεξιοτήτων δρα σαν ασπίδα για την υγεία του εγκεφάλου και μας προστατεύει από τη γεροντική άνοια. Αυτό, βέβαια, οι ερευνητές το γνωρίζαν από αρκετό καιρό. Αγνοούσαν, όμως, για ποιο λόγο συμβαίνει. Ενας πιθανός λόγος αποκαλύφθηκε στο Ετήσιο Συνέδριο Νευρολογίας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Ατλάντα των ΗΠΑ.

Οπως διαπιστώθηκε από την εργασία των Αμερικανών επιστημόνων χιλιάδες νέοι νευρώνες αναπτύσσονται καθημερινά στον εγκέφαλο κάθε ενήλικου πειραματόζωου. Τα καινούργια κύτταρα, όμως, διατηρούνται ζωντανά μόνον εφόσον τα ζώα «εξασκούν» τον εγκέφαλό τους, αν μαθαίνουν κάτι. Αντιθέτως, στα οκνηρά πειραματόζωα, τα νέα κύτταρα πεθαίνουν μέσα σε μερικές εβδομάδες (πλήρες κείμενο>>>).

(The Economist, Καθημερινή, 27/10/06)

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Η Ελλάδα υστερεί ψηφιακά λόγω των μονοπωλίων

Ψηφιακή απόκλιση για την Ελλάδα

Μπορεί η Ελλάδα να έχει ανεβάσει ταχύτητα στην προσπάθεια εξάπλωσης της ευρυζωνικής πρόσβασης, ακόμη, όμως, δεν έχει τον απαραίτητο ρυθμό ανάπτυξης ικανό να μειώσει την απόσταση που την χωρίζει από τις ψηφιακά ανεπτυγμένες χώρες. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ανταγωνισμού Τηλεπικοινωνιών (European Competitive Telecommunications Association - ECTA) σημειώνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται τελευταία στην ΕΕ με 2% ευρυζωνικής διείσδυσης και το χάσμα ανάμεσα σε εμάς και τις ανεπτυγμένες χώρες, αντί να μειώνεται, μεγαλώνει. Στη σχετική λίστα πρώτη είναι η Δανία με 30%, 64.000.000 Ευρωπαίοι διαθέτουν, πλέον, ευρυζωνική πρόσβαση ενώ καταγράφεται άνοδος 9% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, με 5.500.000 επιπλέον γραμμές εγκαταστημένες.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση της ECTA, που ολοκληρώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2006, οι χώρες που βρίσκονται χαμηλά στην ευρυζωνικότητα, δεν αναπτύσσονται με την απαραίτητη ταχύτητα ούτως ώστε να μειώσουν την απόσταση που τους χωρίζει από τους προπορευμένους στην ψηφιακή «κούρσα». Στο σχετικό δελτίο τύπου που εκδόθηκε από την Ομοσπονδία αναφέρεται ότι «χώρες όπως η Δανία και η Μ. Βρετανία που έχουν αναπτυχθεί, έχουν λάβει μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι υπάρχουν επιλογές και ανταγωνισμός, ενώ χώρες που έχουν μείνει πίσω, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, σε μεγάλο βαθμό είναι δέσμιες των κρατικών μονοπωλίων». Ταυτόχρονα, η ECTΑ καλεί την ΕΕ να δημιουργήσει και να επιβάλλει το θεσμικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο θα μειωθεί το ψηφιακό κενό ανάμεσα στα κράτη (πλήρης έκθεση>>>).

(του Τάσου Οικονόμου, Καθημερινή, 25/11/2006)

Συνέντευξη με Δημ. Νανόπουλο

Ποιες άμεσες αλλαγές θα πρέπει να γίνουν στα Πανεπιστήμια;

Νομίζω ότι έχουμε πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα και νομίζω πως οι αλλαγές της Επιτροπής Βερέμη ήταν μίνιμαλ απ' αυτές που χρειάζονται και ίσως θα έπρεπε να είναι και πιο ριζοσπαστικές γιατί... δεν πάει άλλο. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το εξής: βγαίνουν οι φοιτητές στους δρόμους και φωνάζουν για τα ξένα πανεπιστήμια και για τους αιώνιους φοιτητές αντί να πουν ότι θέλουν το 15% για την Παιδεία, που ζητάγαμε εμείς στη δεκαετία του '60, καλούς καθηγητές με καλές αποδοχές, καλές αίθουσες διδασκαλίας. Μου εξηγούν -για παράδειγμα- για τους αιώνιους φοιτητές, γιατί δεν το έχω καταλάβει και μου λένε πως τα κόμματα τους κρατάνε στα πανεπιστήμια γιατί είναι συνδικαλιστές.

Τα κόμματα έχουν θέση στα πανεπιστήμια;

Νομίζω πως δεν έχουν. Ο καθένας μπορεί να έχει τα προσωπικά του πιστεύω αλλά δεν μπορούν να γίνονται τέτοιου είδους διαχωρισμοί μέσα στα πανεπιστήμια. Ξέρετε γιατί στεναχωριέμαι, αντί τα παιδιά να κάθονται και να διαβάζουν επειδή είναι τα καλύτερά τους χρόνια για να πιάσουν την επιστήμη «από τα κέρατα» περνάνε τα καλύτερά τους χρόνια και φτάνουν 30-35 χρονών, γίνονται καθηγητές σε κάποιο μικρό νησί και από και πέρα έχουν μια ζωή σκυθρωπή (πλήρες κείμενο>>>).
(Καθημερινή, 25/10/06)

Τρίτη, Οκτωβρίου 24, 2006

Σχολικά βιβλία...

(click)

Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006

Φλογερό μήνυμα ...

και απρόσμενο σχόλιο:
http://padrazo.blogspot.com/2006/10/1.html
.
.
.

Σάββατο, Οκτωβρίου 21, 2006

Τα νέα από το μέτωπο...

του Πάσχου Mανδραβέλη

Tα καλά νέα για την κυβέρνηση είναι ότι νίκησε στη διαμάχη με τους εκπαιδευτικούς. Το κακό είναι ότι δεν της το είπε κανείς. Ετσι, ενώ οι δάσκαλοι ψάχνουν για πρόσχημα «τριών δόσεων» για να εξομαλυνθεί η κατάσταση στα σχολεία, η κυβέρνηση επιμένει σε μια στείρα αντιπαράθεση που δεν έχει ούτε δημοσιονομικό ούτε επικοινωνιακό νόημα.

Το πρώτο είναι προφανές: Οταν ξοδεύονται 800.000 ευρώ την ημέρα για να συντηρηθεί η «Ολυμπιακή», η αποπληρωμή ενός επιδόματος σε τρεις αντί έξι δόσεων δεν εξηγείται με όρους δημοσιονομικής στενότητας. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, η επικοινωνιακή νίκη που επέτυχε με τη σθεναρή της στάση απέναντι στα μαξιμαλιστικά αιτήματα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας μπορεί να γίνει μπούμερανγκ. Η κυβέρνηση δεν εμφανίζεται πλέον σταθερή στις απόψεις της. Δείχνει απούσα από ένα πρόβλημα που ταλανίζει χιλιάδες οικογένειες. Δεν δίνει εικόνα αμετακίνητης. Φαντάζει ακίνητη.

Το πρόβλημα όμως του τόπου δεν είναι επικοινωνιακό. Είναι ουσίας. Η αναταραχή στον χώρο της Παιδείας δημιουργεί προσχήματα και εστίες νέων αρρυθμιών, για τις οποίες κανείς δεν γνωρίζει πού θα καταλήξουν. Χειρότερα μπορούν να ανάψουν μεγάλες φωτιές. Αυτή τη στιγμή είναι υπό κατάληψη περί τα επτακόσια σχολεία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Χωρίς, όμως, κεντρικό αίτημα. Δεκάδες επιμέρους δικαιολογημένες δυσαρέσκειες του μαθητόκοσμου εκτονώνονται με την επαναστατική γυμναστική που προωθεί ένα μέρος της Αριστεράς. Κάποιοι διαμαρτύρονται για τη θέρμανση, άλλοι για τη βάση του «δέκα». Αλλοι για το «5% στην παιδεία» και άλλοι για το «άρθρο 16».

Στο προηγούμενο κύμα καταλήψεων υπήρχε ένα συγκεκριμένο αίτημα: η απόσυρση της μεταρρύθμισης που καλώς ή κακώς επιχείρησε ο κ. Αρσένης. Η τότε κυβέρνηση είχε κάτι στο οποίο, σε τελική ανάλυση, μπορούσε να υποχωρήσει. Οπως κι έκανε για να εκτονώσει την κατάσταση.

Τώρα έχουμε «καταλήψεις της διάχυτης οργής». Κι αυτό είναι επικίνδυνο, διότι η κυβέρνηση θα έχει πρόβλημα ακόμη αν και όταν θα έχει αποφασίσει –έστω υποχωρώντας– να εκτονώσει το κλίμα. Κατ’ αρχήν δεν θα έχει κάποιον συνομιλητή. Με τα συντονιστικά των καταλήψεων θα συζητήσει η υπουργός Παιδείας; Αφετέρου η κυβέρνηση δεν θα ξέρει σε ποιο αίτημα, από τα δεκάδες που διατυπώνονται, να ανταποκριθεί. Εάν η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου, υπάρχει κίνδυνος να παραμείνει επί μακρόν έτσι.

Αυτήν τη στιγμή μοιάζει ότι η κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα της «σκληρής γραμμής» που υιοθέτησε. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι επιδιώκει να επαναλάβει τη νίκη της Μάργκαρετ Θάτσερ εναντίον των ανθρακωρύχων και του Σκάργκιλ. Μπορεί να είναι κι έτσι. Μόνο που οι διακινητές τέτοιων τακτικών δεν υπολόγισαν καλά τις αναλογίες. Κυρίως δεν σκέφτηκαν ότι η ανθρακώρυξη αφορούσε το παρελθόν της Βρετανίας, ενώ η παιδεία αφορά το μέλλον της χώρας. Επίσης, οι πληγέντες από τη σύγκρουση ήταν οι (έστω πολλοί) ανθρακωρύχοι, ενώ τώρα πλήττονται και χιλιάδες οικογένειες. Οι τελευταίες δεν θα καταλογίσουν κανένα πολιτικό κόστος στους δασκάλους. Θα το χρεώσουν τελικά στην κυβέρνηση διότι «δεν έκανε κάτι».

Η κυβέρνηση μπορεί να ολοκληρώσει τη νίκη της, αναλαμβάνοντας μια γενναιόψυχη πολιτική πρωτοβουλία. Κέρδισε απέναντι στους μαξιμαλισμούς των συνδικαλιστών εκπαιδευτικών και γι’ αυτό δεν αμφιβάλλει κανείς. Ας προχωρήσει τώρα στην παραχώρηση του επιδόματος σε τρεις δόσεις. Κανείς δεν θα το θεωρήσει υποχώρηση. Θα εμφανιστεί ως γενναία πράξη για να ανοίξουν τα σχολεία. Κυρίως θα αποφευχθούν δευτερογενή μέτωπα, τα οποία ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν.

Εξάλλου εκκρεμεί και μια γενναία μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Παιδεία, η οποία στο κλίμα των ημερών μοιάζει να έχει ξεχαστεί.

(Καθημερινή, 21/10/06)

Παρασκευή, Οκτωβρίου 20, 2006

Ψηφοφορία για την απεργία...

Η δημοσκόπηση δεν είναι επιστημονική αλλά,
σίγουρα, τα νούμερα είναι ενδεικτικά!



Κυριακή, Οκτωβρίου 15, 2006

Τα προτείνω ανεπιφύλακτα. Ακόμα κι αν δεν έχετε σχέση με την εκπαίδευση

Χωρίς πολλά λόγια, προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβαστούν αυτά τα δύο άρθρα.
Εδώ και εδώ.

Η πρόταση απευθύνεται ακόμα και σε όσους δεν έχουν, ούτε θέλουν να έχουν σχέση με την εκπαίδευση ..

Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006

Και εικονικά φροντιστήρια ....

Αν στην Ελλάδα η έννοια του φροντιστηρίου είναι συνυφασμένη με το σχολείο -συχνά από την αρχή ώς το τέλος της επίσημης εκπαιδευτικής διαδικασίας-, σε χώρες όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ συνίσταται συνήθως σε μια περιστασιακή έξτρα βοήθεια, κατά κανόνα σε περιόδους εξετάσεων. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ο αριθμός των μαθητών που έχουν ανάγκη αυτή τη βοήθεια αυξάνεται, όπως άλλωστε αυξάνεται και το χρονικό διάστημα για το οποίο την επιζητούν .....

Ολόκληρο το άρθρο της Λήδας Παπαδοπούλου στη στήλη Πλανήτης Γη της Ελευθεροτυπίας του Σαββάτου 14-10-2006, εδώ.

Η συζήτηση για το πρόβλημα του είδους της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα σχολεία, αλλά και για την ίδια την φύση, τη χρησιμότητα και τους σκοπούς του σχολείου, από όσο φαίνεται, δεν θα αργήσει να ανοίξει και σε παγκόσμιο επίπεδο...

Σύγκρουση παλιού-νέου ή δημιουργία κλίκας?

Aκέφαλη βρίσκεται από την περασμένη εβδομάδα η Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών της Aθήνας, καθώς ο Xρόνης Mπότσογλου που χρημάτισε πρύτανης την τελευταία πενταετία, υπέβαλε προχθές την παραίτησή του μαζί με τον αντιπρύτανη Γιώργο Xουλιαρά. Σε επιστολή του που είδε το φως της δημοσιότητας, ο Xρόνης Mπότσογλου υπογραμμίζει ότι οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση καθώς δεν τον ενδιαφέρει να τελεί «υπό επιτροπεία» από ομάδα διδασκόντων που προσπαθεί να επιβάλει την άποψή της σε θέματα της Σχολής. Aπό την άλλη πλευρά, δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοί του στην AΣKT που χαρακτηρίζουν την κίνησή του ακραία και θεωρούν ότι πλήττει τη δημόσια εικόνα της Σχολής.

Διδάσκων στην AΣKT, που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, υπογράμμισε τα εξής για την αντιπαράθεση: «Eίναι ένας αγώνας διαδοχής. Oι μεγαλύτεροι σε ηλικία διδάσκοντες που είχαν άμεση σχέση με τη ζωγραφική σιγά σιγά αποσύρονται και τη θέση τους παίρνουν εκείνοι που ασχολούνται περισσότερο με τα νέα μέσα και απορρίπτουν κατά κάποιον τρόπο την παράδοση» (πλήρες κείμενο>>>).
Από την Καθημερινή, 14/10/2006

Η ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά και ποιος θα την αναλάβει;

Οι γνωστοί "καμπαλέρος" των τηλεοπτικών παραθύρων, ρωτούσαν χτες βράδυ στις ειδήσεις ένα μαθητή, για τα αιτήματα που έχουν οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις.

Και εκείνος είπε:
-Είμαι μαθητής σε ΤΕΕ. Κάνουμε κατάληψη για να καταργηθούν τα ΕΠΑ.Λ και τα ΕΠΑ.Σ, και να παραμείνουν τα ΤΕΕ, γιατί με τα ΕΠΑ.Λ καταργούνται εικοσιπέντε ειδικότητες που τώρα υπάρχουν, και μάλιστα μερικές από αυτές που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον της πλειψηφίας των μαθητών και μαθητριών (Αλήθεια είπε ο μαθητής. Μόνο που τη μείωση αυτή των ειδικοτήτων, δεν την κάνει ο Νόμος, αλλά η υπουργική απόφαση που εξέδωσε κατ' επιταγή του Νόμου η Υπουργός Παιδείας. Η απόφαση αυτή είναι εύκολο να αλλάξει και δεν χρειάζεται τα παιδιά να χάνουν μαθήματα για να γίνει αυτό)

Την Τετάρτη, στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, το πανώ έγραφε:

Δωδεκάχρονο Ενιαίο Δημόσιο σχολείο.

Δηλαδή ο μαθητής μετείχε σε ένα συλλαλητήριο, που οι λοιποί μετέχοντες ζητούσαν να καταργηθούν ΟΛΕΣ οι ειδικότητες και να μην υπάρχει καν τεχνικό σχολείο στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Φυσικά, αυτή την τελευταία παρατήρηση, ουδείς εκ των "καμπαλέρος" των τηλεοπτικών παραθύρων έκανε, γιατί πολύ απλά δεν έχει ιδέα περί του πράγματος.
Αυτοί είναι εκεί για το σόου.

Ούτε και ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΠΘ,ο οποίος ήταν καλεσμένος κι αυτός, παρατήρησε κάτι, αφού το Υπουργείο εισήγαγε μεν το Νόμο και η Βουλή τον ψήφισε, αλλά έκτοτε ουδεμία αναφορά έχει γίνει γι αυτόν, ώστε να καταλάβει ο κόσμος τι άλλαψε.
Σε δυο συνεντεύξεις μάλιστα που έδωσε σε μεγάλες εφημερίδες η Υπουργός, δεν είπε κουβέντα, αν και της δόθηκε η αφορμή.
Ή το ξέχασε ή δεν έχει ιδέα τι γίνεται μέσα στο Υπουργείο της....

Ο συγκεκριμένος Νόμος έχει πολλά κενά και η συγκεκριμένη Υπουργική απόφαση θα δημιουργήσει τεράστα προβλήματα. Τα έχω σημειώσει εδώ. '
Ομως, το θέμα μου δεν είναι ο Νόμος.

Είναι οι μαθητές.

Είναι οι μαθητές που μπλεγμένοι κι αυτοί όπως ολόκληρη σχεδόν η κοινωνία, μέσα σε ένα τεράστιο σωρό αντεγκλήσεων, άναρθρων κραυγών, αλληλοκατηγοριών και δικολαβίστικων τάχα μου επιχειρημάτων, προσπαθούν να βάλλουν μια φωνή και να πουν,

-Φτάνει πια. Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο και τον θέλουμε τώρα. Αν δεν μπορείτε να τον φτιάξετε, σηκωθείτε να φύγετε.

Το δυστύχημα είναι ότι εμείς οι μεγάλοι έχουμε γίνει ιδιαίτερα επιτήδειοι και επικίνδυνοι πια.
Αυτή την κραυγή της νέας γενιάς την κάνουμε να ακούγεται σαν να λέει:

Συνεχίστηκε να κάνετε ό,τι κάνετε. Εμείς σας παρατηρούμε, σας αντιγράφουμε και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε τα ίδια με εσάς. Τι; Κορόιδα είμαστε;

Παρασκευή, Οκτωβρίου 13, 2006

Περί τρικυμίας εν κυβερνητικώ κρανίω, λόγω καταλήψεων ...

Κυβερνητικός εκπρόσωπος έφα.

Ας μπουν όλα τα παιδιά στα σχολεία να ψηφίσουν και θα δείτε ότι θα σταματήσουν αμέσως οι καταλήψεις.

Καλά κύριε Υπουργούλη μου (και παλιέ γείτονα και παλιέ ομοϊδεάτη ) και με όλο το σεβασμό δηλαδή, εκφράζετε σοβαρά την Κυβέρνηση με αυτά που λέτε;
Είναι άποψη της Κυβέρνησης αυτή;

Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι μπαίνουν τα παιδιά στα σχολεία, κάνουν Γενικές Συνελεύσεις, και με ποσοστό, ας πούμε 51%, αποφασίσουν υπέρ των καταλήψεων, η Κυβέρνησή σας θα λέει ότι είναι όλα καλά;

Έχει η Κυβέρνηση την άποψη ότι οι καταλήψεις των σχολείων, είναι μια νόμιμη ενέργεια, αν αποφασιστεί από την πλειοψηφία των μαθητών ενός σχολείου;

Είστε καλά ή στην προσπάθειά σας να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα και να ρίξετε σε άλλους τις ευθύνες για τις δικές λαθεμένες πολιτικές και παραλείψεις, δεν καταλαβαίνετε τι λέτε;

Το μάθημά μου δεν προσφέρεται για χρήση υπολογιστή

Αποφεύγουν τον κυβερνοχώρο κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας υποστηρίζοντας ότι το μάθημά τους δεν προσφέρεται για χρήση νέων τεχνολογιών οι Ελληνες εκπαιδευτικοί, τοποθετώντας τη χώρα μας στις τελευταίες θέσης της ευρωπαϊκής κατάταξης. Βασικό εμπόδιο στη διείσδυση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη διδακτική αίθουσα αποτελεί σύμφωνα με το 32% των δασκάλων - καθηγητών η απουσία των απαιτούμενων γνώσεων για τη χρήση των υπολογιστών. Παράλληλα, σε μία προσπάθεια να καλύψει τα δικά του ελλείμματα, το 22% των ερωτηθέντων υποστηρίζει ότι το μάθημά τους δεν προσφέρεται για χρήση υπολογιστή.

Μόλις το 36% των διδασκόντων έχει κάνει χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή κατά την παράδοση του μαθήματος τον τελευταίο χρόνο, γεγονός που καθιστά τη χώρα προτελευταία μεταξύ της Ε.Ε. των 25, σύμφωνα με τα στοιχεία σχετικής έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τη χώρα μας ακολουθεί η Λεττονία με ποσοστό χρήσης τον τελευταίο χρόνο 35%. Ωστόσο σχεδόν σε όλα τα σχολεία της Λεττονίας υπάρχει υπολογιστής, ενώ 27% των διδασκόντων υποστηρίζει ότι αποφεύγει τη χρήση διότι δεν διαθέτει το απαιτούμενο υλικό σε ηλεκτρονική μορφή. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι, ενώ παρατηρείται περιορισμένη χρήση στα σχολεία, το 67% των συνδέσεων διαδικτύου στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Λεττονίας είναι ευρυζωνικά.

Τα συγκριτικά στοιχεία καταδεικνύουν ότι στη χώρα μας παρατηρείται μεταξύ των εκπαιδευτικών έλλειμμα ικανότητας και κινήτρων για τη διείσδυση των υπολογιστών στην σχολική αίθουσα καθώς ο σχετικός δείκτης που αφορά την Ε.Ε. των 15 βρίσκεται στο 3,9, ενώ για την Ελλάδα αγγίζει το 6. Αντίστοιχα ο δείκτης που προσδιορίζει το ποσοστό των διδασκόντων οι οποίοι διαθέτουν την ικανότητα χρήσης είναι 10,6 για την Ε.Ε. των 15 και μόλις 5,1 για την Ελλάδα.

της Αλεξάνδρας Κασσίμη, Καθημερινή, 13/10/2006

Η προσωπική εμπειρία μου επ' αυτού, όταν πριν από περίπου 10 χρόνια έκανα σε τεχνολόγους ναυπηγούς τεχνικό σχέδιο με χρήση του σχεδιαστικού πακέτου AutoCAD και πήρα δύο βοηθούς από το μόνιμο προσωπικό, οι οποίοι θα μάθαιναν σε 2 εξάμηνα το πρόγραμμα και θα το δίδασκαν στη συνέχεια μόνοι τους, ήταν η εξής: Όταν κάποια στιγμή έλειψα από την αίθουσα υπολογιστών, όπου εξασκούνταν οι σπουδαστές, ένας από αυτούς τους βοηθούς (προφανώς με σύμφωνη γνώμη και του άλλου) εκδήλωσε τη δυσφορία του για τους νεωτερισμούς, δηλώνοντας βαθυστόχαστα στο ακροατήριο ότι, "αν δεν πιάσεις μολύβι και γόμμα, σχέδιο δεν μαθαίνεις".

Προφανώς, οι συγκεκριμένοι βοηθοί δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να μάθουν κάτι νέο -περί τα 40-45 ετών ήταν- και προτιμούσαν να αναμασάνε αυτά που τους έμαθαν οι δάσκαλοί τους, οι οποίοι επίσης αναμασούσαν αυτά που τους είχαν μάθει οι δικοί τους δάσκαλοι κ.ο.κ. Αφού δεν υπήρχε και δεν υπάρχει αξιολόγηση, δεν χρειάζεται κανείς δημόσιος υπάλληλος σε μόνιμη θέση να αποδείξει, αν και τί καινούργιο έχει μάθει. Αρκεί να πηγαίνει την προκαθορισμένη ώρα στη θέση εργασίας, με φραπεδιά και τσιγάρο στο χέρι, και να περιμένει μέχρι να λήξει το ωράριο.

Όταν πέρασαν τα 2 εξάμηνα που είχα αναλάβει να διδάξω και σταμάτησα να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο Τμήμα, οι βοηθοί που θα μάθαιναν και θα δίδασκαν το μάθημα με νέες τεχνολογίες, ξαναγύρισαν στα παλιά, μολύβι, χάρακας, γόμμα και τα λοιπά... Έταξαν και εύκολο βαθμό στους σπουδαστές και όλοι ήταν ευχαριστημένοι - γιατί να τους χαλάω εγώ την ευτυχία? Απ' όσο γνωρίζω, μέχρι τώρα και μέχρι να πάρουν σύνταξη οι συγκεκριμένοι "εδικοί", το τεχνικό σχέδιο διδάσκεται με την παραδοσιακή μέθοδο. "Πίσω στις παραδόσεις" που λέει και κάποιος γραφικός...

Τρίτη, Οκτωβρίου 10, 2006

Αναλφαβητισμός

Στην έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης, την περασμένη εβδομάδα, όλοι συζητούσαν με σθένος γύρω από τον αναλφαβητισμό στην Iνδία, που ήταν η τιμώμενη χώρα της διοργάνωσης. H είδηση ωστόσο ότι η Eλλάδα είναι πανευρωπαϊκά πρώτη σε ηλεκτρονικό αναλφαβητισμό δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να μας ανησυχεί λιγότερο. Tο γεγονός ότι το 65% του πληθυσμού δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ υπολογιστή αποδεικνύει ότι στη χώρα μας τα κομπιούτερ θεωρούνται ακόμη, εν πολλοίς, εξαρτήματα του διαβόλου. Λίγο οι ακρότητες της Ορθόδοξης Εκκλησίας (τα τρία εξάρια), λίγο ο αρρωστημένος ρομαντισμός κάποιων διανοούμενων - και η άγνοια βαφτίζεται επανάσταση.

Mόλις την περασμένη δεκαετία γράφονταν σε μεγάλες εφημερίδες υποτιμητικές λογοτεχνικές κριτικές γύρω από βιβλία που οι κριτικοί θεωρούσαν ότι στηρίχτηκαν στο Διαδίκτυο για την έρευνά τους. Yπήρχε κάτι βαθιά απαξιωτικό σ’ εκείνες τις δηλώσεις. Tο υπόστρωμα της πληροφορίας διεμήνυε την αποστροφή και τον φόβο των αρθρογράφων για τα δεδομένα που ξεπηδούν από ένα «απρόσωπο» μηχάνημα. Aκόμη πιο πριν, οι διαμαρτυρίες αυτού του παλιομοδίτικου χαρακώματος της διανόησης αφορούσαν στους ίδιους τους υπολογιστές. Yπήρχε μάλιστα και επιχειρηματολογία γύρω από τα πλεονεκτήματα της γραφής με το χέρι – επιχειρηματολογία της τάξης «πηγαίνω παντού με τα πόδια, δεν χρειάζομαι άλλα μέσα μεταφοράς». Aκόμη και σήμερα ένα μέρος της εστέτ νεοελληνικής διανόησης περιφρονεί τους υπολογιστές. Oι υπόλοιποι όμως; Aυτό το 82% που σπάνια χρησιμοποιεί Ιντερνετ; Γιατί τόση απροθυμία να ενστερνιστεί ο Nεοέλληνας ένα αντικειμενικά λαοφιλές μέσο επικοινωνίας;

H κύρια ευθύνη είναι κρατική. Φτηνό Διαδίκτυο δεν υπάρχει, η χρήση στα σχολεία είναι περιορισμένη. Οσο για την τηλεόραση, όταν ασχολείται με το Διαδίκτυο μιλάει κυρίως για την εξάρθρωση κυκλωμάτων παιδεραστών. Ή για τα βιντεοπαιχνίδια που κάνουν τα παιδιά μαλθακά, αδρανοποιώντας τα κοινωνικά τους αντανακλαστικά. Tην ίδια στιγμή, όλως περιέργως τα SMS της κινητής τηλεφωνίας έχουν διαφορετική τύχη. Tα τηλεπαιχνίδια, τα ριάλιτι, όλη η αγορά κινείται και διασκεδάζει με SMS. Aυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που στέλνουν με απαράμιλλη ευκολία γραπτά μηνύματα δεν έχουν τη διάθεση, τον χρόνο, την πρόσβαση σε υπολογιστές. Ετσι οι νέες δεξιότητες -στην πληκτρολόγηση, την αμεσότητα, την επικοινωνιακή ανάγκη- παραμένουν αναξιοποίητες.

Mια ερμηνεία του φαινομένου είναι η ιδιοσυγκρασία των χρηστών. Aντίθετα από τα γραπτά μηνύματα της άμεσης αποφόρτισης, το Διαδίκτυο ωθεί τους χρήστες του σε όλο και πιο βαθιά νερά στη θάλασσα της επικοινωνίας. Mια άλλη εξήγηση είναι η έλλειψη εκπαίδευσης: οδηγεί στη γενικευμένη παρεξήγηση πως ο υπολογιστής είναι εργαλείο απομόνωσης και μονομανίας. Aντίληψη που θα ’πρεπε επιτέλους ν’ αλλάξει.

της Αμάντας Mιχαλοπούλου, Καθημερινή 10/10/06

Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Επίθεση με τούρτα στον πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης

ΕΠΙΘΕΣΗ με τούρτα από ομάδα κουκουλοφόρων δέχθηκε ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Ιωακείμ Γρυσπολάκης, σε αίθουσα του Πολυτεχνείου όπου βρισκόταν με δύο διοικητικούς υπαλλήλους. Οι κουκουλοφόροι, αφού πέταξαν την τούρτα έφυγαν τρέχοντας.

Σε ανακοίνωσή της η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης αναφέρει μεταξύ άλλων: «Καταγγέλλουμε την πρωτοφανή επίθεση ομάδας κουκουλοφόρων η οποία εισέβαλε σήμερα το πρωί στην Πρυτανεία, εισήλθε βίαια στο Γραφείο του Πρύτανη και επετέθη εναντίον του με απειλές εκσφενδονίζοντας επάνω του μια τούρτα που κρατούσαν στα χέρια τους. Δυστυχώς μερίδα της κοινωνίας σπέρνει ανέμους για να θερίζουμε όλοι μας θύελλες. Είναι ανησυχητικό γιατί οι εκδηλώσεις αυτές τελευταία πολλαπλασιάζονται και εκφυλιστικά φαινόμενα όπως οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων από «αντιεξουσιαστές» ή από ομάδες φοιτητών, όπως και οι χρήσεις τους από συνδικαλιστικά σωματεία, οι δημόσιες διαπομπεύσεις και οι προπηλακισμοί ατόμων που απλά οι απόψεις και οι πράξεις τους δεν τους είναι αρεστές αρχίζουν να εξαπλώνονται σαν γάγγραινα. Απευθύνουμε έκκληση προς όλους να αντιληφθούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους πριν είναι πολύ αργά. Η συμμόρφωση στη νομιμότητα και τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπως περιγράφονται από το Σύνταγμα και τις κείμενες διατάξεις, καθώς και ο σεβασμός στα δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα, ας γίνει επιτέλους αντιληπτό ότι θα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα σε κάθε δημοκρατική κοινωνία».

Σε ανακοίνωσή του, το Δ.Σ. του Ενιαίου Συλλόγου Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης, που συνεδρίασε εκτάκτως το απόγευμα, αφού διευκρινίζει ότι δεν υιοθετεί σε καμία περίπτωση τέτοιες ενέργειες τονίζει ότι ο Σύλλογος Φοιτητών έχει μάθει να απαντά πολιτικά, μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και συντονιστικά όργανα.

Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

Αλλάζει το τοπίο...

Ο Παγκόσμιος Ιστός ξεπέρασε στην Ευρώπη τα έντυπα μέσα ως πηγή ειδήσεων και περιεχομένου επικαιρότητας, δείχνει νέα μελέτη. Κατά μέσο όρο, οι Ευρωπαίοι περνούν τέσσερις ώρες την εβδομάδα σερφάροντας στο Διαδίκτυο και μόνο τρεις ώρες διαβάζοντας εφημερίδες και περιοδικά, αναφέρει η έκθεση της εταιρείας ερευνών JupiterResearch, με τίτλο «Ευρωπαϊκή Έρευνα Καταναλωτικής Ζήτησης Μέσων 2006».

«Το γεγονός ότι η χρήση του Διαδικτύου ξεπέρασε τη χρήση του Τύπου είναι σημαντικό ορόσημο για την καθιέρωση του Διαδικτύου στο μείγμα των ευρωπαϊκών μέσων» σχολιάζει ο αντιπρόεδρος της εταιρείας Μαρκ Μάλιγκαν.

«Η μετατόπιση αυτή στην ισορροπία δυνάμεων όλο και περισσότερο θα διαμορφώνει τις στρατηγικές διανομής περιεχομένου, τον καταμερισμό των διαφημιστικών δαπανών και τις στατηγικές επικοινωνίες στην ευρωπαϊκή αρένα» προσθέτει.

Παρόλη τη μεταβολή, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η τηλεόραση παραμένει το κυρίαρχο μέσο, καθώς οι Ευρωπαίοι ξοδεύουν τριπλάσιο χρόνο βλέποντας εκπομπές από ό,τι στο Διαδίκτυο. Οι βασικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τη χρήση του Internet είναι η ηλικία του χρήστη και η πρόσβαση σε ευρυζωνικές (γρήγορες) συνδέσεις, δείχνει η μελέτη.

Στη Γαλλία, όπου καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό νοικοκυριών με ευρυζωνική σύνδεση, καταγράφεται επίσης ο μεγαλύτερος αριθμός ωρών που περνούν οι χρήστες online. Η Γερμανία, αντίθετα, κατέχει την πρώτη θέση όσον αφορά την παρακολούθηση τηλεόρασης, 14 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο, κυρίως λόγω της πληθώρας των δωρεάν τηλεοπτικών καναλιών. Η χαμηλότερη τηλεθέαση καταγράφεται στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Σουηδία.

news.in.gr

Κυριακή, Οκτωβρίου 08, 2006

Παραεξουσία και παρατάξεις

«Τι είπες ρε; Αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα ήσουν εδώ σήμερα!». Ετσι απάντησε «φοιτητοπατέρας» σε πρύτανη, ο οποίος αρνήθηκε να του κάνει ένα ρουσφέτι (μετεγγραφή φοιτητή). Ο εν λόγω πρύτανης είχε εκλεγεί με τη στήριξη της παράταξης του φοιτητή και το αντάλλαγμα δεν εδόθη.

Τα τελευταία χρόνια οι φοιτητικές παρατάξεις από φορείς πολιτικής ιδεολογίας και πράξης, έχουν μετατραπεί σε μηχανισμούς εξουσίας μέσα στα AEI. Ουδείς πλέον μπορεί να τις ελέγξει, καθώς αποτελούν τον κινητήριο μοχλό για τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Παρεμβαίνουν σε όλα: από την εκλογή του πρύτανη, που συχνά γίνεται υποχείριό τους, έως και τη διανομή σημειώσεων, θεμάτων, εκδουλεύσεων στους φοιτητές. Συμπεριφέρονται με υπεροψία, εκβιάζουν, απαιτούν, ενίοτε κερδοσκοπούν σε βάρος του Δημοσίου, βυθίζοντας διδάσκοντες και διδασκόμενους στη σήψη (κείμενο Καθημερινής, 8/10/2006).


Οι φοιτητικές παρατάξεις γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν σε δύσκολες εποχές. Στο παρελθόν υπήρξαν φορείς ιδεών. Σήμερα είναι φορείς συμφερόντων.

Με τον καιρό οι κάποτε ρωμαλέες σε ιδέες και μαζικότητα παρατάξεις εκφυλίστηκαν σε μηχανισμούς νομής εξουσίας εντός των πανεπιστημίων. Για την ακρίβεια σήμερα δεν υπάρχουν φοιτητικές παρατάξεις. Υπάρχει το άδειο κέλυφος του φοιτητικού κινήματος, κομματικές σφραγίδες που χρησιμοποιούν κάποιοι μηχανισμοί για ιδιοτελή και πολλές φορές παράνομα οφέλη.

Ολοι οι παροικούντες την Ανώτατη Παιδεία έχουν κάποια αήθεια να διηγηθούν. «Φοιτητοπατέρες» διαπραγματεύονται την εκλογή ή προαγωγή καθηγητών με ποικίλα ανταλλάγματα, από ευνοϊκή βαθμολόγηση μέχρι και χρηματισμό! Οι φοιτητικές παρατάξεις σήμερα δεν εκπροσωπούν τους φοιτητές και δεν βοηθούν στην αναβάθμιση της Παιδείας. Αντιθέτως την υποβαθμίζουν.

Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν αναπτύξει ζηλευτή Ανώτατη Παιδεία οι φοιτητές συμμετέχουν ελάχιστα έως καθόλου στη διοίκηση των εκπαιδευτικών τους ιδρυμάτων. Στην Ελλάδα δυστυχώς με το νόμο πλαίσιο που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1982 έδωσε στις φοιτητικές παρατάξεις καθοριστικό ρόλο στην εκλογή των πρυτάνεων, καθηγητών κ.λ.π. και ως εκ τούτου ρυθμίζουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων. Αποτέλεσμα: τα εκφυλιστικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα.

Η πρόταση της Επιτροπής για καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές θα μειώσει αυτού του τύπου τις αήθεις πρακτικές. Σημαντικότερο όμως και πιο τολμηρό είναι να ακολουθήσουμε την πεπατημένη του εξωτερικού, εκεί όπου βλέπουμε ότι η Παιδεία είναι αληθινά ουσιαστική και πραγματικά Ανώτατη. Δεν χρειάζεται να αποτελούμε την ευρωπαϊκή ιδιαιτερότητα στα πάντα. Οταν κάτι έχει αποδεδειγμένα επιτύχει οφείλουμε να το εφαρμόσουμε κι εμείς (κείμενο Καθημερινής, 8/10/2006).

Παρασκευή, Οκτωβρίου 06, 2006

Χρήση υπολογιστή, Internet Cafe

Ο αναγνώστης της εφημερίδας παραπονιέται στην επιστολή του ότι τα νεαρά παιδιά ασχολούνται με το Internet, δεν διαβάζουν κλπ. κλπ. Διαβάστε πρώτα εδώ τα παράπονά του. (click)

Ταυτόχρονα παραπονούμαστε όμως όλοι ότι "Στην Ελλάδα το 65% του πληθυσμού δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ ηλεκτρονικό υπολογιστή, ενώ το 82% δεν χρησιμοποιεί τακτικά το Διαδίκτυο" (βλέπε εδώ). Κάθε υπερβολή βλάπτει, είναι βέβαιο, αλλά δεν πιστεύω ότι η απασχόληση με το Internet και η αδιαφορία για τα μαθήματα θα ήταν διαφορετική, αν δεν υπήρχε η δυνατότητα του Internet Cafe.

Παλαιότερα, πριν μερικές δεκαετίες, παραπονούνταν οι γονείς ότι τα παιδιά δεν διαβάζουν και περνάνε τις ώρες τους στα φλιπεράκια και στα μπιλιάρδα. Πιστεύω ότι και τότε και τώρα, δεν φταίει η ύπαρξη παράλληλων ασχολιών ψυχαγωγίας, αλλά η απαξίωση του σχολικού μαθήματος που οδηγεί τα παιδιά σε αλλότριες δραστηριότητες, καμιά φορά και επιβλαβείς. Αν, λέμε τώρα, κλείσουν όλα τα Internet Cafe, τα ίδια παιδιά θα πάνε σινεμά, στην καφετέρια ή κάπου αλλού, δεν θα τρέξουν να ασχοληθούν με τα μαθήματά τους. Πρέπει να γίνουν ελκυστικά τα μαθήματα για να τραβήξουν το ενδιαφέρον και των "μέτριων" ή ακόμα και των "κακών" μαθητών...

Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

34 χρόνια πλανητάρχης...

Συγγράφει, σκηνοθετεί, και διευθύνει έναν «κοσμικό χορό» και φροντίζει με πατρική επιμέλεια και παιδικό ενθουσιασμό να μεταδώσει τη γνώση του. Με το βλέμμα πάντα στραμμένο στον ουρανό και σε ότι υπάρχει μέσα και πέρα από αυτόν, χαϊδεύει τη φαντασία των επισκεπτών της αίθουσας προβολών, διευρύνει την αντίληψή τους για τον κόσμο, ενώ σε ορισμένους καθορίζει το μέλλον τους. Υπερβολή; Ο M. Δανέζης, αστροφυσικός, από το βήμα του Πλανηταρίου, το δήλωσε ενώπιον εκατοντάδων Σιμόπουλοςανθρώπων. Μέσα σε αυτήν την αίθουσα δημιουργήθηκε ένα παιδικό του όνειρο και πάλι σε αυτήν, δεκάδες χρόνια μετά, έγινε πραγματικότητα.

Αντίστοιχα, τα όνειρα του Διονύση Σιμόπουλου, που καθόρισαν την πορεία της ζωής του, έκαναν την εμφάνισή τους 46 χρόνια πριν, όταν «για πρώτη φορά είδα μπροστά μου τηλεσκόπιο». Σε μία διεθνή κατασκήνωση προσκόπων, στον Παρνασσό, κάποια παιδιά από τις ΗΠΑ είχαν στήσει τρία τηλεσκόπια και παρακολουθούσαν τον ουρανό. Ένα βλέμμα του 17χρονου Διονύση μέσα από τη συσκευή προς την ολόγιομη πανσέληνο ήταν αρκετή για να μεταβάλλουν το τυχαίο περιστατικό σε καθοριστικό γεγονός. «Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι, που λέμε. Όταν είδα το φεγγάρι τόσο κοντά, τους κρατήρες, νόμιζα ότι θα το έπιανα. Αυτές οι πρώτες σκηνές ήταν συνταρακτικές» (συνέχεια>>>)

Από την Καθημερινή, 5/10/2006



Κυριακή, Οκτωβρίου 01, 2006

Κανονισμοί που παράγουν το... Οξύμωρο !!! (ΑΕΙ)



«Εριξα μια ματιά στον οδηγό σπουδών του τμ. μαθηματικών. Ειναι ΣΑΦΩς γραμμένο στις σελίδες 25-27 ότι η ελάχιστη φοίτηση είναι 4 έτη (8 εξάμηνα). Επίσης ότι εάν κατά το τέλος του 7ου εξαμήνου έχεις συμπληρώσει τα 39 μαθήματα, δεν μπορείς να πάρεις πτυχίο αλλά πρέπει να εξεταστείς επιτυχώς (οχι λευκή κόλλα λοιπόν) σε δύο ακόμα μαθήματα, στα οποία δεν έχεις επιτυχώς εξεταστεί στα προηγούμενα έτη.

Ο κανονισμός είναι παράλογος, αλλά πάνω κάτω ισχύει σε όλες τις σχολές. Ούτε στη δική μου μπορούσες, και ούτε μπορείς ακόμα, να πάρεις πτυχίο πριν τα 8 εξάμηνα. Δε νομίζω όμως να είχαμε την τρέλλα των 2 επιπλέον μαθημάτων.

Κοντολογίς, δε συμβαίνει, τυπικά, κάτι "παράνομο" με την κ. Σούση.»

Σχολιάζει η petalida στο ποστ που ανέβασα με τίτλο Το Πνεύμα και το Γράμμα του Νόμου στην Παιδεία (ΑΕΙ)

..και απαντώ:

«Συμβαίνει όμως κάτι το... οξύμωρο!
Ο τακτικός, συνεπής και άριστος φοιτητής να.. τιμωρείται αντί να επιβραβεύεται.. έτσι δεν είναι;

Ακούμε σε ξένες χώρες ότι υπάρχουν παιδιά-θαύματα που τελειώνουν παν/μιο στα 16 τους και μένουμε με το στόμα ανοιχτό. Σε μια απο αυτές ολοκλήρωσε συγγενής μου τις σπουδές του σε 21 μήνες, για τις οποίες εδώ θα χρειαζόταν 5 χρόνια.

Στην Ελλάδα τα δυνατά μυαλά δεν τα θέλουμε; Γιατί τα χαντακώνουμε; Γιατί αποθαρρύνουμε τους νέους μας; Φαντάζομαι ότι κι άλλοι νέοι θα έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση...

Οταν σπούδαζα, δεν υπήρχαν τα εξάμηνα, κλπ, σήμερα όμως -τί σήμερα; απο τον καιρό εφαρμογής του συστήματος- δεν θα έπρεπε να ειδωθεί με νέα ματιά ο χρόνος των σπουδών;

Γιατί η διάρκεια η συγκεκριμένη να υπερισχύει;

..μα την αλήθεια... ΚΟΥΦΑΘΗΚΑ λέμε..

..και.. για τον "παραλογισμο" αυτό, όπως γράφεις petalida, ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΟΟΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΑΕΙ..???..
(συμπεριλαμβανομένου του Παν. Πατρας)

"δε συμβαίνει, τυπικά, κάτι "παράνομο" γράφεις.. δλδ τυπικά είναι ορθή η αντιμετώπιση της φοιτήτριας.. αλλά αυτό είναι το Γράμμα του Νόμου.. με το Πνεύμα, τι γίνεται..???
..για τούτο και ο τίτλος του ποστ: "Το Πνεύμα και το Γράμμα του Νόμου στην Παιδεία (ΑΕΙ)"»


Καμιά ιδέα..???..

---------------------
Σχετικά:
1. Το Πνεύμα και το Γράμμα του Νόμου στην Παιδεία (ΑΕΙ)
2. Οι άριστοι φοιτητές υποβαθμίζουν τα πανεπιστήμια!
3. Μάλλον φταίει το... νερό !!!

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 30, 2006

τηλεοπτικά..

Μια εκπομπή της ιδιωτικής τηλεόρασης και μάλιστα ψυχαγωγικού χαρακτήρα, όπως το Dream Show, λογικά δεν έχει άμεση σχέση με την εκπαίδευση.
Έμμεση όμως σίγουρα έχει.

Τουλάχιστον στο μυαλό του υπογράφοντος.

Μερικές σκέψεις τις κατέγραψα εδώ.
Νομίζω ότι έχουν ένα ενδιαφέρον, όχι εντασσόμενες στις κατηγορίες "εκπαίδευση" και "Παιδεία", αλλά στα "συναφή".

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006

Ιστορικοί, μην αφηγείστε παραμύθια

του Francois Marie Arouet-Voltaire (1694-1778)

Ζούμε σε έναν αιώνα στον οποίο έχουν ανασκευαστεί όλα σχεδόν τα λάθη της Φυσικής. Δεν είναι πλέον θεμιτό να μιλάμε για το ουράνιο στερέωμα ούτε για τους κρυστάλλινους ουράνιους θόλους ούτε για τη σφαίρα της φωτιάς που περιβάλλει τη Σελήνη. Γιατί να είναι όμως θεμιτό στον Ρολέν, που κατά τα άλλα είναι τόσο αξιότιμος, να μας αποκοιμίζει με όλες τις αφηγήσεις του Ηρόδοτου και να παρουσιάζει σαν αληθινή ιστορία ένα αφήγημα που ο Ξενοφώντας αναφέρει ως φανταστικό; 'Η να επικαλείται και να μας επαναλαμβάνει τη μυθική παιδική ηλικία του Κύρου και τις μικρές του πονηριές και τη χάρη με την οποία κερνούσε ποτό τον πατέρα του Αστυάγη, πράγμα που ποτέ δεν έγινε;

Voltaire

Σε όλους διδάσκεται ήδη από τα πρώτα μας χρόνια μια χρονολόγηση των γεγονότων που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη. Μας προσφέρονται δάσκαλοι κάθε είδους, εκτός από δασκάλους που μας διδάσκουν να σκεφτόμαστε. Ακόμη και οι πιο καλλιεργημένοι άνθρωποι, οι πιο ευφραδείς έχουν χρησιμέψει μόνο για να καλλωπίζουν το θρόνο του λάθους αντί για να τον ανατρέψουν. Ο Μποσιέ είναι ένα τέτοιο μεγάλο παράδειγμα με την υποτιθέμενη «Οικουμενική Ιστορία» του («Histoire universelle»), η οποία είναι μόνον η ιστορία τεσσάρων ή πέντε λαών και κυρίως του μικρού ιουδαϊκού έθνους, το οποίο αγνοήθηκε ή ορθά περιφρονήθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο και στο οποίο ωστόσο αυτός ανάγει όλα τα γεγονότα και για το οποίο αυτός λέει ότι έγιναν όλα, ωσάν ένας συγγραφέας της Κορνουάλης να έλεγε ότι τίποτα δεν συνέβη στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία παρά μόνον ό,τι είναι σχετικό με αυτήν την επαρχία των Ουαλών. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος παρουσιάζει συνεχώς άχρηστες πέτρες σαν χρυσό (συνέχεια>>>>).

από την Ελευθεροτυπία

Μια και είμαστε πλούσιοι πια ...

Και αφού γίναμε πλουσιότεροι κατά 25%, έχουμε πια λεφτά να φαν' κ' οι κότες!

Σου λέει λοιπόν ο ΟΑΣΑ, ξέρετε ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών κρατικών συμφερόντων:
Λεφτά υπάρχουν. Ας κάνω μια αυξησούλα κομψή, να μην την πάρουν και πολλοί είδηση.

Πόσο ζητούσα πέρυσι για να διαθέσω το δελτίο μειωμένου εισιτηρίου (τη γνωστή μαθητική ταυτότητα) στους μαθητές; 70 λεπτά.
Λίγα δεν είναι; Ας το στρογγυλέψω. Ας το κάνω 1 ευρώ. Σιγά ποιος θα το πάρει είδηση.

Μάλιστα, 1 €.
Δηλαδή 340,75 δραχμές για ένα καρτελάκι!!!

Αύξηση 42,86%

ε;;;

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006

Λεφτά για την Παιδεία ή για την Ολυμπιακή?

Είναι μεγάλος ο μισθός των 1.400 ευρώ μηνιαίως που ζητούν οι δάσκαλοι; Σε άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι είναι λίγα. Αν θέλουμε να έχουμε σοβαρή Παιδεία πρέπει να έχουμε καλοπληρωμένους δασκάλους, καλά σχολεία και διαρκή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου - αξιολόγηση που επίσης απαιτεί χρήματα. Ετσι γίνεται και στις προηγμένες χώρες της Δύσης, όπου το ποσοστό δαπανών για την Παιδεία φτάνει μέχρι και 7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Αντιθέτως, στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό φτάνει στο μισό. Οσο, δε, για τις δαπάνες σε απόλυτους αριθμούς ας μην τις συγκρίνουμε: υπολείπονται κατά πολύ, διότι και το μέγεθος του παραγόμενου προϊόντος είναι διαφορετικό.

Από την άλλη πλευρά, έχει ένα δίκιο η υπουργός Παιδείας όταν ισχυρίζεται ότι αν δοθούν οι πρέπουσες αυξήσεις στους δασκάλους, θα ξεσηκωθούν οι υπόλοιποι κλάδοι (και είναι πολλοί!) ζητώντας τα ανάλογα, με αποτέλεσμα να τιναχτούν στον αέρα τα ισχνά οικονομικά του Δημοσίου. Υπάρχει το προηγούμενο του επιδόματος των 176 ευρώ, το οποίο δόθηκε για να καλυφθούν μισθολογικές ανισότητες στο Δημόσιο, αλλά τελικά με δικαστικές αποφάσεις θα το πάρουν όλοι.

Από πού όμως θα βρεθούν χρήματα για να πάρουν οι δάσκαλοι τα 450 ευρώ επιπλέον; Βλέπετε, αυτό το κράτος εκτός από την Παιδεία πρέπει να φροντίζει να μην κλείσει η «Ολυμπιακή», πρέπει να καλύπτει τα ελλείμματα του ΟΣΕ, να πληρώνει ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία ώστε να γίνονται κάποιοι συνταξιούχοι σε ηλικία 50 ετών, να πληρώνει τους περισσότερους εξοπλισμούς στην Ε.Ε. κ.λπ. Το αποτέλεσμα είναι να περικόπτεται κάτι από όλους τους τομείς. Ετσι, μπορεί κανείς να μη μένει ευχαριστημένος, αλλά από την άλλη μεριά δεν θα φουντώσει κάπου η κοινωνική δυσαρέσκεια. Η διακυβέρνηση της χώρας δεν γίνεται με στόχους που αφορούν το μέλλον. Είναι μια άσκηση διαχείρισης των επιμέρους δυσαρεσκειών. Κάθε κυβέρνηση φροντίζει απλώς μη φουντώσει κάποιο μέτωπο. Ετσι καλούμαστε υπερηφάνως να πληρώνουμε τον εθνικό μας αερομεταφορέα, και αναγκαζόμαστε να κόψουμε λεφτά από την Παιδεία. (συνέχεια>>>)

Από την Καθημερινή, 27/9/2006

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 26, 2006

o tempora o mores ή αλλιώς "και τώρα τι κάνουμε;"

Ο προβληματισμός θεωρώ ότι είναι βάσιμος.

Μεγαλώνω.
Η ματιά στα τεκταινόμενα είναι σίγουρο ότι περνάει μέσα από τα φίλτρα της ηλικίας.
Η θέση που κατέχω απαιτεί ανοιχτό μυαλό και ελεύθερη σκέψη.
Η αμφιβολία όμως είναι έτοιμη να ξεπροβάλει ανά πάσα στιγμή .

Το αξιακό σύστημα και οι κανόνες επικοινωνίας και κοινωνικής συμπεριφοράς με τα οποία γαλουχήθηκα, αλλά και μετέδωσα μέχρι τώρα σε νεότερες γενιές, δεν μπορεί να είναι στατικό.
Μεταβάλλεται.
Ποιες όμως είναι οι αξίες, που έρχονται να αντικαταστήσουν τις περιθωριοποιούμενες;

Η χρήση λέξεων όπως μαλάκας, κώλος, σκατά, είναι επιτρεπτή μεταξύ των μαθητών ενός σχολείου ή ενός φροντιστηρίου;
Δείχνουν έλλειψη σεβασμού όταν εκφέρονται μέσα σε χώρους του σχολείουή του φροντιστηρίου, όπου πιθανόν να βρίσκονται και εκπαιδευτικοί ή γονείς;
-Κυρία να πάω να αλλάξω σερβιέτα;
Το φώναξε μέσα στην τάξη της, δεκαεξάχρονη.
Αγόρια και κορίτσια φυσικά γέλασαν.
Ήταν πλάκα. Ναι, αλλά μέχρι ποιο όριο μπορεί να γίνει αυτή ανεκτή; Ποιος διαμορφώνει τα όρια; Μέσα από ποιους μηχανισμούς γίνεται επιτρεπτή η υπέρβαση των ορίων;

Το προκλητικό ντύσιμο πώς ορίζεται;
Τι είναι προκλητικό ντύσιμο;

Η γλώσσα του σώματος, αλλά και η σημειολογία των κινήσεων είναι το ίδιο εύγλωττες όσο και ο προφορικός λόγος.

Μερικά χρόνια πριν, η αποκάλυψη το κεφαλιού, το "σου βγάζω το καπέλο" δηλαδή, αποτελούσε ένδειξη αναγνώρισης και σεβασμού.
Τώρα; Ζητάς από το μαθητή να βγάλει το καπέλο του μέσα στην τάξη;
Κι αν το ζητάς, τι λες στον πατέρα του μαθητή, που μπαίνει στην αίθουσα συγκέντρωσης των κηδεμόνων φορώντας καπέλο ή στον παππού του, που επίσης δεν βγάζει το καπέλο όταν μπαίνει μέσα στην εκκλησία;

Τι λες στην δεκαεξάχρονη κοπέλα που κάθεται στο πάτωμα με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο και τα πόδια ανοιχτά;
Το ότι φοράει παντελόνι, δεν μεταβάλει και πολύ το μήνυμα της πρόκλησης.
Το "βλέπεις" και επεμβαίνεις ή το αντιπαρέρχεσαι κάνοντας ότι δεν το πρόσεξες;

Και η καταγραφή ετούτη των σκέψεων και παρατηρήσεων, είναι περισσότερο από σίγουρο πως αν γίνει σε ένα δημόσιο χώρο, θα τύχει ποικίλων αντιδράσεων και σχολίων.
Θα ακουστούν τόσο σχόλια πλήρους συναίνεσης όσο και σχόλια απολύτως ειρωνικά.
Και είναι κατανοητό αυτό.

Ζούμε σε μια κοινωνία, που μεταβάλλει τις δομές, τις λειτουργίες, αλλά και τους στόχους της, με ταχύτατους ρυθμούς.
Είναι πολύ δύσκολο να διαμορφωθούν σταθεροί κανόνες συμπεριφοράς και ακόμα πιο δύσκολο να αναπτυχθούν μηχανισμοί και τεχνικές αφομοίωσής τους.
Οι μετέχοντες στις διαδικασίες παράγουν, απορρίπτουν, αντικαθιστούν.

Αναπτύσσουν άλλους κώδικες επικοινωνίας.

Είναι λογικό λοιπόν να αναρωτιέται κάθε καλοπροαίρετος και "ex oficcio" διαμορφωτής των αντιλήψεων της νέας γενιάς,
-Και τώρα τι κάνουμε;

Ή δεν είναι λογικό αυτό;