Η ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά και ποιος θα την αναλάβει;

Οι γνωστοί "καμπαλέρος" των τηλεοπτικών παραθύρων, ρωτούσαν χτες βράδυ στις ειδήσεις ένα μαθητή, για τα αιτήματα που έχουν οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις.

Και εκείνος είπε:
-Είμαι μαθητής σε ΤΕΕ. Κάνουμε κατάληψη για να καταργηθούν τα ΕΠΑ.Λ και τα ΕΠΑ.Σ, και να παραμείνουν τα ΤΕΕ, γιατί με τα ΕΠΑ.Λ καταργούνται εικοσιπέντε ειδικότητες που τώρα υπάρχουν, και μάλιστα μερικές από αυτές που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον της πλειψηφίας των μαθητών και μαθητριών (Αλήθεια είπε ο μαθητής. Μόνο που τη μείωση αυτή των ειδικοτήτων, δεν την κάνει ο Νόμος, αλλά η υπουργική απόφαση που εξέδωσε κατ' επιταγή του Νόμου η Υπουργός Παιδείας. Η απόφαση αυτή είναι εύκολο να αλλάξει και δεν χρειάζεται τα παιδιά να χάνουν μαθήματα για να γίνει αυτό)

Την Τετάρτη, στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, το πανώ έγραφε:

Δωδεκάχρονο Ενιαίο Δημόσιο σχολείο.

Δηλαδή ο μαθητής μετείχε σε ένα συλλαλητήριο, που οι λοιποί μετέχοντες ζητούσαν να καταργηθούν ΟΛΕΣ οι ειδικότητες και να μην υπάρχει καν τεχνικό σχολείο στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Φυσικά, αυτή την τελευταία παρατήρηση, ουδείς εκ των "καμπαλέρος" των τηλεοπτικών παραθύρων έκανε, γιατί πολύ απλά δεν έχει ιδέα περί του πράγματος.
Αυτοί είναι εκεί για το σόου.

Ούτε και ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΠΘ,ο οποίος ήταν καλεσμένος κι αυτός, παρατήρησε κάτι, αφού το Υπουργείο εισήγαγε μεν το Νόμο και η Βουλή τον ψήφισε, αλλά έκτοτε ουδεμία αναφορά έχει γίνει γι αυτόν, ώστε να καταλάβει ο κόσμος τι άλλαψε.
Σε δυο συνεντεύξεις μάλιστα που έδωσε σε μεγάλες εφημερίδες η Υπουργός, δεν είπε κουβέντα, αν και της δόθηκε η αφορμή.
Ή το ξέχασε ή δεν έχει ιδέα τι γίνεται μέσα στο Υπουργείο της....

Ο συγκεκριμένος Νόμος έχει πολλά κενά και η συγκεκριμένη Υπουργική απόφαση θα δημιουργήσει τεράστα προβλήματα. Τα έχω σημειώσει εδώ. '
Ομως, το θέμα μου δεν είναι ο Νόμος.

Είναι οι μαθητές.

Είναι οι μαθητές που μπλεγμένοι κι αυτοί όπως ολόκληρη σχεδόν η κοινωνία, μέσα σε ένα τεράστιο σωρό αντεγκλήσεων, άναρθρων κραυγών, αλληλοκατηγοριών και δικολαβίστικων τάχα μου επιχειρημάτων, προσπαθούν να βάλλουν μια φωνή και να πουν,

-Φτάνει πια. Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο και τον θέλουμε τώρα. Αν δεν μπορείτε να τον φτιάξετε, σηκωθείτε να φύγετε.

Το δυστύχημα είναι ότι εμείς οι μεγάλοι έχουμε γίνει ιδιαίτερα επιτήδειοι και επικίνδυνοι πια.
Αυτή την κραυγή της νέας γενιάς την κάνουμε να ακούγεται σαν να λέει:

Συνεχίστηκε να κάνετε ό,τι κάνετε. Εμείς σας παρατηρούμε, σας αντιγράφουμε και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε τα ίδια με εσάς. Τι; Κορόιδα είμαστε;