Σάββατο, Ιουνίου 24, 2006

Ας... χαλαρώσουμε λίγο ...

Αναρωτιέμαι τι είναι "καλό";

Μια απάντηση είναι ό,τι καλύπτει το σύνολο των αναγκών μου. Ή έστω κάποιες από αυτές που τις αξιολογώ ως σημαντικές.

Και θα άλλαζα κάτι που είναι καλό;
Απάντηση όχι βέβαια.
Για κάτι καλύτερο ίσως, αλλά και αυτό συζητιέται. Πηγαίνεις σε καλύτερο αν δεν είσαι καλά.
(Μη ξεχνάμε, το καλύτερο δεν είναι απαραίτητα καλό).

Και τότε γιατί να αλλάξουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα; (!!!)

Μια περίεργη σκέψη.
Η λύση ή οι λύσεις που δίνονται σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα, συμπυκνώνουν μέσα τους μια αλληλουχία λύσεων που έχουν δοθεί σε άλλα προβλήματα που είναι αλληλένδετα με το εξεταζόμενο πρόβλημα, το οποίο και αυτό, είναι μέρος της αλληλουχίας λύσεων που έχει διαμορφωθεί για τη λύση ενός προβλήματος. Και φυσικά οι σχέσεις των λύσεων δεν είναι γραμμική, ούτε οι σχέσεις μεταξύ των προβλημάτων ισοδύναμες.
Πρόκειται κατά κάποιο τρόπο για αλυσίδες λύσεων, που αν μεταβληθεί ένας κρίκος σε μια από αυτές, κινδυνεύει να λυθεί η συνέχεια που αποτυπώνουν αυτές οι αλυσίδες.
Εστιάζοντας την προσοχή μας, σε ένα πρόβλημα και απομονώνοντας το από τα υπόλοιπα, είναι δυνατόν θεωρητικά να βρούμε την άριστη λύση γι αυτό.
Με τα άλλα προβλήματα όμως; Τα αλληλένδετα;
Και εν τέλει με το Σύστημα, που αποτελούν οι αλυσίδες, τι θα συμβεί;

5 σχόλια:

Кроткая είπε...

Νομίζω πως τίποτα δεν ειναι μονοδιάστατο και τίποτα δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο παρατήρησης ή διόρθωσης, αν το δεις μόνο του και όχι μέσα στο πλαίσιο όπου ειναι ενταγμένο, και τελικά στην κοινωνία και το κοινωνικό σύστημα.

Τα πάντα είναι αλληλένδετα, εξού και οι λύσεις... δύσκολες...

Markos είπε...

Και γιαυτό θα έλεγα ότι οι λύσεις είναι πολιτικές !!!

Unknown είπε...

Ή αλλιώς, για να το καταλάβουν και οι μηχανικοί που δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με τους κοινωνιολόγους, Όταν βελτιστοποιώ κάθε συσκευή μιας διεργασίας, μπορώ να καθορίσω πλήρως συνθήκες λειτουργείας άψογες για κάθε συσκευή μου και να μεγιστοποιήσωω την απόδοσή της. Όμως η εγκατάστασή μου δεν θα παράγει ποτέ τίποτε γιατί πολύ απλά οι είσοδοι/έξοδοι των συσκευών θα είναι ασύμβατες. Αν αποφασίσω να τις συμβιβάσω θα καταναλλώσω ενέργεια και έτσι θα κάνω την επένδυσή μου οικονομικά ασύμφορη. Άν όμως, αφού καταστρώσω τις σχεδιαστικές εξισώσεις που περιγράφουν τον μηχανισμό του φαινομένου που λαμβάνει χώρα σε κάθε μία από αυτές, τις συνθέσω, θα δημιουργήσω ένα συνολικό σύστημα εξισώσεων που μπορώ να βελτιστοποιήσω για να έχω την τέλεια απόδοση του συνόλου, με αποτέλεσμα την τέλεια συλειτουργία των μηχανών, και παράλληλα καμία από αυτές να μην επιβαρύνεται από τις άλλες. Έτσι θα καταλήξω στην μέγιστη απόδοση της συνολικής μονάδας.

Το ίδιο συμβαίνει και με την κοινωνία.

Εγώ θα έλεγα ότι οι λύσεις είναι λύσεις, όλα τα άλλα είναι πασαλείματα.

Markos είπε...

darthiir Σωστά τα περιγράφεις, τουλάχιστον ως προς την τεχνοκρατική τους προσέγγιση, που θα έλεγα όμως ότι είναι μια "γραμμική" προσέγγιση.
Οι λύσεις των προβλημάτων όμως, κυρίως των κοινωνικών, σπάνια ακολουθούν αυτή τη γραμμική αλληλουχία.
Ή εν πάση περιπτώσει πολλές φορές ακολουθούν τη δική τους λογική.
Γιαυτό είπα ότι οι λύσεις εν τέλει είναι πολιτικές.
Και βέβαια ΔΕΝ είναι, ούτε και μπορούν να είναι ουδέτερες.

Кроткая είπε...

Ασφαλώς. Οχι ουδέτερες. Και πάντα πολιτικές. Οχι κομματικές, πολιτικές.