Θα ασχοληθούμε σοβαρά με τα θέματα της εκπαίδευσης;

-Εννιά τρία;
Αφηρημένος ή πιο σωστά συγκεντρωμένος στα δυο περιστέρια που προσπαθώ να φωτογραφήσω, ακούω την ερώτηση από στόματος ενός νεαρού, εικοσάχρονου περίπου, προς κάποιον από την τριμελή τους παρέα.

Το μυαλό μου, ακούγοντας την ερώτηση, πάει στο αποτέλεσμα κάποιου αθλητικού γεγονότος, Κυριακή σήμερα γαρ...

-Είκοσι οχτώ, ακούω τον ερωτώμενο να απαντά και να προκαλεί τα γέλια των άλλων δύο.
-Εικοσιεπτά κάνει ρε, ξαναλέει αυτός που ρώτησε.

Ακολούθησαν και άλλες ανάλογες ερωτήσεις, αλλά τι νόημα είχε να τις παρακολουθήσω;
Άλλωστε δεν με ενδιέφερε αν ο συγκεκριμένος, προφανώς απόφοιτος Λυκείου, γνωρίζει την προπαίδεια γιατί αυτό ήταν το θέμα συζήτησης ενηλίκων Ελλήνων πολιτών το απόγευμα. Η προπαίδεια και το πόσο καλά την ξέρουν. Δυστυχώς.
Και ήταν προφανές πώς ούτε και οι άλλοι την γνωρίζουν καλά, φάνηκε από τον τρόπο που διατύπωναν την ερώτηση, και αν την γνωρίζουν, μάλλον νιώθουν ότι ξέρουν κάτι σπουδαίο.

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η απάντηση στο ερώτημα "τι μαθαίνουν τελικά οι μαθητές στα σχολεία;"
Στα σχολεία όλων των βαθμίδων εννοώ.

Καλές οι συζητήσεις για το άρθρο 16 του Συντάγματος (που ελάχιστοι έχουν προσέξει τι ακριβώς επιπτώσεις θα έχει στην ελληνική εκπαίδευση και όχι μόνον), καλές οι αντιπαραθέσεις για την αξιολόγηση των Πανεπιστημίων, για την επάρκεια των ακαδημαϊκών δασκάλων και όλα τα σχετικά.

Το περιεχόμενο σπουδών των εκπαιδευτικών δομών, όλων των βαθμίδων, που αποτελούν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θα μας απασχολήσει ποτέ;

Αυτό το ερώτημα, το "τι μαθαίνουν τελικά οι μαθητές στα σχολεία;", αφορά στους πολλούς. Στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Θα ασχοληθούμε ποτέ σοβαρά με τα θέματα της εκπαίδευσης των πολλών;