κανείς δεν πιστεύει ότι εκεί θα μάθει γράμματα και ότι από κει θα αρχίσει την πορεία του στη ζωή με οποιαδήποτε εχέγγυα επιτυχίας.
Ένας μαθητής Λυκείου των τελευταίων καταλήψεων το είπε καθαρά και ειλικρινά: «Το πρωί είμαστε στην κατάληψη και το βράδυ στο φροντιστήριο». Αυτό σημαίνει ότι το πρωί στο δημόσιο σχολείο για την απαραίτητη, ισχυρίζονται μερικοί, σε αυτήν την ηλικία εξέγερση «κατά του κατεστημένου» ή για τον «χαβαλέ», και το βράδυ πλήρη υποταγή στο κατεστημένο, στη χειρότερη και πλέον ανελεύθερη μορφή του.
Στην κονσερβαρισμένη και κωδικοποιημένη γνώση, την πλήρως προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις ενός συστήματος όπου η αποτίμησή της και η αποπληρωμή της αυτομάτως σε βάζει στον ιδιωτικό χώρο και στα συστήματα της αγοράς όπου αενάως διαμορφώνονται τα κατεστημένα........"
Ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη στη σημερινή Καθημερινή.
Αξίζει να σκύψει κανείς με προσοχή επάνω στο κείμενο αυτό!
2 σχόλια:
Πολυ ενδιαφερον κειμενο.
Μα δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Εννοώ δεν ομιλούμε και για κάποια σπουδαία ανακάλυψη (το κείμενο είναι σαφώς καταπληκτικό αλλά η "αποκάλυψη" δεν είναι νέα πραγματικότητα)
Το ζήτημα είναι αν μπορεί κάτι να αλλάξει και με ποιον τρόπο;
Εγώ γιατί εξακολουθώ να επιμένω πως ένας από τους μεγάλους ενόχους είναι η ελληνική κοινωνία - οικογένεια πρωτίστως- η οποία εκτιμά μόνο ό,τι χρυσοπληρώνει;
Αν καταμετρήσουμε τώρα και τα άλλα στραβά, σαφώς θα εκθέσουμε επίσης πασίγνωστα και πασίδηλα στοιχεία.
- Την αναντιστοιχία διδακτέας και εξεταστέας ύλης
- Την αυθαίρετη - καλή τι πίστει- διεκπεραίωση καθηκόντων από τους εκπαιδευτικούς
- Την άγνοια - ας το παραδεχτούν επιτέλους - γονέων και μαθητών επί των εναλλακτικών τους
- Το εύκολο -πανεύκολο- φρενάρισμα με την άεργη ανατροπή μίας κατάληψης..
..και άλλα πολλά φαντάζομαι που μπορεί να συμπληρώσει όποιος έχει ζήσει κάποια ελάχιστα χρόνια μέσα από τα τζάμια κάποιου εκπαιδευτικού ιδρύματος..
Δημοσίευση σχολίου