Θα μπορούσε να είναι ένας διάλογος επιτροπής "ειδικών" του Υπουργείου Παιδείας.
Πως θα προσελκύσουμε ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια;Είναι απλό. Παρέχοντας διευκολύνσεις
Τι διευκολύνσεις;Ας πούμε πουλώντας φτηνά έτοιμη υλικοτεχνική υποδομή.
Που θα την βρούμε;Και αυτό απλό. Πουλάμε μερικές σχολές επειδή είναι ζημιογόνες για το δημόσιο.
Έχουμε;Κοίτα οι πιο πολλές είναι. Αλλά μπορούμε να φτιάξουμε τέτοιες που να μη μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει.
Πώς θα γίνει αυτό;Εμποδίζουμε την εισαγωγή σπουδαστών. Ο αριθμός τους μειώνεται δραματικά. Τμήματα με μονοψήφιο αριθμό σπουδαστών δε μπορεί να λειτουργήσουν.
Και δεν θα υπάρχουν αντιδράσεις;Όχι. Θα το φέρουμε ωραία. Θα βάλουμε το 10 σαν βάση εισαγωγής. Το 35% γράφει κάτω από 10 οπότε με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Εμείς φαινόμαστε ότι ανεβάζουμε τον πύχη της ποιότητας και ταυτόχρονα μειώνουμε τον αριθμό των εισακτέων. Ποιος θα μας κατηγορήσει ότι αφήσαμε κόσμο απ’ έξω ; Μόνοι τους κόπηκαν. Ας πρόσεχαν.
Powered by Qumana
7 σχόλια:
Και όλοι θά'ναι ευχαριστημένοι:
1. τα ξένα παν/μια, που βρήκανε χτίρια για ένα κομμάτι ψωμί
2. το ελληνικό δημοσιο, που κονόμησε 5 δεκάρες
3. οι αποτυχόντες, που κάπου μπορούν να σπουδάσουνε
4. οι γονείς τους, που θα τους έρθει φτηνότερα παρά να στείλουν τα παιδιά εκτός Ελλάδας
5. τα κανάλια, που θα έχουνε θέμα για πολύύύύ καιρό
6. εμείς εδώ, που επίσης θα εχουμε θέμα
7. ο κ. αρχιεπίσκοπος, που δε θα φύγουνε τα παιδιά να ξεστραβωθούνε κομμάτι
8. η ελληνική επαρχία, που θα γεμίσουν ξανά τα παν/μιά της
9. ... δε μπορώ να θυμηθώ ποιος άλλος..
:-)
Α! η κυρια Γιαννακου, που θα σκέφτεται πόσο ξύπνια ειναι.
Αν είναι έτσι όπως το παρουσιάζετε το ζήτημα, τότε η "συνομωσία" έχει ξεκινήσει πολύ παλιότερα, από τότε που έχει περάσει στο μυαλό των γονέων/μαθητών ότι το πτυχίο, απο οπουδήποτε κι αν προέρχεται, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν αποκτιέται, έχει κύρος.
Χθες μια κοπελίτσα που δεν πέρασε στη μοναδική σχολή που την ενδιέφερε απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με τις αποφάσεις της είπε ότι προτιμάει να δώσει 3.000 ευρώ για να πάει σε μια ιδιωτική σχολή να σπουδάσει αυτό που θέλει παρά να ξαναδώσει το ίδιο ποσό για φροντιστήρια. Επομένως η ιδιωτική παιδεία υπάρχει έτσι κι αλλιώς και έχει καταστεί σχεδόν υποχρεωτική στις μέρες μας. Και δεν αναφέρομαι σε περίπτωση Μ.Ο. κάτω από τη βάση. Για μένα αυτοί οι μαθητές θα έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Αναφέρομαι σε περίπτωση υποψήφιας συνειδητοποιημένης ως προς το τί θέλει να "γίνει όταν μεγαλώσει" και που οι βάσεις στη σχολή της επιλογής της διαμορφώθηκαν φέτος έτσι ώστε να μην εισάγεται.
Ενδιαφέρουσα η προσέγγιση καιο διάλογος είναι συνεπής με την έννοια του "οικονομικού φιλελευθερισμού".
(θεωρώ κλοπή τη λέξη "Φιλελεύθερος", από μια συγκεκρινένη σχολή κοινωνικής και οικονομικής σκέψης, αλλά δεν είναι της παρούσας αυτή η ανάλυση)
Θα μπορούσε να είχε γίνει αυτός ο διάλογος και καθόλου δεν αποκλείεται να σκέφτονται σοβαρά αυτην την προοπτικη κάποιο εγκέφαλοι.
Μου φαίνεται όμως ότι μάλλον απέχει από την πραγματικότητα.
Ο λόγος είναι απλός.
Δεν υπάρχουν ουσιαστικά πανεπιστημιακές υποδομές.
Πιο πολύ μου φαίνεται ότι όπου υπάρχουν τέτοια κτήρια μπορεί να πουληθούν σαν γη με σκοπό να χτιστούν ξενοδοχεία και άλλες μονάδες τουριστικής εκμετάλλευσης, παρά να χρησιμοποιηθούν για εγκαταστάσεις Πανεπιστημίου.
Άλλωστε προκειμένου να λειτουργήσουν τέτοιες μονάδες θα πρέπει να υπάρξουν και ενδιαφερόμενοι.
Και ποιος θα πάει να σπουδάσει σε τέτοια ιδρύματα όταν
1. Θα είναι μακριά από την πόλη του (εκεί μένουν κενά κτήρια, αν είναι δημόσια)
2.Οι υπάρχουσες υποδομές για τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι θα πληρώνουν, είναι ανεπαρκείς
3. Θα υπάρχει πρόβλημα αναγνώρισης των πτυχίων.
Τουλάχιστον μέχρι σήμερα υπάρχει συνταγματικό πρόβλημα για την αναγνώριση των πτυχίων τέτοιων μονάδων.
Κοντολογίς, θα είχες δίκιο για τη σκέψη σου, αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις.
Αλλά δυστυχώς, οι υποδομές που υπάρχουν, όσες υπάρχουν, ούτε γι αυτό δεν κάνουν!!!
Σχετικά με την αναγνώριση των πτυχίων, μονάχα στην Ελλαδα κολλάει το πράγμα, στο ελληνικό δημόσιο δλδ.. Αναγνωρίζονται τα πτυχία των ξένων παν/μίων απο όλες τις εταιρείες και εδώ αλλά και στο εξωτερικό, για να μη πω ότι προτιμούνται κιόλας. Εχω παράδειγμα κοντινού συγγενή, νεαρός, τέλειωσε στα 3 χρόνια λόγω εξαιρετικής επίδοσης (μια και σπούδαζε αυτό που ήθελε, λίγο είναι?) και βρήκε αμέσως εργασία με τη σύσταση του παν/μίου όπου σπούδαζε, με πολύ καλή αμοιβή. Αλλο ένα πλεονέκτημα: ενδιαφέρονται και για το μέλλον των σπουδαστών και μετά το πέρας των σπουδών, κάτι τι που, εμένα τουλάχιστον, με συγκινεί.
Σήμερα ο νεαρός έχει προωθηθεί τόσο που ξαφνιάζει για νέο παιδί.
..να σκεφτείτε ότι είχε απορριφθεί στις πανελλαδικες.. αλλά ευτυχώς δεν επεμενε να ξαναδώσει..
:-)
περιττό να γράψω ότι είμαι ΥΠΕΡ, ε
Δεν ταιριάζει εδώ, αλλά θα το γράψω κι αυτό: Το σύστημα εξετάσεων πάσχει. Η παπαγαλία έχει πέραση. Ενα δημιουργικό μυαλό αποκλείεται εκ των πραγμάτων.
Rodia, σχετικά με την αναγνώριση των πτυχίων των ΑΕΙ, δεν είναι όπως τα λες. Δεν είναι μόνο το δημόσιο που δεν τα αναγνωρίζει.
Μπορεί να δουλέψει κάποιος στον ιδιωτικό τομέα, ως Αρχιτέκτονας ή ως Γιατρός ή ως Νομικός χωρίς την άδεια άσκησης του επαγγέλματος;
Δημοσίευση σχολίου