Δευτέρα, Ιανουαρίου 22, 2007

Απορίες επί των πρωθυπουργικών τοποθετήσεων για την εκπαίδευση

Δια των πρωθυπουργικών χειλέων, δηλώθηκε ότι με την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, θα δοθεί τέρμα στις στρατιές των ανέργων πτυχιούχων των πανεπιστημίων.

Μέσα σε μια φράση, ο καλόπιστος παρατηρητής διαπιστώνει δύο ανακρίβειες.
Ή δεν είναι ανακρίβειες;

Πρώτον το Πανεπιστήμιο ΔΕΝ είναι επαγγελματική σχολή.
Ή μήπως θέλουμε να είναι, αν όχι μόνον, κυρίως επαγγελματική σχολή;

Δεύτερον
Η απασχόληση των πτυχιούχων, δεν είναι θέμα που μπορεί να λυθεί από το πανεπιστήμιο, αλλά εξαρτάται από τις συνθήκες παραγωγής και τη μορφή οικονομικής ανάπτυξης που επιχειρείται από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Δεν είναι ευθύνη των πανεπιστημίων να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας. Είναι θέμα των γενικών και ειδικών πολιτικών της κάθε κυβέρνησης.

Βέβαια, η άλλη εναλλακτική λύση θα ήταν να μειωθεί ο αριθμός των πτυχιούχων.
Πώς μπορεί όμως να γίνει αυτό, αν στα υπάρχοντα πανεπιστήμια της χώρας, προστεθούν και ιδιωτικά;
Εκτός και αν η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων σημάνει την κατάργηση των κρατικών!!!!

Τι άραγε να εννοούσε ο πρωθυπουργός με όσα είπε;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ούτως ή άλλως το πανεπιστήμιο είναι συνδεδεμένο με την αγορά εργασίας και για το λόγο αυτό κάθε ιδρυτικός νόμος μιας σχολής ή ενός τμήματος ασχολείται με τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός ακόμη μία φορά τονίζει άμεσα τη σύνδεση με την αγορά στη λογική της ευέλικτης ακαδημαΪκης γνώσης, μια και οι επιχειρήσεις δεν θέλουν επιστήμονες (επενδύουν στην έρευνα;) αφού μπακαλίστικα θέλουν επιστημονική γνώση μεταπτυχιακής ειδίκευσης με τιμές-μισθούς εργάτη ανειδίκευτου.

Η ανεργία είναι εγγενές (εκ φύσεως) στοιχείο του καπιταλισμού, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός και ως μέσω ομηρίας όσων αρχίσουν να διαμαρτύρονται (αφού ξέρουν πόσοι άλλοι θα ήθελαν τη θέση με τα μισά λεφτά). Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση δεν θέτει καν ένα πλάνο μείωσης της ανεργίας, αλλά συζητά για νούμερα (στα οποία λογίζονται ως εργαζόμενοι οι ημιαπασχολούμενοι που έχουν μισθούς πείνας) όταν το 1/5 της χώρας ζεις κάτω από το όριο της φτώχειας.