Πέμπτη, Αυγούστου 02, 2007

Μπερδεμένα αισθήματα την ψυχή μου τριβιλίζουν.
Είναι έρωτας ή μοναξιά αυτά που με βασανίζουν?
Λαβύρινθος η σκέψη μου,σκοτάδι στην καρδιά μου.
Είσαι εσύ ή εγώ που μ'έκαναν να δω την ερημιά μου?

Κουρασμένο το χέρι κι όμως γράφει.
Είναι μια ανάγκη ή συνήθεια που του έχουν μάθει?
Θολά,δακρυσμένα μάτια κι όμως αγναντεύουν.
Είναι κι αυτό συνήθεια τον θάνατο να γυρεύουν?

2 σχόλια:

Sotirios είπε...

Όμορφο!!
Πολύ όμορφο.

Δεν ξέρω μόνον αν του πρέπει να είναι εδώ.. Με τα συναφή προφανώς....

Σε χώρο δικό του, ανοιχτό, θα τούπρεπε να λάμπει.

Καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό, μα γιατί τόσο θλιμένο;