Παρασκευή, Ιουλίου 14, 2006

Διάλογος

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον προσβλεπόμενο διάλογο του υπουργείου με τους πανεπιστημιακούς. Αφού πρώτα φυσικά μετατρέψαμε την παιδεία σε πτυχίο και την εκπαίδευση σε αραλίκι προτιμάμε να αράζουμε στο σχολείο και να φωνάζουμε να μην υπάρχει το αραλίκι. Αλλά ας είναι. Αλήθεια τι σημαίνει διάλογος;

Ο διάλογος πρέπει να είναι χωρίς αποκλεισμούς, προαποφασισμένα και στεγανά. Στην αντίθετη περίπτωση δεν είναι διάλογος. Και φυσικά η αντίθετη είναι η περίπτωση των κυβερνώντων. Ήδη το προσχέδιο κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση και αποκλείει από τον διάλογο ζητήματα καίριας σημασίας για την παιδεία, περιγράφει προαποφασισμένα και θέτει εμμέσως – πλην σαφώς – στεγανά για όσους θα συμμετάσχουν.

Αποκλείεται από τον διάλογο του ΥΠΕΠΘ το ζήτημα της διατήρησης του άρθρου 16 και μάλιστα με υπόμνηση ότι το ζήτημα θα συζητηθεί ανεξάρτητα στο πλαίσιο της αναθεώρησης του συντάγματος. Με τον τρόπο αυτό ναρκοθετείται εξαρχής ο διάλογος (ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει η συζήτηση), καθώς στην Ελλάδα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού απαιτεί την διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της. Η τελευταία δημοσκόπηση έδωσε για το θέμα ποσοστό μεγαλύτερο του 60%.
Αποκλείεται από τον διάλογο το ζήτημα της χρηματοδότησης της παιδείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μάλιστα προβλέπει μόνο κατεύθυνση των ΑΕΙ και ΤΕΙ σε επιχειρηματικές δραστηριότητες για πλήρη υποκατάσταση της χρηματοδότησης. Σε μια κοινωνία που ζητείται μόνο η ελάχιστη χρηματοδότηση για την εκπαίδευση και την βασική έρευνα και ζητείται να συζητηθεί αυτή η ελάχιστη χρηματοδότηση το υπουργείο κατευθύνει την χρηματοδότηση από πλήρεις ιδιωτικές πηγές, παραβλέποντας το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε καν ιδιωτικό πανεπιστήμιο χωρίς κρατική υποστήριξη, πόσο μάλιστα το δημόσιο, το οποίο διατείνεται ότι θέλει να διατηρήσει, και αρνείται κάθε διάλογο επάνω στο θέμα.
Η ποιοτική αναβάθμιση που απαιτούμε από την παιδεία πρέπει να επέλθει σε όλες τις βαθμίδες της. Είναι ανόητο και ανεπιτυχές το να αναβαθμίσουμε μία από τις βαθμίδες της παιδείας, αφήνοντας τις υπόλοιπες, απόλυτα βασικές και υπεύθυνες για την ποιότητα των εισακτέων στα πανεπιστήμια, εντελώς ανέπαφες. Οφείλουμε να αποβλέπουμε να καταστούν όλες οι βαθμίδες της παιδείας ανταγωνιστικές και συγκρίσιμες με των άλλων χωρών, αλλά όχι απαραίτητα σύμφωνες με τις αντιλήψεις που απαιτούν ή καταλήγουν σε γραφειοκρατική διεκπεραίωση των προϋποθέσεων, των όρων και της διαδικασίας πιστοποίησης των εκπαιδευτικών μονάδων.
Οφείλουμε να προσανατολισθούμε στην κατεύθυνση εξασφάλισης παιδείας και όχι διαδικασιών για την παραγωγή φθηνών εργατικών χεριών, κατόχων κάποιου απαξιωμένου πλέων πτυχίου.

Αυτός δεν είναι διάλογος κυρία Γιαννάκου, είναι show παραπληροφόρησης της μάζας.

3 σχόλια:

Markos είπε...

Ένας διάλογος για την Παιδεία, εξ ορισμού είναι ένας πολιτικός διάλογος για τα κεντρικά θέματα που απασχολούν μια κοινωνία.
Συχνά οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων θεωρούν ότι το θέμα αφορά σε αυτούς.
Δεν είναι έτσι.
Τα θέματα της Παιδείας και της Εκπαίδευης, είναι θέματα για τα οποία οφείλει να έχει λόγο όλη η κοινωνία.

Το θέματα της Παιδείας και της εκπαίδευσης, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την απάντηση στο ερώτημα:
Τι κοινωνία θέλουμε;

Ισχυρίζομαι, και το έχω ξανασημειώσει, ότι στη χώρα μας έχουμε ένα ΚΑΛΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Υποστηρίζει με επιτυχία τις διαδικασίες για να δημιουργήσουμε τον τύπο του πολίτη που ονειρευόμαστε ως κοινωνία και να χτίζει τις κοινωνικές σχέσεις (πολιτικές, πολιτιστικές, οικονομικές, οικογενειακές ...) που έχουμε ανάγκη!!!

Είναι φανερό πως κάθε φορά που οι πολιτικές ηγεσίες καλούν σε διάλογο, στην πραγματικότητα επιδιώκουν να ΦΑΝΟΥΝ ότι έχουν δημοκρατικές πεποιθήσεις, και ενδεχομένως ονειρεύονται να έχουν τα πολιτικά κέρδη και την υστεροφημία που απέκτησε ο Γεώργιος Παπανδρέου, με την μεταρρύθμιση του 1930.

Επί της ουσίας γνωρίζουν ότι αλλαγές σε βάθος δεν μπορούν να γίνουν, αφού αυτό θα σήμαινε και αλλαγές στις κοινωνικές δομές.

Πιστεύει στ' αλήθεια κανείς σοβαρά, ότι η ανατροπή του Καπιταλισμού θα προέλθει απο την Υπουργό Παιδείας;

Και είναι αλήθεια τουλάχιστον περίεργο (αν όχι τρομερά επικίνδυνο) να μιλάμε με τόση ευκολία για συνταγματικές αλλαγές (Εν προκειμένω του άρθρου 16).
Έχουμε συνειδητοποιήσει τι κάνουμε όταν μιλάμε για το Σύνταγμα;

Έχω την αίσθηση ότι είναι καλύτερα η κα Γιαννάκου και οι άλλοι να ετοιμάζουν show παρά να "παίζουν" με το Σύνταγμα.
Ήδη, πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν τέτοια παιχνιδάκια.

Κυρίες και Κύριοι το Σύνταγμα της χώρας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να ασχολούνται με αυτό οι Συνταγματολόγοι.

Των συνταγματολόγων η δουλειά είναι να αποτυπώσουν στα άρθρα του Συντάγματος, κατά τρόπο μοναδικό σαφή και αδιαμφισβήτητο, τη θέληση του λαού.
Όχι να την υποκαθιστούν.
Ούτε πολύ περισσότερο να την περιφρονούν !!!

Кроткая είπε...

και γιατί να μην είνια δωρεάν ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης; πρέπει βέβαια να μάθουμε να εκτιμάμε το δωρεάν... και να του συμπεριφερόμαστε όπως του αρμόζει.

Markos είπε...

Krotakaya, βεβαίως να είναι δωρεάν ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης.
Σε τι ακριβώς όμως να συνίσταται το δωρεάν;
Πάντως δεν είναι και πολύ τραγικά τα πράγματα.
Θέλεις να μετρήσουμε τις παροχές που δίνονται;