Πιο σωστά φταίνε εκπαιδευτικοί και όχι όλοι οι εκπαιδευτικοί.
Το σεβαστόν Υπουργείο όμως φαίνεται ότι με άκουσε.
Και βάλθηκε να με διαψεύσει.
Είναι γνωστό σε όλους(;) ότι στα τέλη Ιουνίου, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε νέο νόμο που αφορά στη δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση(Ν.3475/ΦΕΚ 146τ.Α 13.7.2006).
Ο νόμος δημοσιεύτηκε και ως γνωστόν η άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται.
Ήδη έχουν ξεκινήσει (;) προετοιμασίες για τη λειτουργία του νέου σχολείου που θα λέγεται ΕΠΑΛ (Επαγγελματικό Λύκειο) και θα αντικαταστήσει τα ΤΕΕ.
Α, και άλλαξε η ονομασία του Ενιαίου Λυκείου και θα λέγεται πλέον Γενικό Λύκειο.
Ναι όλα αυτά έγιναν και είναι ή μπορεί να γίνουν, πολύ πιο σημαντικά από όσο φαίνονται.
Η κα Υπουργός και οι επιτελείς της όμως, τα γνωρίζουν άραγε;
Ιδού τι έδειχνε το site του ΥΠΕΠΘ προ ολίγου:
Να το πω κι αυτό.
Στα "αίματα" να το ψάξω, με έβαλε τηλεφώνημα συγγενούς, που μου μετέφερε ότι γνωστός του εκπαιδευτικός σε ΤΕΕ, του είπε πως αυτός ο Νόμος δεν ψηφίστηκε.
Έτσι τους είπε, λέει, η Διευθύντριά τους (ωραίος κι αυτός. Η "κυρία έφα" και αυτός σιγά μη το ψάξει.. Να γιατί λέω για τους εκπαιδευτικούς....)
Φαίνεται όμως ότι και το ΥΠΕΠΘ την ίδια Διευθύντρια ακούει...
Σσσσσσσστ το Κράτος κοιμάται ...
7 σχόλια:
πολυ ενδιαφερον blog. δεχεστε εξωτερικους συνεργατες;
το ειχα ποσταρει καποτε.
Οταν η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας διαπίστωσε ότι μέσα σε 20 χρόνια το κόστος της δημόσιας εκπαίδευσης είχε διπλασιαστεί ενώ η ποιότητά της είχε υποβαθμιστεί είπε : "ΩΣ ΕΔΩ". Ανέθεσε σε διεθνή εταιρία συμβούλων να βρεί που πήγαιναν τα χρήματα που ξόδευε το κράτος για την εκπαίδευση. Δεν είχε καμμία εμπιστοσύνη στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου και πολύ καλά έκανε. Βρήκε λοιπόν η επιτροπή ότι το 70% των δημόσιων δαπανών για την παιδεία πήγαινε για τους μισθούς των εκπαιδευτικών αλλά και των εκπαιδευτικών συμβουλίων πού είχαν την ευθύνη των σχολείων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Στη συνέχεια προχώρησε στα παρακάτω μέτρα που εφαρμόστηκαν άμεσα σε 4500 σχολεία , χωρίς καμμία καθυστέρηση. Κατάργησε όλα τα εκπαιδευτικά συμβούλια. Τη θέση τους πήραν συμβούλια εκλεγμένα από τους γονείς των μαθητών που φοιτούσαν σε κάθε σχολείο. Αυτά και μόνο θα είχαν την ευθύνη και την αρμοδιότητα της αποτελεσματικής τους λειτουργίας. Κάθε σχολείο χρηματοδοτείται από το κράτος με χρηματικό ποσό ανάλογο με τον αριθμό των μαθητών του. Κάθε εκλεγμένο συμβούλιο μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα όπως θεωρούσε καλύτεραχωρίς καμμία προυπόθεση από την πλευρά της κυβέρνησης .Εννοείται ότι με αυτά πλήρωναν τους καθηγητές. Από την ημέρα της μεταρρύθμισης οι γονείς μπορούσαν να στείλουν τα παιδιά τους σε όποιο σχολείο θεωρούσαν καλύτερο - ακόμα και αν διάλεγαν ιδιωτικό είχαν δικαίωμα κρατικής επιδότησης-. Μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη. Μόλις δάσκαλοι και καθηγητές αντιληφθηκαν ότι αν έχαναν τους μαθητές τους θα έχαναν χρήματα και προφανώς την θέση τους άρχισαν όλοι να δουλεύουν σαν παλαβοί. Αποτέλεσμα: Μέσα σε 3 χρόνια το ποσοστό των μαθητών που φοιτούσαν στα δημόσια σχολεία αυξήθηκε Ενώ πριν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας υστερούσε σε σχέση και συγκριτικά με κάποιες χώρες αναφοράς με τους αντίστοιχους δείκτες ποιότητας να υστερούν κατά 15% μέσα σε 3 χρόνια κατάφερε να προγείται κατά 15%. Οταν έχει θάρρος -και πολιτικό- ο άνθρωπος τελικά... Ναι ναι κάτι τέτοια σκέφτονται και οι δικοί μας - ΟΛΜΕ , κυβέρνηση- μπλέ , πράσινοι και ροζ αλλά διστάζουν να ρισκάρουν την ποιότητα του ελληνικού σχολείου. Αντε και στα δικά μας.
padrazo θα σε περιμένουμε με χαρά.
Όσο για το σχόλιο που έβαλες, προσωπικά το έχω διαβάσει.
Έχω τις ενστάσεις μου και θα τις καταθέσω :)
ευχαριστω για την προσκληση. νομιζω οτι θα εχουμε μια ενδιαφερουσα ανταλλαγή απόψεων.
Κι εγώ (εμείς θέλω να πιστεύω) ευχαριστώ για την αποδοχή της πρόσκλησης.
Είμαι σίγουρος ότι η συζήτηση θα έχει πολύ ενδιαφέρον.
Καλημέρα
Εχοντας σαν αφορμή το σχόλιο του φίλου padrazo, επιχειρώ να καταθέσω μια "απάντηση".
Είναι μεγάλη σε μέγεθος, αλλά και πάλι έχει δοθεί με λίγα λόγια.
Τα θέματα της Παιδείας, είναι έτσι κι αλλιώς τεράστια.
Όσα καταγράφω, τα καταγράφω έχοντας κατά νου τη λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η τριτοβάθμια κινείται διαφορετικά, έτσι κι αλλιώς.
1. Αυτό το «ως εδώ», χρειάζεται μάλλον ανάλυση.
Αν το θέμα είναι να βρεθεί πού πηγαίνουν τα λεφτά, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα είναι εύκολο. Το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει πολύ καλά οργανώσει τη δουλειά.
Το βασικό πρόβλημα όμως είναι τα σχετικά λίγα χρήματα που δίνονται.
Και όχι η κατανομή τους.
2. Στη χώρα μας το ποσοστό των δημόσιων δαπανών που πηγαίνει στους μισθούς των εκπαιδευτικών είναι μεγαλύτερο του 70%. Αλλά το ποσοστό του ΑΕΠ που πηγαίνει στην Παιδεία είναι μικρό. Έτσι η σύγκριση των αριθμών δεν δίνει και πολλά πράγματα.
Σε απόλυτους αριθμούς τα χρήματα για την εκπαίδευση είναι λίγα.
Λιγότερα από τα αντίστοιχα της Ν. Ζ.
Φυσικά υπάρχει και κακή κατανομή.
3. Εκπαιδευτικά συμβούλια υπάρχουν και εδώ.
Οι σχολικές επιτροπές. Στη σύνθεσή τους έχουν και αιρετά μέλη, ενώ ουσιαστικά ελέγχονται από την εκλεγμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Άρα το μοντέλο Ν.Ζ. ήδη ισχύει.
4. Οι σχολικές επιτροπές χρηματοδοτούνται, αλλά τα χρήματα είναι τόσο λίγα που μετά δυσκολίας φτάνουν να καλύψουν τις πολύ βασικές λειτουργικές δαπάνες.
Τα χρήματά τους οι Σχολικές Επιτροπές τα διαχειρίζονται κατά το δοκούν.(άρα το μοντέλο της ΝΖ ισχύει)
5. Οι καθηγητές (ευτυχώς) δεν πληρώνονται από αυτά τα χρήματα.
Εδώ το μοντέλο δεν ισχύει.(θυμίζω ότι στη χώρα μας υπάρχει και η πλατεία Κλαυθμώμος.. για το "ευτυχώς" που είπα πριν).
6. Η κρατική επιδότηση για τη φοίτηση στα ιδιωτικά δεν ισχύει.
Είναι όμως ενδιαφέρουσα σαν ιδέα.
Φυσικά πριν προχωρήσει κανείς στην αποδοχή της ιδέας, οφείλει να αναλύσει τους λόγους ύπαρξης ιδιωτικών σχολείων και τους σκοπούς τους (δηλωμένους και άδηλους)
7. «Άρχισαν να δουλεύουν σαν παλαβοί». Δηλαδή;
Μπόρεσαν να κάνουν μάθημα με παιδιά που απορρίπτουν το σχολείο;
Μπόρεσαν να καλύψουν κενά γνώσεων προηγούμενων ετών, ή που είχαν τις ρίζες τους σε εξωσχολικές αιτίες;
Έλυσαν τα οικογενειακά προβλήματα των μαθητών τους;
Μήπως άρχισαν να κάνουν ΕΠΙΛΟΓΗ μαθητών, απομακρύνοντας μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, ώστε τα αποτελέσματα της αξιολόγησης να τους δικαιώνουν; (Έχω υπόψη μου αντίστοιχες πρακτικές)
8. Και ερχόμαστε στο «ζουμί». Δείκτες ποιότητας.
Ποιοι είναι αυτοί;
Πώς συντάσσονται;
Παίρνουν υπόψη τους (δεν παίρνουν) τους ειδικότερους σκοπούς και στόχους του δημόσιου σχολείου; (Δεν είναι ίδιοι με εκείνους του ιδιωτικού. Αυτό είναι σίγουρο).
Παίρνουν υπόψη τους (δεν παίρνουν) τις ειδικότερες ανάγκες κάθε κοινωνίας;
9. Τελικά, η βελτίωση της ποιότητας της σχολικής διαδικασίας στη Ν.Ζ., έγινε προς την επιθυμητή για την κοινωνία κατεύθυνση ή κάλυψε τις ιδεολογικές στοχεύσεις της συγκεκριμένης Κυβέρνησης;
10. Κάθε μια από τις επισημάνσεις, είναι και ένα θέμα συνεδρίου.
Το ξέρω.
Αλλά, θεώρησα ότι χρειάζεται να καταθέσω αυτές τις σκέψεις, κυρίως για να δείξω ότι πολύ συχνά ανοίγουμε το διάλογο για την Παιδεία, «πατώντας» επάνω σε ιδεολογήματα και αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό τα πραγματικά δεδομένα.
Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα, που μέχρι τώρα δεν έχω δει να λύνεται ή να υπάρχει τρόπος να λυθεί.
11. Φυσικά το αποτέλεσμα είναι να λέμε ότι δεν γίνεται τίποτα και είναι όλα μαύρα.
12.Αυτό βέβαια έχει και άλλα αποτελέσματα εκτός από την «παραίτηση».
Δίνει την αίσθηση, που με το χρόνο γίνεται κυρίαρχη άποψη, ότι το δημόσιο σχολείο είναι χώρος τεμπελιάς και εν τέλει αυτό πραγματοποιείται.
Δημοσίευση σχολίου