Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006

Δάσκαλε που δίδασκες ...

Είναι αναγκαίο να μάθουμε να μιλάμε καλά τη γλώσσα μας.
Και να την γράφουμε βέβαια.
Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί, που μπορει να έχουν αντιρρήσεις επ' αυτού.

Όποιον φιλόλογο και να ρωτήσεις, θα σου πει και με μεγάλη έμφαση μάλιστα, ότι για να αρθούν τα προβλήματα που υπάρχουν στη χρήση της γλώσσας, και γιατί είμαστε έλληνες βρε παιδί μου (είναι παράξενο που δεν προβάλλουν αλλα επιχειρήματα), είναι ανάγκη πάσα να διδάσκονται τα ελληνικά στα σχολεία, περισσότερες ώρες.
Λογικό.
Και να το κάνουμε. Γιατί όχι.

Αλλά..
Αλλά όταν ρωτάς τον φιλόλογο να σου πει πού σπούδασε και σου απαντάει έχω τελείωσει "φουπουψου", και δεν αντιλαμβάνεται ότι εκείνος είναι που εξ ορισμού οφείλει να δείξει την αγάπη του για την ορθή χρήση του λόγου, σκέφτεσαι ότι μάλλον κάτι δεν πάει καλά.

Όταν αρχίζει να σου μιλάει γα τα "άτομα" και όχι για ανθρώπους, μαθητές, γονείς, κλπ κλπ, αλλά για άτομα, όταν σου υποβιβάζει τις ανθρώπινες σχέσεις και τον πολύπλοκο και θαυμάσιο κόσμο τους σε "χημεία", λες, δεν μπορεί να ακούω καλά.

Όταν κατασκευάζουν εκπαιδευτικά portals (έτσι για να προκαλέσω) και γράφουν πως είναι ευτυχείς που ανάμεσά τους λεχουν και τον "δόκτωρ" τάδε, λες ρε μπας και έχουν δίκιο οι πιτσιρικάδες που τα έχουν όλα συμπυκνώσει στην προσφώνηση "ρε μαλάκα";

Είναι δυνατόν να κραυγάζεις ότι υπάρχει πρόβλημα με την ελληνική γλώσσα, και ταυτόχρονα ο πρώτος που της μπήγει το μαχαίρι να είσαι εσύ που θέλεις να τη διδάξεις;

Μα καλά τι θέλετε να διδάξετε, αφού δεν γνωρίζετε αυτό που θέλετε να διδάξετε.
Κι αν το γνωρίζετε, τις πιο πολλές φορές, δεν το χρησιμοποιείτε, οι ανθρώποι, σωστά. Άρα δεν το μάθατε!!! (Μαθαίνω σημαίνει αλλάζω συμπεριφορά)
Αφού βρίσκετε "ενδιαφέρων τον άνθρωπο" και ανενδοίαστα το ξεφουρνίζετε.
Αφού οι γνώσεις σας για τις μεθόδους διδασκαλίες, εξαντλούνται στις μνήμες από τα προσωπικά σας βιώματα ως μαθητών και μαθητριών.
Ποιον θέλετε να διδάξετε;

Βρε, μπας και δουλευόμαστε;;;

6 σχόλια:

KV είπε...

Whow!!!!
???

Unknown είπε...

Άσε με να μαντέψω...

Σου θύμισε την "Κούλα";;;

valentin είπε...

Τα παραδείγματα που φέρνετε από φιλολόγους είναι πολύ ενδιαφέροντα. Στο συμπέρασμα έχω μια διαφωνία. Το ότι τελικά όλοι κάνουν αυτά τα "λάθη", και οι φιλόλογοι, αποδεικνύει ότι σίγουρα δεν είναι θέμα μόρφωσης ή "γνώσης της γλώσσας", αλλά θέμα γλωσσικής αλλαγής, από την οποία κανείς δεν εξαιρείται. Το γιατί στα νέα ελληνικά τα διάφορα τριτόκλιτα δεν κλίνονται κατά την αρχαία τρίτη κλίση ή γιατί ο τόνος τείνει να μένει στην ίδια θέση κατά την κλίση (ανθρώποι, ανθρώπων κλπ.) δεν πρέπει να γεννά απορία. Το ότι αυτά δε θεωρούνται αποδεκτά είναι το πρόβλημα.

Sotirios είπε...

valentin ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σας.
Το πρόβλημα όμως που έθεσα είναι λίγο διαφορετικό.
Αφού κάποιος είναι υποχρεωμένος να διδάξει και δη το γλωσσικό μάθημα που συμβαίνει να το θεωρεί σπουδαίο (και είναι), οφείλει να προσέξει το δικό του το λόγο.
Αν επιλεγεί σαν ορθή εκφορά το "ανθρώποι" (προσωπικά δεν πρόκειται να το αποδεχτώ ...) οφείλει να είναι συνεπής και να μην ξαναχρησιμοποιήσει το "άνθρωποι".

Γενικά όμως, έπιασα τους φιλολόγους στην κριτική, γιατί διατείνονται ότι η διδασκαλία της γλώσσας είναι σημαντική ώστε να γίνει κτήμα του πολίτη, οι ίδιοι όμως αποδεικνύουν πως όσα χρόνια και να διδαχτεί, τα αποτελέσματα πόρω θα απέχουν από το ζητούμενο.
Είναι λοιπόν ζήτημα χρόνου που απαιτείται για την διδασκαλία της ορθής χρήσης της .. γλώσσης ( :) ) -και κατά συνέπεια βάλτε κι άλλες ώρες στα σχολείο για να αυξηθεί η απασχόληση των παντός είδους φιλολόγων και φιλολογούντων- ή είναι θέμα μεθοδολογίας, την οποία (και αυτή) αγνοεί η πλειοψηφία των φιλολόγων;

Καλό σας μεσημέρι

valentin είπε...

Το ενδιαφέρον με τα γλωσσικά "λάθη" είναι ότι το ξέρεις, θέλεις να το πεις σωστά, το διορθώνεις στους άλλους (συνομιλητές ή μαθητές σου), βγάζεις λόγους γιατί αυτό είναι το σωστό αλλά τελικά το λες "λάθος" και βέβαια προτιμάς να πεθάνεις παρά να το πραδεχτείς. Είπαμε γλωσσική αλλαγή και όχι λάθος.

Και γενικότερα, ας μη θεωρούμε ότι οι φιλόλογοι ("η πλειοψηφία") αγνοούν, αγνοούν, αγνοούν...

Sotirios είπε...

Valentin, η αλήθεια είναι ότι το κείμενό μου ήταν απεικόνιση μιας πραγματικότητας όπου σε ένα "δείγμα" τετρακοσίων περίπου προσώπων, η απάντηση στο ερώτημα που αφορούσε στο πού διδάχτηκαν να διδάσκουν, ήταν άμεσα ή έμμεσα, ότι αντλούν στοιχεία από τον τρόπο με τον οποίο δίδασκαν οι δάσκαλοί τους.
Πολύ λίγες απαντήσεις παρέπεμπαν σε σπουδές επάνω στις μεθόδους διδασκαλίας, ακόμα κι αν οι ερωτώμενοι ήταν πτυχιούχοι του ... ΦουΠουΨου.