Είναι μεγάλος ο μισθός των 1.400 ευρώ μηνιαίως που ζητούν οι δάσκαλοι; Σε άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι είναι λίγα. Αν θέλουμε να έχουμε σοβαρή Παιδεία πρέπει να έχουμε καλοπληρωμένους δασκάλους, καλά σχολεία και διαρκή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου - αξιολόγηση που επίσης απαιτεί χρήματα. Ετσι γίνεται και στις προηγμένες χώρες της Δύσης, όπου το ποσοστό δαπανών για την Παιδεία φτάνει μέχρι και 7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Αντιθέτως, στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό φτάνει στο μισό. Οσο, δε, για τις δαπάνες σε απόλυτους αριθμούς ας μην τις συγκρίνουμε: υπολείπονται κατά πολύ, διότι και το μέγεθος του παραγόμενου προϊόντος είναι διαφορετικό.
Από την άλλη πλευρά, έχει ένα δίκιο η υπουργός Παιδείας όταν ισχυρίζεται ότι αν δοθούν οι πρέπουσες αυξήσεις στους δασκάλους, θα ξεσηκωθούν οι υπόλοιποι κλάδοι (και είναι πολλοί!) ζητώντας τα ανάλογα, με αποτέλεσμα να τιναχτούν στον αέρα τα ισχνά οικονομικά του Δημοσίου. Υπάρχει το προηγούμενο του επιδόματος των 176 ευρώ, το οποίο δόθηκε για να καλυφθούν μισθολογικές ανισότητες στο Δημόσιο, αλλά τελικά με δικαστικές αποφάσεις θα το πάρουν όλοι.
Από πού όμως θα βρεθούν χρήματα για να πάρουν οι δάσκαλοι τα 450 ευρώ επιπλέον; Βλέπετε, αυτό το κράτος εκτός από την Παιδεία πρέπει να φροντίζει να μην κλείσει η «Ολυμπιακή», πρέπει να καλύπτει τα ελλείμματα του ΟΣΕ, να πληρώνει ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία ώστε να γίνονται κάποιοι συνταξιούχοι σε ηλικία 50 ετών, να πληρώνει τους περισσότερους εξοπλισμούς στην Ε.Ε. κ.λπ. Το αποτέλεσμα είναι να περικόπτεται κάτι από όλους τους τομείς. Ετσι, μπορεί κανείς να μη μένει ευχαριστημένος, αλλά από την άλλη μεριά δεν θα φουντώσει κάπου η κοινωνική δυσαρέσκεια. Η διακυβέρνηση της χώρας δεν γίνεται με στόχους που αφορούν το μέλλον. Είναι μια άσκηση διαχείρισης των επιμέρους δυσαρεσκειών. Κάθε κυβέρνηση φροντίζει απλώς μη φουντώσει κάποιο μέτωπο. Ετσι καλούμαστε υπερηφάνως να πληρώνουμε τον εθνικό μας αερομεταφορέα, και αναγκαζόμαστε να κόψουμε λεφτά από την Παιδεία. (συνέχεια>>>)
Από την άλλη πλευρά, έχει ένα δίκιο η υπουργός Παιδείας όταν ισχυρίζεται ότι αν δοθούν οι πρέπουσες αυξήσεις στους δασκάλους, θα ξεσηκωθούν οι υπόλοιποι κλάδοι (και είναι πολλοί!) ζητώντας τα ανάλογα, με αποτέλεσμα να τιναχτούν στον αέρα τα ισχνά οικονομικά του Δημοσίου. Υπάρχει το προηγούμενο του επιδόματος των 176 ευρώ, το οποίο δόθηκε για να καλυφθούν μισθολογικές ανισότητες στο Δημόσιο, αλλά τελικά με δικαστικές αποφάσεις θα το πάρουν όλοι.
Από πού όμως θα βρεθούν χρήματα για να πάρουν οι δάσκαλοι τα 450 ευρώ επιπλέον; Βλέπετε, αυτό το κράτος εκτός από την Παιδεία πρέπει να φροντίζει να μην κλείσει η «Ολυμπιακή», πρέπει να καλύπτει τα ελλείμματα του ΟΣΕ, να πληρώνει ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία ώστε να γίνονται κάποιοι συνταξιούχοι σε ηλικία 50 ετών, να πληρώνει τους περισσότερους εξοπλισμούς στην Ε.Ε. κ.λπ. Το αποτέλεσμα είναι να περικόπτεται κάτι από όλους τους τομείς. Ετσι, μπορεί κανείς να μη μένει ευχαριστημένος, αλλά από την άλλη μεριά δεν θα φουντώσει κάπου η κοινωνική δυσαρέσκεια. Η διακυβέρνηση της χώρας δεν γίνεται με στόχους που αφορούν το μέλλον. Είναι μια άσκηση διαχείρισης των επιμέρους δυσαρεσκειών. Κάθε κυβέρνηση φροντίζει απλώς μη φουντώσει κάποιο μέτωπο. Ετσι καλούμαστε υπερηφάνως να πληρώνουμε τον εθνικό μας αερομεταφορέα, και αναγκαζόμαστε να κόψουμε λεφτά από την Παιδεία. (συνέχεια>>>)
Από την Καθημερινή, 27/9/2006
7 σχόλια:
Αν και εύστοχο το ανωτέρω άρθρο, υποπίπτει σε ένα μεγάλο σφάλμα, διαχωρίζοντας τους δασκάλους από τους υπόλοιπους εργαζόμενους της Ελλάδας, με αποτέλεσμα να οδηγεί σε όξυνση.
Είναι δεδομένο πως οι δάσκαλοι εκτελούν ένα πολύ σημαντικότερο έργο από αρκετούς από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν πρέπει όλοι οι εργαζόμενοι να αμείβονται ώστε να ζουν αξιοπρεπώς, χωρίς να χρειάζονται δεύτερη εργασία.
Αυτό πολύ απλά ακριβώς σημαίνει πως όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να αμείβονται με έναν ελάχιστο μισθό 1400 ευρώ. Και η οποιαδήποτε κυβέρνηση (ανεξαρτήτως χρώματος) ας φροντίσει να κάνει την σωστή ανακατανομή χωρίς να κοιτάει συμφέροντα.
Το στοίχημα αυτό είναι ένα στοίχημα που καλό θα ήταν να κερδισθεί συνολικά από τους εργαζόμενους, αλλιώς σίγουρα το "διαίρει και βασίλευε" θα οδηγήσει στην αποτυχία.
Αισθάνομαι λοιπόν ότι όσα υποσυνείδητα μεταφέρονται πίσω από το άρθρο, μάλλον κακό κάνουν αντί για καλό.
** ή να κερδισθεί από τους εκπαιδευτικούς για λογαριασμό όλων
Είναι ένα θέμα που όλες οι πλευρές έχουν δίκιο και καλείται η κυβέρνηση να δυσαρεστήσει τους πάντες. Να μην ξεχνάμε όμως ότι αυτή η περήφανη χώρα διοργάνωσε πριν από λίγο καιρό και με τη σύμφωνη γνώμη σχεδόν όλων των πολιτικών και παραπολιτικών δυνάμεων, Ολυμπιακούς αγώνες και τα τεράστια έξοδα θα πληρώνονται σταδιακά για 10-20 χρόνια... πληρώνονται καθημερινά.
Θέλω, όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται τώρα και ζητάνε δικαίως αυξήσεις από το δημόσιο ταμείο, να δηλώσουν, τί έκαναν όταν έβλεπαν τις πολύχρωμες φωτοβολίδες να σκίζουν τον ουρανό? Σκέφτηκαν, έστω και μια φορά, ότι η κ. Γιάννα καίει τα λεφτά τους? Αν όχι, καλά να πάθουν τώρα! Αν ναι, γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν έγκαιρα?
Κι ομως δεν μπορω να μην προβληματιστω πανω σ'αυτο. Ολα δεν ξεκινουν απο την παιδεια? Αν τιποτ'αλλο δεν αλλαξει σε μια κοινωνια και οι δασκαλοι γινουν καλυτεροι, οι εγκληματιες π.χ. δεν θα μειωθουν? Μια κοινωνια με πολιτες ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ που θα διαμορφωθουν απο τους δασκαλους, που θα διαμορφωσουν τα δικα τους παιδια δεν ειναι το επιθυμητο? Δεν βλεπω αλλο τροπο να σπασει ο φαυλος κυκλος παρα την Παιδεια. Και βεβαια μιλω για δασκαλους και καθηγητες με περισσοτερα εφοδια, με αρτιοτερες και μακρυτερες σπουδες κλπ. Αρα θελωντας και μη το επαγγελμα - λειτουργημα του εκπαιδευτικου διαζωριζεται απο τα υπολοιπα τουλαχιστον σε πρωτη φαση.
Σημειωση : Δεν εχω καμια σχεση με εκπαιδευτικους. Μητερα δυο παιδιων ειμαι που παλευουν μ'ενα απανθρωπο συστημα και πολιτης αυτης της χωρας που θελω να δω να διορθωνονται καποια πραγματα. Για μενα η Παιδεια ειναι μονοδρομος.
sfrang πόσοι ήταν οι δυσαρεστημένοι για τους ολυμπιακούς αγώνες και τους κατηγορούσαν τότε πως δεν είναι υπέρ της ανάπτυξης και υπέρ της προβολής της χώρας;
Πόσοι ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι το μόνο που θα μας μείνει είναι η δάδα των ολυμπιακών αγώνων αφού την φωτιά την "δώκαμεν";
Ίσως δεν ήταν ιδιαίτερα εμφανές, αλλά συμφωνώ απόλυτα με τον ρόλο της παιδείας και των εκπαιδευτικών και τα μισθολογικά αιτήματα. Αυτό που παρατηρώ απλά είναι πως ο διαχωρισμός στο επίπεδο της αξιοπρεπούς ανταμοιβής (γιατί γι' αυτή μιλάμε αυτή τη στιγμή) παραπέμπει στα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.
@Darthiir the Abban
Από λίγοι ως ελάχιστοι ήταν (συμπτωματικά είχα γράψει σε εφημερίδες ήδη το έτος 2000 μερικά γράμματα εναντίον των αγώνων). Αλλά έπρεπε να έχουμε όλοι αντιληφθεί ότι οι χαζοχαρούμενοι πανηγυρισμοί γίνονταν με κεντρική καθοδήγηση για να κουκουλωθούν οι βαριές επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας. Αργά ή γρήγορα θα άρχιζε η πληρωμή των χρεών και τώρα βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή!
Το θέμα τώρα δεν είναι, φυσικά, οι Ολυμπιακοί αγώνες. Υπάρχουν όμως διάφορες άλλες πληγές, όπως η Ολυμπιακή, ο ΟΣΕ κ.ά., οι οποίες παράγουν ελλείμματα. Πρέπει σύντομα να αποφασιστεί, ποια δραστικά μέτρα θα ληφθούν, γιατί αυτοί οι Οργανισμοί σπαταλούν τα χρήματα που χρειάζεται η Εκπαίδευση, η Υγεία, ο Πολιτισμός κ.ά.
Θα συμφωνήσω και εγώ ότι το άρθρο δεν μοιάζει και τόσο καλοπροαίρετων προθέσεων.
Σίγουρα όμως έχει αλήθειες.
Και είναι αλήθεια ότι το πρόβλημα της αμοιβής των εκπαιδευτικών είναι σημαντικό, όπως είναι αλήθεια ότι υπάρχει θέμα με τη "Ολυμπιακή".
Μόνο που αυτά τα θέματα δεν συνδέονται.
Αν θέλετε, πιο πολύ συνδέεται το θέμα των εξοπλισμών και γενικά των δαπανών για την Άμυνα και τη λεγόμενη Δημόσια τάξη με τη χρηματοδότηση της παιδείας, παρά το θέμα της "Ολυμπιακής".
Παρόλα αυτά, και πάλι αν το δούμε το θέμα μόνο από την πλευρά των δαπανών, πάλι το βλέπουμε μονομερώς.
Υπάρχει και η πλευρά των εσόδων ξέρετε.
Το θέμα όμως είναι ότι ανοίγοντας τη συζήτηση για έσοδα (και από πού τα αντλείς) και για δαπάνες, ανοίγεις έναν επι της ουσίας, πολιτικό διάλογο.
Δημοσίευση σχολίου