Παρασκευή, Οκτωβρίου 13, 2006

Το μάθημά μου δεν προσφέρεται για χρήση υπολογιστή

Αποφεύγουν τον κυβερνοχώρο κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας υποστηρίζοντας ότι το μάθημά τους δεν προσφέρεται για χρήση νέων τεχνολογιών οι Ελληνες εκπαιδευτικοί, τοποθετώντας τη χώρα μας στις τελευταίες θέσης της ευρωπαϊκής κατάταξης. Βασικό εμπόδιο στη διείσδυση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη διδακτική αίθουσα αποτελεί σύμφωνα με το 32% των δασκάλων - καθηγητών η απουσία των απαιτούμενων γνώσεων για τη χρήση των υπολογιστών. Παράλληλα, σε μία προσπάθεια να καλύψει τα δικά του ελλείμματα, το 22% των ερωτηθέντων υποστηρίζει ότι το μάθημά τους δεν προσφέρεται για χρήση υπολογιστή.

Μόλις το 36% των διδασκόντων έχει κάνει χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή κατά την παράδοση του μαθήματος τον τελευταίο χρόνο, γεγονός που καθιστά τη χώρα προτελευταία μεταξύ της Ε.Ε. των 25, σύμφωνα με τα στοιχεία σχετικής έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Τη χώρα μας ακολουθεί η Λεττονία με ποσοστό χρήσης τον τελευταίο χρόνο 35%. Ωστόσο σχεδόν σε όλα τα σχολεία της Λεττονίας υπάρχει υπολογιστής, ενώ 27% των διδασκόντων υποστηρίζει ότι αποφεύγει τη χρήση διότι δεν διαθέτει το απαιτούμενο υλικό σε ηλεκτρονική μορφή. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι, ενώ παρατηρείται περιορισμένη χρήση στα σχολεία, το 67% των συνδέσεων διαδικτύου στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Λεττονίας είναι ευρυζωνικά.

Τα συγκριτικά στοιχεία καταδεικνύουν ότι στη χώρα μας παρατηρείται μεταξύ των εκπαιδευτικών έλλειμμα ικανότητας και κινήτρων για τη διείσδυση των υπολογιστών στην σχολική αίθουσα καθώς ο σχετικός δείκτης που αφορά την Ε.Ε. των 15 βρίσκεται στο 3,9, ενώ για την Ελλάδα αγγίζει το 6. Αντίστοιχα ο δείκτης που προσδιορίζει το ποσοστό των διδασκόντων οι οποίοι διαθέτουν την ικανότητα χρήσης είναι 10,6 για την Ε.Ε. των 15 και μόλις 5,1 για την Ελλάδα.

της Αλεξάνδρας Κασσίμη, Καθημερινή, 13/10/2006

Η προσωπική εμπειρία μου επ' αυτού, όταν πριν από περίπου 10 χρόνια έκανα σε τεχνολόγους ναυπηγούς τεχνικό σχέδιο με χρήση του σχεδιαστικού πακέτου AutoCAD και πήρα δύο βοηθούς από το μόνιμο προσωπικό, οι οποίοι θα μάθαιναν σε 2 εξάμηνα το πρόγραμμα και θα το δίδασκαν στη συνέχεια μόνοι τους, ήταν η εξής: Όταν κάποια στιγμή έλειψα από την αίθουσα υπολογιστών, όπου εξασκούνταν οι σπουδαστές, ένας από αυτούς τους βοηθούς (προφανώς με σύμφωνη γνώμη και του άλλου) εκδήλωσε τη δυσφορία του για τους νεωτερισμούς, δηλώνοντας βαθυστόχαστα στο ακροατήριο ότι, "αν δεν πιάσεις μολύβι και γόμμα, σχέδιο δεν μαθαίνεις".

Προφανώς, οι συγκεκριμένοι βοηθοί δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να μάθουν κάτι νέο -περί τα 40-45 ετών ήταν- και προτιμούσαν να αναμασάνε αυτά που τους έμαθαν οι δάσκαλοί τους, οι οποίοι επίσης αναμασούσαν αυτά που τους είχαν μάθει οι δικοί τους δάσκαλοι κ.ο.κ. Αφού δεν υπήρχε και δεν υπάρχει αξιολόγηση, δεν χρειάζεται κανείς δημόσιος υπάλληλος σε μόνιμη θέση να αποδείξει, αν και τί καινούργιο έχει μάθει. Αρκεί να πηγαίνει την προκαθορισμένη ώρα στη θέση εργασίας, με φραπεδιά και τσιγάρο στο χέρι, και να περιμένει μέχρι να λήξει το ωράριο.

Όταν πέρασαν τα 2 εξάμηνα που είχα αναλάβει να διδάξω και σταμάτησα να ασχολούμαι με το συγκεκριμένο Τμήμα, οι βοηθοί που θα μάθαιναν και θα δίδασκαν το μάθημα με νέες τεχνολογίες, ξαναγύρισαν στα παλιά, μολύβι, χάρακας, γόμμα και τα λοιπά... Έταξαν και εύκολο βαθμό στους σπουδαστές και όλοι ήταν ευχαριστημένοι - γιατί να τους χαλάω εγώ την ευτυχία? Απ' όσο γνωρίζω, μέχρι τώρα και μέχρι να πάρουν σύνταξη οι συγκεκριμένοι "εδικοί", το τεχνικό σχέδιο διδάσκεται με την παραδοσιακή μέθοδο. "Πίσω στις παραδόσεις" που λέει και κάποιος γραφικός...

13 σχόλια:

Sotirios είπε...

Και εδώ δεν θα συμφωνήσω μαζί σου
(Παράδοση το έχω κάνει μου φαίνεται :)) )

Η αλήθεια είναι, και αυτό δεν είναι καθόλου καινούργιο, ότι σε κάθε αλλαγή των παραγωγικών δομών, έχουμε ισχυρές αντιστάσεις κυρίως από εκείνους που έχουν συνηθίσει στις λειτουργίες των παλιών παραγωγικών δομών και αντλούν από αυτές εξουσία

Επομένως σε αυτό συμφωνούμε.
Όπως και σε ανάλογα παραδείγματα με αυτό που αναφέρεις τα οποία συμβαίνει να έχω βιώσει.

Έτσι για να το διασκεδάσουμε να καταθέσω κι εγώ ότι κάποτε που δίδασκα Μηχανογραφημένη Λογιστική, προσπαθούσα να πείσω τους μαθητές ότι αφού είχαν μπροστά τους ολόκληρο υπολογιστή, δεν ήταν απαραίτητο το κομπουτεράκι για να υπολογίσουν τον ΦΠΑ ... :-)))

Όμως ο βασικός λόγος της μη εισαγωγής των υπολογιστών στην τάξη, δεν έχει να κάνει με τη θέληση των εκπαιδευτικών, αλλά είναι καθαρά οικονομικό.
Τυχαίνει να εργάζομαι σε ένα δημόσιο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από τα πλέον προνομιούχα.
Είχαμε στη διάθεσή μας υπολογιστή από το 1986. Και πριν από το ενενήντα, χωρίς να προβλέπεται από το πρόγραμμα, προσπάθησα να εισάγω χρήση υπολογιστή διδάσκοντας Οικονομικά Μαθηματικά και Στατιστική.
Όμως...
Όμως αν και κάποια στιγμή αποκτήσαμε πολύ περισσότερα μηχανήματα, ποτέ δεν ήταν αρκετά ώστε να μπορεί κανείς να πετύχει την διεξαγωγή άλλων μαθημάτων, πλην εκείνων του χειρισμού προγραμμάτων, με τη χρήση υπολογιστών.
Η ταχύτατη αλλαγή δε του λογισμικού, αλλά και η τεχνολογική απαξίωση των μηχανημάτων σε συνδυασμό με την έλλειψη πόρων για την αντικατάσταση των απαξιωμένων μηχανημάτων, μετέτρεψε και την ιδέα ακόμα της χρήσης των υπολογιστών για άλλα μαθήματα σε ... ανέκδοτο.

Στο σχολείο που συμβαίνει να διευθύνω, έχει εγκατασταθεί μέχρι και ασύρματο δίκτυο που καλύπτει όλο το κτήριο και την αυλή και είναι δωρεάν .
Δηλαδή δωρεάν Ιντερνετ για όλους, πολύ πριν γίνει η εγκατάσταση ανάλογου δικτύου από το Υπουργείο Ανάπτυξης στο Σύνταγμα.
Ε και;
Πού να βρεθούν τα μηχανήματα να το αξιοποίησουν;
Πού να βρεθούν τα χρήματα να δημιουργηθούν οι υπόλοιπες υποδομές.

Προσπαθούμε, κάνοντας χρήση σχετικής πλατφόρμας να οργανώσουμε μαθήματα e-learning.
Για ποιούς όμως;
Οι μαθητές μας, από χαμηλά εισοδηματικά στρώματα οι περισσότεροι, αν ποτέ αποκτήσουν υπολογιστή στο σπίτι έστω, δύσκολα θα τον χρησιμοποιήσουν για τα μαθήματα αυτά. Βλέπεις η κουλτούρα που κυριαρχεί θέλει το παιδί να "παίζει" μπροστά στον υπολογιστή ...

Αγαπήτε s.frag.
Ας μην γελιόμαστε.
Είναι καλές οι έρευνες και οι προβληματισμοί, αλλά η αλήθεια είναι απλή και πικρή.
Χρειάζονται χρήματα και αυτά δεν υπάρχουν.

Γενικά το πρόβλημα της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης είναι ένα τεράστιο θέμα, που όλοι σφυρίζουν αδιάφορα όταν το πλησιάζουν ...

Sotirios είπε...

Και κάτι άλλο.
Ναι, η φράση "Το μάθημά μου δεν προσφέρεται για χρήση υπολογιστή" είναι απολύτως σωστή.
Αν για παράδειγμα διδάσκεις Μαθηματικά στην τελευταία τάξη του Λυκείου, άντε να διδάξεις με τη χρήση υπολογιστή όταν, κακώς αλλά αυτό ισχύει, στόχος όλων είναι να πετύχει ο μαθητής στις πανελλήνιες....

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κε s.frang καθώς συμφωνώ απολύτως με το πνεύμα του σχολίου σας αλλά και με την επισήμανσή σας, για την απαράδεκτη απουσία οποιασδήποτε αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου και όσων είναι επιφορτισμένοι με την παραγωγή του, είμαι ο τελευταίος που επιθυμώ να κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, υπερασπιζόμενος εμμέσως αδράνειες και «κολλήματα», που δεν είναι καθόλου σπάνια, στο χώρο που θητεύω (β/θμια εκ/ση).
Φοβάμαι ωστόσο ότι για την κατάσταση αυτή πέραν των γνωστών προβλημάτων (μικρός αριθμός διαθέσιμων υπολογιστών ανά μαθητή, dialup συνδέσεις, απροθυμία των εκπαιδευτικών να εντάξουν τις τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών στη διδασκαλία τους), μεγάλο ρόλο παίζει και η οργάνωση του σχολικού χρόνου, αλλά και ο προσανατολισμός ενός εκπαιδευτικού συστήματος, που αποθαρρύνει τη χρήση του η/υ και του διαδικτύου στη σχολική αίθουσα.
Καθώς έχω την ευκαιρία να διδάσκω Βιολογία, μια δηλαδή επιστήμη της οποίας η πρόοδος απαξιώνει την προϋπάρχουσα γνώση εντός μιας διετίας, θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα κατά τη διάρκεια του μαθήματος να προσφέρω στους μαθητές μου, έστω και ψήγματα των πληροφοριών για τις νέες εξελίξεις, από τις οποίες βρίθει το διαδίκτυο.
Ευτυχής θα ήμουν επίσης αν μπορούσα να αξιοποιήσω τις δυνατότητες του διαδικτύου για την επικοινωνία των μαθητών μου και μένα, στο πλαίσιο ομαδικών εργασιών, συμμετοχής σε προγράμματα κ.α., όπως ακόμη, αν είχα τη δυνατότητα να εντάξω μονιμότερα το εκπαιδευτικό λογισμικό στη διδασκαλία μου. Όμως όλα αυτά είναι τελείως ξένα με τη βασική σκοπιμότητα που πρέπει να επιδιώξω, που δεν είναι άλλη, από την προαγωγή μιας και μόνο δεξιότητάς τους: Πώς να γράψουν καλύτερα στις επερχόμενες εξετάσεις… Αφήστε που τρέμω στην ιδέα μήπως και κάποιος μαθητής διανοηθεί να περάσει στο γραπτό του κάτι από όσα είδε ή άκουσε, με προφανείς συνέπειες στο βαθμό του.

Sotirios είπε...

down under θα μου επιτρέψεις να επισημάνω, ότι ακόμα κι αν ο Διευθυντής σου έδινε τον προβολέα και τον δικό του υπολογιστή κλπ κλπ, δεν θα επρόκειτο για διεξαγωγή μαθήματος με τη χρήση του υπολογιστή.
Αυτό είναι χρήση του Η/Υ σαν εποπτικό μέσον διδασκαλίας.

Αστεία πράγματα δηλαδή.

Unknown είπε...

Ο Η/Υ είναι ένα πολίτιμο εργαλείο, ένας πολύ καλός βοηθός που μας διευκολύνει αφάνταστα. Για εμένα αποτελεί το "τρίτο χέρι μου". Το τρίτο, όχι το δεύτερο όμως.

Η άρνηση χρήσης και εκπαίδευσης στη χρήση υπολογιστών είναι απαράδεκτη. Το ίδιο απαράδεκτη είναι όμως η πλήρης αντικατάσταση των πάντως και η εκπαίδευση μόνο στην χρήση υπολογιστών.

Είναι απαράδεκτο να μην γνωρίζουν οι μαθητές τις πράξεις γιατί έχουν κομπιουτεράκι (ή ακόμα χειρότερα πλέον, κινητά)
Είναι απαράδεκτο να μην γνωρίζεις να κάνεις σχέδιο με γόμα και μολύβι πριν μάθεις να το κάνεις σε υπολογιστή.
Είναι απαράδεκτο να μην μπορείς να δώσεις λύσεις μόνος σου, χωρίς να εξαρτάσαι από την τεχνολογία.

Γνώριζα να δημιουργώ σχέδιο με το χέρι (ετσί έκανα τα πρώτα διαγράματα ροής). Έμαθα να σχεδιάζω ολόκληρες βιομηχανικές εγκαταστάσεις στο visio μέσα σε 2 μέρες. Γιατί απλά ήξερα τί σημαίνει σχέδιο.

Αρνούμαι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα στοχεύσει να μάθει στους μαθητές να εξαρτώνται από την τεχνολογία και δεν θα τους μάθει πως να αντιμετωπίζουν τα πάντα μόνοι τους και να τα κατέχουν. Μετά τους μαθαίνει και τα σύγχρονα εργαλεία.

(Κοινώς συμφωνώ απεριόριστα με το πρώτο τμήμα, αλλά διαφωνώ κάθετα με το δεύτερο)

Stelios Frang είπε...

@Sotirios
Και εδώ δεν θα συμφωνήσω μαζί σου
(Παράδοση το έχω κάνει μου φαίνεται :)) )


Μα δεν συζητάμε για να πετύχω κάποια συμφωνία απόψεων, θα ήταν ψηφοθηρία κάτι τέτοιο :-))

Λοιπόν, καθόλου δεν αμφιβάλλω ότι με οργανωμένα εργαστήρια και αίθουσες και εκπαιδευτικούς, δηλαδή με χρήματα, έχεις όλες τις προϋποθέσεις να επιτύχεις εκπαιδευτικό έργο. Μόνο που λεφτά δεν υπάρχουν! Είπαμε και σε άλλο σημείο ότι αυτά έχουν ήδη ξοδευτεί για τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων και πρέπει να τα ξεπληρώσουμε, όσα δεν έχουν ακόμα καταβληθεί. Εγώ δεν περιμένω να υπάρξουν χρήματα τα επόμενα 10-15 χρόνια, ούτε για την εκπαίδευση, ούτε για την υγεία, ούτε για τον πολιτισμό. Οι ενδιαφερόμενοι θα τσακώνονται για τα ψίχουλα...

Αλλά κι αν υπάρχουν υπολογιστές, νομίζει κανείς ότι αξιοποιούνται? Σας πληροφορώ ότι σε διάφορα ΤΕΙ εγκαταστάθηκαν υπολογιστές και μετά από 6-7 μήνες, όταν γινόταν τυπικά η τελική παραλαβή (ποσοτική και ποιοτική), εκτός από 1-2 μονάδες, οι περισσότεροι είχαν ένα δάκτυλο σκόνη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπήρχαν και ακόμα δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι εκπαιδευτικοί. Θα υπάρξουν αυτοί, όταν οι σημερινοί χρήστες των νετ-καφέ περάσουν στην παραγωγή και στην εκπαίδευση. Γι' αυτό ακριβώς υπάρχει αυτή τη στιγμή το χάσμα της Ελλάδας με την Ευρώπη: εκεί εκπαιδεύτηκε κατάληλα το απαραίτητο προσωπικό, εδώ όχι ή όχι σωστά.

Τώρα, στη δεκαετία του 1980, μετά το 1982 που είχα στη διάθεσή μου έναν από τους πρώτους υπολογιστές IBM με 2 συστήματα δισκέτας και αργότερα με σκληρό δίσκο ολόκληρων 10MB και με έγχρωμη οθόνη 16 χρωμάτων, έκανα μάθημα επιδείξεως σε σπουδάστριες του Τμήματος Διακοσμητικής. Οι περισσότερες από αυτές, όσες έτυχε να ξανασυναντήσω, 40άρες τώρα, με δοξολογούν (ούτε ιερό λείψανο να ήμουν), επειδή "τις έμαθα υπολογιστές". Απλά, μετά την επίδειξη, μπορούσαν ανά 2 ή 3 να χρησιμοποιήσουν τον υπολογιστή κι εγώ που καθόμουν στο γραφείο δίπλα, εξηγούσα ό,τι με ερωτούσαν - δηλαδή, ό,τι από αυτά ήξερα. Κι εγώ τότε μάθαινα, πέρα από τα θεωρητικά προγραμματισμού.

Δεν θέλω να πω ότι η εκπαίδευση θα φτιαχτεί με τον πατριωτισμό 5-6 εκπαιδευτικών και με τα ψέμματα, αλλά πρωτίστως απαιτούνται ενδιαφέρον και ισχυρή θέληση για διδασκαλία και μάθηση. Εκπαιδευτικοί που δεν δίδαξαν σχεδόν ποτέ, αλλά εισπράττουν μισθούς καθήμενοι σε συνδικαλιστικά ή κομματικά γραφεία, έπρεπε να έχουν εκδιωχθεί από ετών, ήδη για να μην δίνουν το παράδειγμα της λούφας στο υπόλοιπο προσωπικό! Όσοι θέλουν να "προσφέρουν", το κάνουν από το περίσσευμα χρόνου, μετά τη δουλειά, αλλιώς είναι λούφα.

Και κλείνοντας, αν ξέρεις σχέδιο με υπολογιστή, μπορείς κάλλιστα να σχεδιάσεις με μολύβι και γόμμα (το έχεις μάθει ήδη στο Δημοτικό), το αντίθετο είναι αδύνατον...

Unknown είπε...

Η εμπειρία μου μου λέει όχι. Άλλωστε οι κινήσεις που πρέπει να κάνεις για να σχεδιάσεις με το χέρι είναι πολύ πιό λεπτές από τις κινήσεις του mοuse....

Η χρήση οποιουδήποτε υπολογιστή πριν μάθεις να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με τα "γυμνά σου χέρια και το μυαλό" είναι έγκλημα. Μόλις το μάθεις, τότε γίνεται επιβεβλημένη.

Stelios Frang είπε...

Φίλε Darthiir, δεν είναι βέβαια το θέμα μας εδώ το τεχνικό σχέδιο, αλλά ο αφορισμός περί "χεριού και μυαλού" πριν από το μηχάνημα οδηγεί σε περίεργες ατραπούς, π.χ. πριν μπεις στο αυτοκίνητο να πας Θεσ/νίκη, πρέπει να έχεις κάνει το δρόμο με τα πόδια, πριν ανακατέψεις χημικά με τον αναδευτήρα, πρέπει να το έχεις κάνει με τα χέρια κ.ο.κ.

Ίσως αυτό που λες να ισχύει για τη ζωγραφική, σίγουρα αφορά το συσχετισμό γραφής και πληκτρολόγησης, αλλά το τεχνικό σχέδιο έχει τελείως διαφορετικούς στόχους: να μεταφέρει σε κάποιους χρήστες ορισμένες πληροφορίες μονοσήμαντα. Είναι τελείως αδιάφορο, πώς κατέγραψες αυτές τις πληροφορίες στο χαρτί. Επειδή έχω φάει τα δάκτυλά μου σε σχεδιαστήρια, σε πληροφορώ, αν δεν το ξέρεις, ότι η σωστή ένωση δύο κάθετων ημιευθειών με τερτατοκύκλιο, χωρίς να εξέχουν οι άκρες κλπ., αποτελεί δείγμα τεράστιας δεξιοτεχνίας, η οποία είναι όμως αχρείαστη, αφού ο υπολογιστής κάνει αυτή την ένωση σε χιλιοστά του δευτερολέπτου και άψογα. Να μην αναφερθώ τώρα στα προφίλ γραναζιών που έχω σχεδιάσει και θυμηθώ τους εφιάλτες που έχω δει με ανοικτά μάτια!

Σήμερα, δεν μαθαίνει ο σχεδιαστής πια σχέδιο με μολύβι και ραπιδογράφο και, όπου γίνεται ακόμα αυτό, οφείλεται είτε στην απουσία γνώσεων για διδασκαλία με υπολογιστή ( η οποία είναι διαφορετική από την κλασική), είτε στην έλλειψη κατάλληλων υπολογιστών. Έχω προσωπική πείρα από μεγάλα σχεδιαστήρια στην Ευρώπη βιομηχανίας αυτοκινήτων και εξοπλισμού παραγωγής. Με τον υπολογιστή απαλλάσσεσαι στο τεχνικό σχέδιο από τις απαιτούμενες "καλλιτεχνικές" δεξιότητες και αφοσιώνεσαι στην τυποποίηση, στην οποία στηρίζεται αυτός ο τρόπος αποτύπωσης πληροφοριών.


Πάντως, οι δύο βοηθοί που ανέφερα στα προηγούμενα δεν είχαν τέτοιες θεωρητικές ανησυχίες, απλά βαριόντουσαν...

Orelia είπε...

ειμαι απο τους εκπαιδευτικους που επιμορφωθηκαν στο 48ωρο προγραμμα των ΤΠΕ
Ανοιξη του 2003 ηταν
ενα μικρο Γυμνασιο των Δυτικων συνοικειων
ο συναδελφος και επιμορφωτης μου, οπως κι ο διευθυντης μου, με εμπιστευτηκαν αμεσως κι ετσι, μπορουσα να χρησιμοποιησω το εργαστηριο Πληροφορικης του σχολειου με τους μαθητες μου

μπηκαμε 27 παιδια, σε 10 pcs, με εμενα μονη να προσπαθω να δειξω...
μια χαρα τα πηγαμε!
πειραματα προσομοιωσης απο cds και ειδικα επιλεγμενο site
βγηκαμε ενθουσιασμενοι απαντες!
την επομενη χρονια, ο συναδελφος εφυγε κι ο νεος (στη θεση νεος) δεν με αφησε ουτε το πομολο της αιθουσας ν' αγγιξω!!!... :(

αν ειχα υπολογιστες στο εργαστηριο Φυσικης, κατι περισσοτερο θα ειχαμε κανει

ωστοσο, πολυ θα ηθελα να σημειωσω πως απο συζητηση με τους μαθητες διαφορων τμηματων, φτασαμε στο συμπερασμα πως η καλυτερη μας "φαση" :) ηταν οταν ειχαν προηγηθει μια, δυο ωρες διδακτικες, απασχολησης με το αντικειμενο μας και μετα μπαιναμε στην αιθουσα Πληροφορικης... !

ειναι χρησιμη και απαραιτητη η προηγηθεισα της χρησης του υπολογιστη, εμπειρια, θεωρητικη και πρακτικη, νομιζω

υγ. ας παει καποιος στις αποθηκες του Υπουργειου πριν γραψει οποιοδηποτε σταστικολογημα για τη χρηση των υπολογιστων στα σχολεια
οχι πως οι συναδελφοι μου κι εγω μαζι, δεν παρουσιαζουμε μεγαλη αδρανεια στις αλλαγες
εδω, αυτο συμβαινει με τα νεα βιβλια και τους νεους διδακτικους στοχους και μεθοδους διδασκαλιας...

χαιρετω!

Sotirios είπε...

Ενδιαφέρουσα η περίπτωση που περιγράφεις Ωρέλια.
Είναι η περίπτωση της χρήσης μερικών υπολογιστών ως ΕΠΟΠΤΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και όχι ως αλληλοδραστικών εργαλείων μέσα από τα οποία ο μαθητής θα προσεγγγίσει τη γνώση.
Να τα πάρουμε από την αρχή;
1 υπολογιστής ανά 2,7 μαθητές. Όσο και να πεις ότι στόχος του μαθήματος ήταν και η ανάπτυξη συνεργασίας των μαθητών, μάλλον δεν πείθεται κανείς.
1 καθηγήτρια με 27 μαθητές. Είχες και ροδάκια;
Αν και εγώ ήθελα να κάνω μάθημα εκείνη την ώρα, όπως και τα υπόλοιπα 10 τμήματα, χρησιμοποιώντας υπολογιστές, μάλλον δεν ...

Από το 2003 έχουν περάσει ήδη 3 χρόνια. Πόσοι υπολογιστές αντικαταστάθηκαν; Αν, καιγόταν ένα τροφοδοτικό, τι ακριβώς θα γινόταν;

Η περίπτωση που περιγράφεις είναι ακριβώς αυτή που περιέγραψα αρχικά.

Μην κοροϊδευόμαστε. Χρήματα για ένα τέτοιο σχολείο, δεν υπάρχουν
Τα όσα εκταμιεύτηκαν από το ΕΠΕΑΕΚ και την Κοινωνία της Πληροφορίας, μάλλον πήγαν χαμένα.
Ας μην αναλύσω το γιατί ..

Πάντως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ των εκπαιδευτικών η υπαίτια ...

Unknown είπε...

Οπότε λοιπόν μιας και ο υπολογιστής κάνει διαίρεση σε ps και την κάνει και σωστά καλό είναι να μην την γνωρίζουν τα παιδιά (και δεν την γνωρίζουν γι' αυτό ακριβώς το λόγο). Λογικό είναι. Και στο τέλος θα ξεχάσουν και την έννοια των αριθμών. Άλλωστε ήδη δεν θεωρούν παράξενο να διατυπώσουν ως απάντηση πως το διάστημα εμπιστοσύνης της μέσης τιμής 15 είναι το [100,200].

Υποστηρίζω τους υπολογιστές αφάνταστα, αλλά δεν ανέχομαι την αντικατάσταση της ανθρώπινης δεξιτεχνίας από αυτούς. Τότε όντως θα γίνουν μηχανήματα του διαβόλου.

Και σε μια ενεργειακή κρίση θα ήθελα να δω τί θα κάνουμε. Βλέπω τον υπολογιστή σαν ένα τέλιο εργαλίο, αλλά δεν έχω καμιά διάθεση να εξαρτήσω την ανθρωπότητα από αυτόν.

Unknown είπε...

ΥΓ: Για να μην ξεφεύγουμε, ο αναδευτήρας χημικών κάνει κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια, ενώ το ταξίδι στην θεσ/νίκη είναι επίσης αδύνατο να το κάνουμε με τα πόδια. Το ανάλογο δεν είναι αυτό, το ανάλογο είναι να αντικαταστήσουμε τα πόδια μας από το αυτοκίνητο και τα χέρια μας με αναδευτήρες. Το αμάξι το χρησιμοποιούμε αφού μάθουμε να μετακινούμαστε με τα πόδια...

Και ναι, το κατάλαβα πως οι βοηθοί δεν είχα ανησυχίες και το έκαναν από βαρεμάρα. Οι βοηθοί δεν θα το έκαναν ποτέ, εγώ αντίθετα προτείνω να γίνει αφού πρώτα ο εκπαιδευόμενος συνειδητοποιήσει τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί και αντιληφθεί πως μπορεί να το κάνει και χωρίς τον Υ/Η.

Stelios Frang είπε...

To 1492 καθησύχαζε ο φιλόσοφος Tritemio τους απορούντες σύγχρονούς του: «... όσα βιβλία κι αν τυπωθούν, η καλλιτεχνική γραφή δεν θα υποχωρήσει ποτέ, γιατί τα έντυπα βιβλία δεν θα μπορέσουν να συναγωνιστούν σε ποιότητα τα χειρόγραφα ...» Και φυσικά εννοούσε ότι θα επρόκειτο για καταστροφή του πολιτισμού η κατάργηση της καλλιτεχνικής γραφής.

Τετρακόσια χρόνια αργότερα συμβούλευε ένας τραπεζίτης τον πελάτη του που ήθελε να επενδύσει χρήματα στην αυτοκινητοβιομηχανία: «Το άλογο θα συνεχίσει να υπάρχει, το αυτοκίνητο είναι μόνο ένας νεωτερισμός, μια μόδα!» Υπάρχουν πάμπολλα τέτοια, μερικά έχω βάλει προ καιρού εδώ!

Σε μερικές δεκαετίες, η διδασκαλία του αλφαβήτου θα γίνεται οπτικά, για να αναγνωρίζουν οι μαθητές τους χαρακτήρες στην οθόνη και στα έντυπα. Η ενεργοποίησή τους θα γίνεται με πάτημα πλήκτρων ή με αφή. Ήδη τώρα στα μεγάλα εστιατόρια και εμπορικά καταστήματα κανείς δεν γράφει τίποτα, με εξαίρεση τον πελάτη που υπογράφει το λογαριασμό της πιστωτικής κάρτας. Αρκεί να συγκρίνουμε τη διαδικασία είσπραξης χρημάτων στο γκισέ της τράπεζας με αυτή σε μια ΑΤΜ. Όταν λυθεί με ασφάλεια το θέμα της (ηλεκτρονικής) υπογραφής, θα εκλείψει ολοκληρωτικά και η αναγκαιότητα της ιδιόχειρης γραφής.

Εμείς οι παλαιομοδίτες θα τα απορρίπτουμε βέβαια αυτά και το θεωρώ προσωπικά κρίμα, γιατί και καλλιγράφος και καλός σχεδιαστής υπήρξα - δεξιότητες, οι οποίες μελλοντικά θα είναι αζήτητες. Αλλά δεν παίζει ρόλο ποια άποψη έχουμε εμείς, πόσες δεκαετίες θα ζήσουμε ακόμα?

Στο τέλος αυτού του αιώνα θα εκπλήσσονται οι άνθρωποι που οι πρόγονοί τους, εμείς δηλαδή, πριν 100 χρόνια, γράφανε, σχεδιάζαμε, ζωγραφίζαμε ακόμα με τα χέρια, όπως εκπλησσόμεθα που κάποιοι παλιοί έτρωγαν, έγραφαν βιβλία ή άναβαν φωτιά με τα χέρια... Βλέποντας και τον καυγά στην ΑΣΚΤ που οδήγησε στην παραίτηση του πρύτανη, διαπιστώνουμε ότι από πίσω κρύβεται η ίδια σύγκρουση, η οποία εξελίσσεται εδώ με την απαραίτητη καθυστέρηση 5-10 ετών!

Και αν φαίνεται η απόσταση Αθήνα-Θεσ/νίκη μεγάλη, ας βάλει κάποιος στο μυαλό του τη Θήβα, την είχε κάνει πηγαινέλα ο παππούς μου καμιά 30αριά φορές, αν η ανάδευση κάδου χημικής παραγωγής του φαίνεται δύσκολη, ας σκεφτεί την ανάδευση του μούστου στο βαρέλι ή των υλικών μαγειρέματος στην κουζίνα... Για κάθε πρόβλημα υπάρχει και το αντίστοιχο παράδειγμα, ανάλογα τί έχει αντιμετωπίσει καθένας στον επαγγελματικό βίο του... :-))